HMOYN EKEI!!!!!!!!!!!!! Κι ας ημουν Παναθηναικος.............
Πέρασαν 39 χρόνια. Και… 139 να περάσουν όμως, το έπος της ΑΕΚ επί της ΚΠΡ θα μείνει αξέχαστο. Στους Άγγλους για το κάζο που έπαθαν και στους φίλους της «Ένωσης» για τον μεγαλύτερο ευρωπαϊκό της άθλο!
Λένε ότι ο χρόνος προσθέτει λάμψη στα επιτεύγματα του παρελθόντος. Ότι τα κάνει -στο πέρασμά του- να μοιάζουν εντυπωσιακότερα απ’ όσο ήταν στην πραγματικότητα.
Στην περίπτωση όμως της ΑΕΚ και της πρόκρισης το 1977 επί της ΚΠΡ κάτι τέτοιο δεν χρειάζεται. Γιατί ο άθλος της «Ένωσης» (και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο επιτεύχθηκε) έχει από μόνος του τόσο επικές διαστάσεις που κάνει οποιαδήποτε υπερβολή περιττή.
Έχοντας αποκλείσει ήδη τη Ντέρμπι Κάουντι στον δρόμο προς τα προημιτελικά του Κυπέλλου UEFA -και παρόλο που αποτελούσαν μια από τις κορυφαίες ομάδες που παρουσίασε ποτέ το ελληνικό ποδόσφαιρο- οι «κιτρινόμαυροι» έμοιαζαν καταδικασμένοι απέναντι στην ισχυρή ΚΠΡ. Και φάνταζε τυπική διαδικασία η ρεβάνς μετά το 3-0 του πρώτου αγώνα.
Αμ δε… Το βράδυ της 16ης Μαρτίου τα παιδιά του Φράντισεκ Φάντροκ είχαν ραντεβού με την ιστορία. Και δεν γινόταν να τη στήσουν!
Αντίθετα, έστησαν στον τοίχο τους Άγγλους. Τους άγχωσαν στο 11’ με το γκολ του (τραυματία) Μαύρου. Τους πανικόβαλαν στο 65’, όταν η κατάμεστη Φιλαδέλφεια αναγκάστηκε ξανά ν’ αναρωτηθεί «ποιος, ποιος, ποιος, ο Μαύρος ο θεός». Και τους φύτεψαν για τα καλά στο μυαλό την ιδέα της ήττας, όταν ο 35χρονος Παπαϊωάννου πήδηξε σαν έφηβος και με παλικαρίσια κεφαλιά στο 82’ ισοφάρισε το σκορ του πρώτου αγώνα.
Όλα τα υπόλοιπα, όπως λέει και το κλισέ, είναι ιστορία. Και τι ιστορία, παραμύθι… Με τον Φάντροκ να κάνει αλλαγή τερματοφύλακα στο 117’ και στη θέση του Στεργιούδα να βάζει τον (σπεσιαλίστα στα πέναλτι) Χρηστίδη. Με την πρώτη εκτέλεση (αυτή του Νικολούδη) χαμένη. Και τη συνέχεια βγαλμένη από τα μεγαλύτερα όνειρα των φίλων της ΑΕΚ:
Ο Χρηστίδης δικαιώνει την έμπνευση του προπονητή του και (σαν να επρόκειτο για πρωταγωνιστή ταινίας του Χόλιγουντ) αποκρούει τα χτυπήματα των Ίστοου και Γουέμπ. Οι Τάσος, Θεοδωρίδης, Ραβούσης Βάγκνερ, Ιντζόγλου, Ζαρζόπουλος και Παπαϊωάννου σημαδεύουν σωστά. Και η λήξη βρίσκει τους οπαδούς της «Ένωσης» να παραληρούν για μια ανατροπή που θα γραφόταν στην ιστορία. Με τόσο χρυσά γράμματα που ο αποκλεισμός στα ημιτελικά από την (πανίσχυρη και μετέπειτα τροπαιούχο) Γιουβέντους να μην μπορεί να τη θαμπώσει…
Η σύνθεση της ΑΕΚ: Στεργιούδας (117’ Χρηστίδης) Θεοδωρίδης, Ιντζόγλου, Ραβούσης, Νικολάου (115’ Ζαρζόπουλος) Τσάμης, Τάσος, Νικολούδης, Βάγκνερ, Παπαϊωάννου, Μαύρος
Πέρασαν 39 χρόνια. Και… 139 να περάσουν όμως, το έπος της ΑΕΚ επί της ΚΠΡ θα μείνει αξέχαστο. Στους Άγγλους για το κάζο που έπαθαν και στους φίλους της «Ένωσης» για τον μεγαλύτερο ευρωπαϊκό της άθλο!
Λένε ότι ο χρόνος προσθέτει λάμψη στα επιτεύγματα του παρελθόντος. Ότι τα κάνει -στο πέρασμά του- να μοιάζουν εντυπωσιακότερα απ’ όσο ήταν στην πραγματικότητα. Στην περίπτωση όμως της ΑΕΚ και της πρόκρισης το 1977 επί της ΚΠΡ κάτι τέτοιο δεν χρειάζεται. Γιατί ο άθλος της «Ένωσης» (και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο επιτεύχθηκε) έχει από μόνος του τόσο επικές διαστάσεις που κάνει οποιαδήποτε υπερβολή περιττή.
Έχοντας αποκλείσει ήδη τη Ντέρμπι Κάουντι στον δρόμο προς τα προημιτελικά του Κυπέλλου UEFA -και παρόλο που αποτελούσαν μια από τις κορυφαίες ομάδες που παρουσίασε ποτέ το ελληνικό ποδόσφαιρο- οι «κιτρινόμαυροι» έμοιαζαν καταδικασμένοι απέναντι στην ισχυρή ΚΠΡ. Και φάνταζε τυπική διαδικασία η ρεβάνς μετά το 3-0 του πρώτου αγώνα.
Αμ δε… Το βράδυ της 16ης Μαρτίου τα παιδιά του Φράντισεκ Φάντροκ είχαν ραντεβού με την ιστορία. Και δεν γινόταν να τη στήσουν!
Αντίθετα, έστησαν στον τοίχο τους Άγγλους. Τους άγχωσαν στο 11’ με το γκολ του (τραυματία) Μαύρου. Τους πανικόβαλαν στο 65’, όταν η κατάμεστη Φιλαδέλφεια αναγκάστηκε ξανά ν’ αναρωτηθεί «ποιος, ποιος, ποιος, ο Μαύρος ο θεός». Και τους φύτεψαν για τα καλά στο μυαλό την ιδέα της ήττας, όταν ο 35χρονος Παπαϊωάννου πήδηξε σαν έφηβος και με παλικαρίσια κεφαλιά στο 82’ ισοφάρισε το σκορ του πρώτου αγώνα.
Όλα τα υπόλοιπα, όπως λέει και το κλισέ, είναι ιστορία. Και τι ιστορία, παραμύθι… Με τον Φάντροκ να κάνει αλλαγή τερματοφύλακα στο 117’ και στη θέση του Στεργιούδα να βάζει τον (σπεσιαλίστα στα πέναλτι) Χρηστίδη. Με την πρώτη εκτέλεση (αυτή του Νικολούδη) χαμένη. Και τη συνέχεια βγαλμένη από τα μεγαλύτερα όνειρα των φίλων της ΑΕΚ:
Ο Χρηστίδης δικαιώνει την έμπνευση του προπονητή του και (σαν να επρόκειτο για πρωταγωνιστή ταινίας του Χόλιγουντ) αποκρούει τα χτυπήματα των Ίστοου και Γουέμπ. Οι Τάσος, Θεοδωρίδης, Ραβούσης Βάγκνερ, Ιντζόγλου, Ζαρζόπουλος και Παπαϊωάννου σημαδεύουν σωστά. Και η λήξη βρίσκει τους οπαδούς της «Ένωσης» να παραληρούν για μια ανατροπή που θα γραφόταν στην ιστορία. Με τόσο χρυσά γράμματα που ο αποκλεισμός στα ημιτελικά από την (πανίσχυρη και μετέπειτα τροπαιούχο) Γιουβέντους να μην μπορεί να τη θαμπώσει…
Η σύνθεση της ΑΕΚ: Στεργιούδας (117’ Χρηστίδης) Θεοδωρίδης, Ιντζόγλου, Ραβούσης, Νικολάου (115’ Ζαρζόπουλος) Τσάμης, Τάσος, Νικολούδης, Βάγκνερ, Παπαϊωάννου, Μαύρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου