Σε υπόθεση που έφτασε στα δικαστήρια, οι δικαστές έκριναν ότι στις μη οργανωμένες παραλίες μπορεί καθένας να απολαμβάνει το μπάνιο του με το σκυλί του, ακόμα και αν εμφανιστούν άλλοι κολυμβητές.
Πρέπει να ’ταν το καλοκαίρι του ’85, τότε που οικογενειακώς παραθερίζαμε (πόσο ρετρό) στον Ωρωπό. Επτά η ώρα το πρωί, όταν όλοι ακόμα κοιμόμασταν στο σπίτι, ο μπαμπάς βγαίνει να πάει τον σκύλο μας τον Μπρον βόλτα – και να μας πάρει πρωινό από τον φούρνο. Αντί για την άσφαλτο επέλεξε να περάσει από την παραλία. Θα ’χε διανύσει τη μισή απόσταση όταν άκουσε το «κλινγκ» από ένα βότσαλο που έσκασε δίπλα του. Στο δεύτερο «κλινγκ» γύρισε να δει τι συμβαίνει. Παρέα κατασκηνωτών της παραλίας είχε ξυπνήσει από τα ποδοβολητά του Μπρον, που εν τω μεταξύ είχε κάνει καταχαρούμενος και μια βουτιά στη θάλασσα, και είχε πιάσει τον πετροπόλεμο: «Πάρε το κωλόσκυλό σου και δρόμο!», φώναζαν στον πατέρα μου που, μην ξέροντας τι να κάνει, άρχισε κι αυτός να τρέχει.
Πολύ νερό έχει κυλήσει στο αυλάκι έκτοτε. Ο Μπρον μάς άφησε, το ίδιο και η Μυρτώ, η επόμενη σκυλίτσα μας, και είμαστε τώρα στον Οττο, που ο Θεός μάς έχει φυλάξει και δεν αγαπά το νερό, γιατί ποιος έχει κουράγια πλέον για αντιπαραθέσεις με λουομένους. Μπορεί στα χρόνια που πέρασαν να γίναμε πιο φιλόζωοι ως κοινωνία (ήτοι δεν κινδυνεύουμε από πέτρες), αλλά ακόμα πλέουμε σε θολά νερά σε ό,τι αφορά την παρουσία σκύλων στις παραλίες.
Ας επιχειρήσουμε να ξεκαθαρίσουμε το τοπίο. Σε ισχύ βρίσκεται ο νόμος 4235/2014 (Α΄32) για τα ζώα συντροφιάς, που αναφέρει σαφώς ότι επιτρέπεται η παρουσία τους οπουδήποτε, σε κάθε κοινόχρηστο χώρο δηλαδή, αρκεί να είναι ελεγχόμενα από τον συνοδό τους, να κυκλοφορούν με λουρί και να υπάρχει διαθέσιμο το βιβλιάριο υγείας τους (ή το διαβατήριο) για κάθε ενδεχόμενο έλεγχο από τα αρμόδια διοικητικά όργανα. Ο νόμος δεν εξαιρεί τις παραλίες. Τα πράγματα περιπλέκει η περιβόητη εγκύκλιος της Λιμενικής Αστυνομίας Μ.Φ. 2119.4/3/06/16-06-2006 που προβλέπει ότι «απαγορεύεται η κυκλοφορία των ζώων καθώς και το λούσιμο αυτών σε χώρους λουομένων». (Ναι, καλά διαβάσατε, το λούσιμο.) Σε ό,τι αφορά τι συνιστά «χώρο λουομένων», η εγκύκλιος αναφέρει ότι για τον χαρακτηρισμό μιας περιοχής ως χώρου λουομένων απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ύπαρξη λουομένων εκεί. «Στην περίπτωση κατά την οποία σε μία τοποθεσία ή παραλία (στην οποία δεν παρευρίσκονται τη δεδομένη χρονική στιγμή λουόμενοι) κυκλοφορεί ιδιοκτήτης ζώου μαζί με αυτό ή ο εν λόγω προβαίνει στο λούσιμο του ζώου, τότε ο ιδιοκτήτης δεν διαπράττει παράβαση. Εάν όμως στην ίδια τοποθεσία καταφθάσουν λουόμενοι, τότε ο ιδιοκτήτης οφείλει είτε να το απομακρύνει από την τοποθεσία αυτή, είτε να το διατηρήσει ασφαλισμένο σε απόσταση από τους λουόμενους τέτοια που να μην παρενοχλούνται αυτοί, προκειμένου να μη διαπράττει την ανωτέρω παράβαση».
Σε υπόθεση που έφτασε στα δικαστήρια, οι δικαστές έκριναν ότι στις «μη οργανωμένες» παραλίες μπορεί καθένας να απολαμβάνει το μπάνιο του με το σκυλί του, ακόμη και αν εμφανιστούν άλλοι κολυμβητές. Σύμφωνα με τα ισχύοντα, οργανωμένη θεωρείται μια παραλία που έχει λουτρικές εγκαταστάσεις. Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση κατέπεσε στον Αρειο Πάγο, που γνωμοδότησε τελικά ότι απαγορεύεται το μπάνιο των σκύλων σε οποιαδήποτε παραλία με «δραστηριότητα λουομένων»... Αποκρυπτογραφώντας τα παραπάνω, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι επιτρέπεται να έχουμε το κατοικίδιό μας μαζί μας στη θάλασσα εντελώς άφοβα μόνο όταν βρισκόμαστε σε ερημική παραλία, χωρίς ψυχή. Εάν υπάρχουν άλλοι λουόμενοι, μπορούμε να έχουμε τον σκύλο μαζί μας στην παραλία εφόσον τηρούμε τις προϋποθέσεις του νόμου για κυκλοφορία των ζώων συντροφιάς. Και αυτό διότι ο νόμος υπερισχύει της εγκυκλίου του Λιμενικού.
Σε ό,τι αφορά το μπάνιο του ζώου στη θάλασσα, ή το «λούσιμο» αν θέλετε, επιτρέπεται εάν είμαστε μόνοι. Εάν εμφανιστεί άλλος λουόμενος και διαμαρτυρηθεί, το σκυλί θα πρέπει να απομακρυνθεί από τη θάλασσα (όχι από την παραλία). Για παν ενδεχόμενο, θα πρέπει να είμαστε σε απόσταση ασφαλείας από τους άλλους λουόμενους ακόμα και στη στεριά και να ’χουμε το ζώο μας δεμένο. Φυσικά πρέπει να είμαστε πάντα πολιτισμένοι, μαζεύοντας τα περιττώματά του, φροντίζοντας να μην τινάζεται δίπλα στους άλλους κ.ο.κ. Το ποιος θα μας κόψει πρόστιμο φυσικά σε περίπτωση παράβασης είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Η παράβαση για το μπάνιο σκύλου βεβαιώνεται από το Λιμενικό, γιατί έγινε μέσα στη θάλασσα, και η παράβαση για την κυκλοφορία του ζώου στην παραλία από την Αστυνομία...
Πολύ νερό έχει κυλήσει στο αυλάκι έκτοτε. Ο Μπρον μάς άφησε, το ίδιο και η Μυρτώ, η επόμενη σκυλίτσα μας, και είμαστε τώρα στον Οττο, που ο Θεός μάς έχει φυλάξει και δεν αγαπά το νερό, γιατί ποιος έχει κουράγια πλέον για αντιπαραθέσεις με λουομένους. Μπορεί στα χρόνια που πέρασαν να γίναμε πιο φιλόζωοι ως κοινωνία (ήτοι δεν κινδυνεύουμε από πέτρες), αλλά ακόμα πλέουμε σε θολά νερά σε ό,τι αφορά την παρουσία σκύλων στις παραλίες.
Ας επιχειρήσουμε να ξεκαθαρίσουμε το τοπίο. Σε ισχύ βρίσκεται ο νόμος 4235/2014 (Α΄32) για τα ζώα συντροφιάς, που αναφέρει σαφώς ότι επιτρέπεται η παρουσία τους οπουδήποτε, σε κάθε κοινόχρηστο χώρο δηλαδή, αρκεί να είναι ελεγχόμενα από τον συνοδό τους, να κυκλοφορούν με λουρί και να υπάρχει διαθέσιμο το βιβλιάριο υγείας τους (ή το διαβατήριο) για κάθε ενδεχόμενο έλεγχο από τα αρμόδια διοικητικά όργανα. Ο νόμος δεν εξαιρεί τις παραλίες. Τα πράγματα περιπλέκει η περιβόητη εγκύκλιος της Λιμενικής Αστυνομίας Μ.Φ. 2119.4/3/06/16-06-2006 που προβλέπει ότι «απαγορεύεται η κυκλοφορία των ζώων καθώς και το λούσιμο αυτών σε χώρους λουομένων». (Ναι, καλά διαβάσατε, το λούσιμο.) Σε ό,τι αφορά τι συνιστά «χώρο λουομένων», η εγκύκλιος αναφέρει ότι για τον χαρακτηρισμό μιας περιοχής ως χώρου λουομένων απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ύπαρξη λουομένων εκεί. «Στην περίπτωση κατά την οποία σε μία τοποθεσία ή παραλία (στην οποία δεν παρευρίσκονται τη δεδομένη χρονική στιγμή λουόμενοι) κυκλοφορεί ιδιοκτήτης ζώου μαζί με αυτό ή ο εν λόγω προβαίνει στο λούσιμο του ζώου, τότε ο ιδιοκτήτης δεν διαπράττει παράβαση. Εάν όμως στην ίδια τοποθεσία καταφθάσουν λουόμενοι, τότε ο ιδιοκτήτης οφείλει είτε να το απομακρύνει από την τοποθεσία αυτή, είτε να το διατηρήσει ασφαλισμένο σε απόσταση από τους λουόμενους τέτοια που να μην παρενοχλούνται αυτοί, προκειμένου να μη διαπράττει την ανωτέρω παράβαση».
Σε υπόθεση που έφτασε στα δικαστήρια, οι δικαστές έκριναν ότι στις «μη οργανωμένες» παραλίες μπορεί καθένας να απολαμβάνει το μπάνιο του με το σκυλί του, ακόμη και αν εμφανιστούν άλλοι κολυμβητές. Σύμφωνα με τα ισχύοντα, οργανωμένη θεωρείται μια παραλία που έχει λουτρικές εγκαταστάσεις. Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση κατέπεσε στον Αρειο Πάγο, που γνωμοδότησε τελικά ότι απαγορεύεται το μπάνιο των σκύλων σε οποιαδήποτε παραλία με «δραστηριότητα λουομένων»... Αποκρυπτογραφώντας τα παραπάνω, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι επιτρέπεται να έχουμε το κατοικίδιό μας μαζί μας στη θάλασσα εντελώς άφοβα μόνο όταν βρισκόμαστε σε ερημική παραλία, χωρίς ψυχή. Εάν υπάρχουν άλλοι λουόμενοι, μπορούμε να έχουμε τον σκύλο μαζί μας στην παραλία εφόσον τηρούμε τις προϋποθέσεις του νόμου για κυκλοφορία των ζώων συντροφιάς. Και αυτό διότι ο νόμος υπερισχύει της εγκυκλίου του Λιμενικού.
Σε ό,τι αφορά το μπάνιο του ζώου στη θάλασσα, ή το «λούσιμο» αν θέλετε, επιτρέπεται εάν είμαστε μόνοι. Εάν εμφανιστεί άλλος λουόμενος και διαμαρτυρηθεί, το σκυλί θα πρέπει να απομακρυνθεί από τη θάλασσα (όχι από την παραλία). Για παν ενδεχόμενο, θα πρέπει να είμαστε σε απόσταση ασφαλείας από τους άλλους λουόμενους ακόμα και στη στεριά και να ’χουμε το ζώο μας δεμένο. Φυσικά πρέπει να είμαστε πάντα πολιτισμένοι, μαζεύοντας τα περιττώματά του, φροντίζοντας να μην τινάζεται δίπλα στους άλλους κ.ο.κ. Το ποιος θα μας κόψει πρόστιμο φυσικά σε περίπτωση παράβασης είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Η παράβαση για το μπάνιο σκύλου βεβαιώνεται από το Λιμενικό, γιατί έγινε μέσα στη θάλασσα, και η παράβαση για την κυκλοφορία του ζώου στην παραλία από την Αστυνομία...
