Ισπανική βόμβα νετρονίου: Η Γερμανία χρωστάει στην Ελλάδα περισσότερα λεφτά από το ελληνικό χρέος!

Η Γερμανία χρωστά χρήματα στην Ελλάδα και, σύμφωνα με αρκετούς υπολογισμούς, το ποσόν αυτό ανέρχεται σχεδόν στα διπλά χρήματα από αυτά που έχει λάβει η Αθήνα από τους Ευρωπαίους εταίρους της, αποφαίνεται σε σημερινό της δημοσίευμα η ισπανική ηλεκτρονική εφημερίδα El Publico.

Επικαλούμενη στοιχεία από μελέτες γνωστών και καθ' όλα έγκριτων Ισπανών ιστορικών κι οικονομολόγων, η αριστερών αποκλίσεων εφημερίδα δημοσιεύει, υπό τον τίτλο «Το χρέος της ναζιστικής Γερμανίας ξεπερνά όσα ζητούν οι Μέρκελ και ΕΕ από την Αθήνα» έναν εκτενή απολογισμό των γεγονότων από την επιβολή από το χιτλερικό καθεστώς του αναγκαστικού δανείου, ισοδύναμου με 3 δισ. ευρώ, τη συνδιάσκεψη του 1953 για τη διαγραφή του 63% του συνολικού εξωτερικού χρέους της Γερμανίας, έως τη συμφωνία των «Δύο συν Τέσσερις» του 1990 για τη μη πληρωμή των επανορθωτικών υποχρεώσεων του Βερολίνου, ενόψει της ενοποίησης των δύο Γερμανιών.

Σύμφωνα με τον καθηγητή Ιστορίας Εδμούνδο Φαγιάνας Εσκουέρ, εάν για το κατοχικό δάνειο «ισοδύναμο με 3 δισεκ. ευρώ», «εφαρμοσθεί ως σημείο αναφοράς το μέσο επιτόκιο των αμερικανικών ομολόγων, το ποσόν που θα έπρεπε σήμερα να καταβάλει η Γερμανία θα ήταν 163,800 δισ. ευρώ».

Ποσό που ουδέποτε καταβλήθηκε, υπενθυμίζει από την πλευρά του κι ο καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Παν/μιο Κομπλουτένσε της Μαδρίτης Κάρλος Σάνθ Ντίαθ, «μολονότι η Κατοχή στην Ελλάδα ήταν μία από τις ωμότερες στην Ευρώπη» επισημαίνοντας τις μεγάλες απώλειες, από πείνα και κακουχίες, μεταξύ του πληθυσμού τις χώρας και τις καταστροφικές επιπτώσεις στην οικονομία της Ελλάδας.

«Ο υπολογισμός της καταστροφής» εκτιμά ο Φαγιάνας Εσκουέρ «ποικίλει ανάλογα με τις διάφορες εκτιμήσεις, που την ανάγουν σε έως και 300 δισ. ευρώ. Ποσό που ο Γάλλος οικονομολόγος και πρώην σύμβουλος του Νικολά Σαρκοζί, Ζακ Ντεπλά, ανεβάζει ακόμη και στα 575 δισ. ευρώ» υπογραμμίζεται στο ίδιο άρθρο. «Είναι σαφές πως με αυτά τα ποσά, η Ελλάδα όχι απλώς θα είχε λύσει το πρόβλημα του χρέους, αλλά θα της περίσσευαν και χρήματα» προσθέτει ο ίδιος καθηγητής.

Μάλιστα η εφημερίδα σημειώνει ιδιαίτερα, πως οι αποζημιώσεις, που αξιώνουν οι Έλληνες, δεν φθάνουν ούτε καν στα πραγματικά χρηματικά ύψη που πρέπει να τους δοθούν: «162 δισ. ευρώ, χωρίς να υπολογισθούν τα επιτόκια από την εποχή της Κατοχής (….) τα 108 δισ. αντιστοιχούν στις καταστροφές των υποδομών, ενώ τα υπόλοιπα στο καταναγκαστικό δάνειο της δοσίλογης κυβέρνησης».

Αναφορικά με τη δυσαρέσκεια της γερμανικής κυβέρνησης για τη μετεκλογική στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο θέμα των επανορθώσεων, αλλά και στον παραλληλισμό που «τόλμησε» ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης στο Βερολίνο με την κατάσταση που οδηγεί στην άνοδο των νεοναζί στην Ελλάδα, ο καθηγητής στο UCM Κάρλος Σανθ Ντίαθ δηλώνει πως «δεν ήταν μία αναιδής στάση. Κανένα άλλο έθνος δεν μπορεί να κατανοήσει καλύτερα την κατάσταση στην Ελλάδα. Η Ευρώπη οφείλει να διδαχθεί το μάθημα πως, όταν φέρνουν έναν λαό στην απογοήτευση και την ταπείνωση, ο δρόμος προς τον εξτρεμισμό ανοίγει διάπλατα».

Ο Σανθ Ντίαθ επιπλέον υπενθυμίζει πως η «Γερμανία πέτυχε από την Ευρώπη συμφωνία ότι πάνω απ’ όλα δεν πρόκειται να αποζημιώσει τις χώρες της Νότιας Ευρώπης», για τις «βοήθειες» εν είδει άλλου «Σχεδίου Μάρσαλ» που τις εξανάγκασε να της δώσουν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Συμφωνία που, όπως υπογράμμισε ο Γερμανός οικονομολόγος του London School of Economics Άλμπρεχτ Ριτσλ (σε συνέντευξή του στο Der Spiegel το 2011), καθιστά τη Γερμανία στον μεγαλύτερο χρεώστη του 20ου αιώνα, αλλά ακόμη και σε όλη την σύγχρονη χρηματοοικονομική ιστορία, καθώς ήταν πρωταγωνιστής στις πιο βαριές εθνικές χρεοκοπίες».

Κατά τον Σανθ Ντίαθ, η Ελλάδα έχει όλους τους καλούς λόγους και τα ιστορικά δεδικασμένα για να αξιώσει μία επίλυση του χρέους της... à la Γερμανικά, υπογραμμίζοντας πως χάρις σ’ αυτές τις χαριστικές συμφωνίες μπόρεσε να επανεκκινήσει το σημερινό γερμανικό οικονομικό θαύμα, να τεθούν οι βάσεις για τη σημερινή ανάπτυξή της. Καταλήγοντας σχολιάζει: «Η Γερμανία ήταν η χώρα που επωφελήθηκε όσο καμία άλλη από την ΕΕ, συνεπώς είναι εκείνη που περισσότερο απ’οποιονδήποτε άλλο οφείλει να φροντίσει γι αυτήν». Το άρθρο ολοκληρώνεται με την παρατήρηση του ίδιου καθηγητή, πως ψίχουλα που έδωσε η Γερμανία οιονεί επανορθώσεων στην Ελλάδα μεταπολεμικά, «ήταν μία αρχική δόση εν αναμονή της διαπραγμάτευσης για την καταβολή των αποζημιώσεων μετά τη (γερμανική) ενοποίηση. Όμως, τα πάντα παρέμειναν σ’ αυτό το σημείο και μάλλον θα παραμείνουν εκεί, εάν ο Τσίπρας δεν βγάλει την Μέρκελ από την οικονομική της αμνησία».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΑΜΥΛΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΙΝΕΣ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΓΕΥΜΑ?

Στη βιοχημεία μαθαίνουμε ότι δεν μπορούμε να συνδυάζουμε στο ίδιο γεύμα όξινα πεπτικά ένζυμα μαζί με αλκαλικά πεπτικά ένζυμα.

Και αυτό, γιατί τα μεν ουδετεροποιούν τα δε, προκαλώντας την επιβράδυνση της πέψης των τροφών, αρχικά, και στη συνέχεια τη ζύμωση ή το σάπισμα αυτών. Η πέψη των αμύλων (υδατανθράκων) ξεκινά στο στόμα παρουσία του ενζύμου αμυλάση, το οποίο παράγεται από τους σιελογόνες αδένες. Αντίθετα, η πέψη των πρωτεϊνών ξεκινά στο κάτω μέρος του στομάχου παρουσία υδροχλωρικού οξέος και του ενζύμου πεψίνη. Έτσι, μπορείτε να καταλάβετε ότι, όταν συναντηθούν, κατά τη διάρκεια του ίδιου γεύματος, άμυλα και πρωτεΐνες, τότε το πεπτικό σύστημα «τα παίζει». Τι να πρωτοκάνει το καημένο; Με ποια διαδικασία πέψης να ασχοληθεί πρώτα; Η διαδικασία της πέψης που λαμβάνει χώρα (εν αγνοία σου) συνεχίζεται με κόστος πρώτα στη διαθέσιμη ενέργεια σου. Θα έχεις αντιληφθεί, φαντάζομαι, πόσο κουρασμένος και νωχελικός αισθάνεσαι μετά από ένα τέτοιο λουκούλειο γεύμα. Το μόνο που θέλεις είναι να απλώσεις το κορμί σου ή να κοιμηθείς. Σίγουρα, όμως, θα αναρωτιέσαι για ποιο λόγο αισθάνεσαι φουσκωμένος και βαρύς. Μήπως έχεις και αέρια, δυσπεψία, ξινίλες, ρεψίματα, τυμπανισμό, πονοκεφάλους, υπέρμετρη δίψα;

Μάθε, λοιπόν, το εξής. Η ζύμωση της ζάχαρης παράγει αλκοόλ και αυτό συμβαίνει πάντα μετά την ατελή πέψη των αμύλων (υδατανθράκων). Όσον αφορά τις πρωτεΐνες, εδώ τα αποτελέσματα της ατελής πέψης τους είναι ακόμη χειρότερα. Σάπισμα και δυσωδία κοπράνων (η τουαλέτα σφραγίζεται μετά την τελευταία σου επίσκεψη!). Αν συνεχίζεις αυτή τη λαθεμένη τακτική του συνδυασμού αμύλων – πρωτεϊνών στο ίδιο γεύμα, τότε αναπόφευκτα μετά τα 30 αρχίζουν τα συμπτώματα. Καταρρέει η πρώτη γραμμή του ανοσοποιητικού συστήματος που είναι το πεπτικό σύστημα. Κατόπιν, σαν ντόμινο ακολουθούν το συκώτι, το πάγκρεας, τα νεφρά και τα επινεφρίδια. Τα επίπεδα ενέργειας μειώνονται. Το σφρίγος και η διάθεση για ζωή χάνονται. Το δέρμα αφυδατώνεται και ρυτιδιάζει. Είσαι, μονίμως, νευρικός, κουρασμένος και συναχωμένος. Μήπως έχεις και αϋπνίες; Ξαναδιάβασε, σε παρακαλώ, το άρθρο αυτό προσεχτικά!

Εάν πρόκειται να αλλάξεις κάτι στη διατροφή σου από σήμερα, τήρησε, τουλάχιστον, μόνο αυτόν τον κανόνα που σου προσφέρω.

Κανόνας: Ποτέ άμυλα και πρωτεΐνες στο ίδιο γεύμα!

Για τη δική σου ευκολία τύπωσε και έχε μαζί σου το παρακάτω πινακάκι:

Α) Άμυλα: Ψωμί / Δημητριακά (ρύζι, κριθάρι, σιτάρι, σίκαλη, κεχρί, κινόα, φαγόπυρο, αμάρανθος) / Ζυμαρικά / Πατάτες /Κολοκύθα γλυκιά / Πίτες / Όσπρια

Β) Λαχανικά: Σπανάκι / Σέσκουλα / Μαρούλι / Μαϊντανός / Χόρτα / Σπαράγγια / Λάχανο / Μπρόκολο / Κουνουπίδι / Πατζάρια / Καρότα / Σέλερυ / Φασολάκια Πράσινα / Φύτρα Λαχανικών / Αρακάς Φρέσκος

Γ) Πρωτεΐνες: Γάλα / Τυρί / Κεφίρ / Ξινόγαλο / Γιαούρτι / Ψάρια / Όλα τα Κρέατα (πτώματα) / Αυγά / Ξηροί Καρποί / Σπόροι / ‘Οσπρια / Σόγια / Πρωτεΐνες σε σκόνη

Ιδανικοί συνδυασμοί:

1) Κατηγορίες Α + Β (ιδανικό μεσημεριανό γεύμα)

2) Κατηγορίες Γ + Β (ιδανικό βραδινό γεύμα)

3) Κατηγορία Β (μόνη της και ως ξεχωριστό γεύμα ή σνακ)

4) Κατηγορία Α + Γ (Ποτέ! Εκτός εάν πηγαίνεις γυρεύοντας…)

Πρόσεχε! Όλα τα άμυλα δημιουργούν βλέννα στον οργανισμό, είναι όξινες τροφές, είναι δύσπεπτες (3 ώρες πέψη) και επικαλύπτουν το βλεννογόνο και τις λάχνες του παχέος εντέρου με ένα είδος κόλας! (ορίστε;)

Γι’ αυτό να τρως σπάνια αμυλούχα και μόνο το χειμώνα.

Οι συμπυκνωμένες πρωτεΐνες είναι ακόμη πιο επικίνδυνες για την υγεία σου. Αφήνουν πολλά ατελή υποπροϊόντα μεταβολισμού, όπως κρεατινίνη, ουρικό οξύ, μεθάνιο κ.ά. Είναι πολύ όξινες τροφές, εξαιρετικά δύσπεπτες (4-6 ώρες πέψη) και πρέπει να λαμβάνονται σπάνια και με φειδώ.

Μην προσέχεις! Στα λαχανικά δεν υπάρχει κανένας περιορισμός ούτε παρενέργεια ούτε αντένδειξη. Εδώ, μπορείς να λάβεις ότι χρειάζεται το σώμα σου σε ιδανικές αναλογίες. Και υδατάνθρακες και πρωτεΐνες και βασικά απαραίτητα λιπαρά οξέα.

Συνταγή: Πεντανόστιμη αυθεντική χιώτικη πορτοκαλόπιτα

Αν και η παρακάτω συνταγή δεν θα μπορούσε να συγκαταλέγεται στις “υγιεινές συνταγές” λόγω της μεγάλης περιεκτικότητας σε ζάχαρη, εντούτοις είναι πολύ νόστιμη. Μπορείτε να αντικαταστήσετε ενδεχομένως τη ζάχαρη με μαύρη ή ακόμα με ζάχαρη καρύδας (είναι λίγο ακριβή) αλλά έχει πολύ πιο χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη και είναι πολύ πιο υγιεινή.  Επειδή όμως είναι παραδοσιακή συνταγή σας τη μεταφέρουμε χωρίς δικές μας τροποποιήσεις όπως την είδαμε εδώ
Υλικά
1/2 κιλό φύλλο κρούστας
1 ποτήρι νερού  ζάχαρη
1 ποτήρι αραβοσιτέλαιο
1 ποτήρι χυμό πορτοκάλι
1 γιαούρτι 2%
2 βανίλιες / 1/2 κ.γλ.
1 φακελάκι baking powder / 1 1/2 – 2 κ.γ.
ξύσμα από 2 πορτοκάλια
To σιρόπι:
1 ποτήρι ζάχαρη
1 ποτήρι νερό
ξύσμα από 1 πορτοκάλι
Πώς το κάνουμε:
Σε ένα ταψί ανοίγω τα φύλλα όσο πιο καλά μπορώ και τα βάζω λίγα λίγα στους 100 βαθμούς να ξεραθούν, έτσι ώστε να θρυμματίζονται εύκολα. Έπειτα τα θρυμματίζουμε όλα σε ένα μεγάλο μπωλ. Bάζουμε όλα μας τα υλικά μέσα και ανακατεύουμε καλά. Mετά βαζουμε το μείγμα μας σε ένα ταψί αλλά να μην είναι λαδωμένο γιατί η πίτα έχει αρκετό λάδι και δεν κολλάει.
Ψήνουμε στους 180 για περίπου 30 -40 λεπτά μέχρι να πάρει ένα ωραίο ξανθό καφέ χρώμα και αν θέλετε τσεκάρουμε με ένα μαχαιράκι αν βγαίνει στεγνό.
Aφού την βγάλουμε από τον φούρνο, την αφήνουμε να κρυώσει τελείως και φτιάχνουμε το σιρόπι μας. Tο βράζουμε για 10 λεπτά να δέσει και αφού έχει κρυώσει το γλυκό μας, περιχύνουμε με σιρόπι να πάει παντού. Tο ρουφάει πολύ γρήγορα. Καλή σας όρεξη!

Ernst & Young Removes Degree Classification From Entry Criteria As There's 'No Evidence' University Equals Success

Ernst & Young, one of the UK's biggest graduate recruiters, has announced it will be removing the degree classification from its entry criteria, saying there is "no evidence" success at university correlates with achievement in later life.
The accountancy firm is scrapping its policy of requiring a 2:1 and the equivalent of three B grades at A-level in order to open opportunities for talented individuals "regardless of their background".
Maggie Stilwell, EY’s managing partner for talent, said the company would use online assessments to judge the potential of applicants.

"Academic qualifications will still be taken into account and indeed remain an important consideration when assessing candidates as a whole, but will no longer act as a barrier to getting a foot in the door," she said.
"Our own internal research of over 400 graduates found that screening students based on academic performance alone was too blunt an approach to recruitment.
"It found no evidence to conclude that previous success in higher education correlated with future success in subsequent professional qualifications undertaken."
The company offers 200 graduate-level jobs each year, making it the fifth largest recruiter of graduates in the UK. The changes will come into force in 2016.
Earlier this year, PricewaterhouseCoopers (PwC) scrapped using UCAS points as entry criteria for its graduate scheme. The audit firm believes placing too much emphasis on the scores will mean employers may miss out on key talent from disadvantaged backgrounds, who can perform less well at school.
A report published last week revealed wealthy kids are 35% more likely to become high earners than clever, disadvantaged young people, even if they are not academically gifted.

#piggate: Ο Κάμερον και το γουρούνι ταράζουν την Βρετανία

Το νέο παρατσούκλι του Κάμερον είναι...Χάμερον (από το χαμ=χοιρινό). 

Piggate λέγεται το πολιτικό σκάνδαλο που έχει ξεσπάσει στη Βρετανία και αφορά στις νεανικές τρέλες του Ντέιβιντ Κάμερον.
Ο παλιός φίλος του βρετανού πρωθυπουργού και πρώην βασικός χρηματοδότης του κόμματος των Συντηρητικών,  λόρδος Ασκροφτ περιγράφει στο βιβλίο του με τίτλο  Call me Dave , λεπτομέρειες από την κοινή φοιτητική ζωή των δύο αντρών .
Το βιβλίο που αποτελεί βιογραφία του Κάμερον φέρνει στο φως της δημοσιότητας  μεταξύ άλλων και μια πικάντικη ιστορία με πρωταγωνιστή τον πρωθυπουργό και ένα γουρούνι. Σύμφωνα με μέλος της Βουλής των Λόρδων και έναν φωτογράφο που ήταν παρόντες στο περιστατικό,  ο νεαρός τότε Κάμερον αναγκάστηκε να έλθει σε σύντομη επαφή σεξουαλικής φύσεως με το γουρούνι ως μέρος τελετής μύησης στην αδελφότητα  Flam Club ενώ αναφέρει πως έκανε συχνά χρήση μαριχουάνας και επέτρεπε στους φίλους τους να φέρνουν κοκαΐνη στο πατρικό του
Σύμφωνα με τα βρετανικά έντυπα ο Ασκροφτ αποφάσισε να δημοσιεύσει τη βιογραφία, μετά την αποτυχία του να εκλεγεί σε κάποιο ανώτερο αξίωμα στην κυβέρνηση.
Τη μεγαλύτερη εντύπωση ωστόσο, ιδιαίτερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προκάλεσε η ομοιότητα του περιστατικού με το γουρούνι με το πρώτο επεισόδιο της βρετανικής σειράς Black Mirror, όπου ο βρετανός πρωθυπουργός εξαναγκάζεται σε σεξουαλική πράξη με το ζώο ζωντανά στην εθνική τηλεόραση.
Ο δημιουργός της σειράς, Τσάρλι Μπρούκς έσπευσε να διαψεύσει αλλά και να αστειευτεί με το συμβάν τουιτάρωντας “ Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι το Black Mirror τελικά ήταν ντοκυμαντέρ”.

Guardian: Ιδού ο πραγματικός πρωθυπουργός της Ελλάδας - Ο κουστουμάτος Ολλανδός με τις υπερεξουσίες

Τι και αν έχουμε εκλογές την Κυριακή, ο πραγματικός πρωθυπουργός της Ελλάδος θα είναι άλλος, ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι τελικά ο νέος ένοικος του Μεγάρου Μαξίμου. Αυτό επισημαίνει σε δημοσίευμά της η βρετανική εφημερίδα Guardian και παρουσιάζει τον άνθρωπο το όνομα του οποίου είναι τελείως άγνωστο προς το παρόν στη χώρα μας.
Πρόκειται για τον Ολλανδό οικονομολόγο Maarten Verwey, ο οποίος κουβαλά τον «επιβλητικό» τίτλο του Γενικού Διευθυντή στην Γενική Γραμματεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αρμόδιος για τη διαρθρωτική μεταρρύθμιση Υπηρεσία Στήριξης.
Ο Verwey είναι ένας ανώτερος υπάλληλος του ολλανδικού υπουργείου Οικονομικών, ο οποίος μπήκε στην Κομισιόν το 2011 «έτρεξε» το πρόγραμμα της Κύπρου. Σύμφωνα με το δημοσίευμα ο ολλανδός οικονομολόγος είναι αυτός που αποφασίζει ποια ποσά θα διατεθούν στη χώρα μας.

«Οι εξουσίες του είναι άνευ προηγουμένου. Και αν λίγοι ψηφοφόροι στους δρόμους της Αθήνας έχουν ακούσει το όνομα του, πολλοί καταλαβαίνουν ότι το πως θα ψηφίσουν στις εκλογές μικρή σημασία έχει για το τι θα συμβεί στη συνέχεια», υπογραμμίζει η Guardian.
«Κάτω από τις δρακόντειες προϋποθέσεις ομαλής ροής των ποσών προς την Ελλάδα που προβλέπει το τρίτο πακέτο διάσωσης, η Αθήνα έχει παραδώσει ουσιαστικά τον έλεγχο σχετικά με τις περικοπές στην οικονομική και κοινωνική πολιτική της χώρας», επισημαίνει επίσης το δημοσίευμα.

Ο Verwey μαζί με την Ντέλια Βελκουλέσκου και τον Πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Αναστασιάδη
Σύμφωνα με την Guardian, το μνημόνιο συμφωνίας αναφέρει λεπτομερώς ότι απαιτεί από τη κυβέρνηση «να διαβουλεύεται και να συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ για όλες τις σχετικές δράσεις, πριν αυτές οριστικοποιηθούν και νομικά».
Το δημοσίευμα κάνει λόγο για 120 νόμους που θα χρειαστεί να ψηφίσει η ελληνική κυβέρνηση και παραθέτει δημοσίευμα της εφημερίδας «Αγορά», το οποίο το επιτελείο του ολλανδού οικονομολόγου να γράψει ουσιαστικά τη νομοθεσία για σχεδόν όλους τους τομείς της κυβερνητικής πολιτικής.
«Απλό τον φόρο εισοδήματος νομικών προσώπων, την αγορά εργασίας αλλά και το σύστημα υγείας και πρόνοιας», σημειώνεται.

Ιδιοκτήτες πληρώνουν ξανά τα ακίνητα λόγω της πολύ υψηλής φορολογίας

Εκατοντάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες κλήθηκαν να πληρώσουν σε φόρους κατοχής ακινήτων (ΕΕΤΗΔΕ, ΕΕΤΑ και ΕΝΦΙΑ) ακόμη και το... 10% της τρέχουσας αξίας του ακινήτου τους μέσα στην τελευταία 5ετία. Η κατακόρυφη πτώση των τιμών των ακινήτων έναντι των αντικειμενικών αξιών, αλλά και το γεγονός ότι ο ΕΝΦΙΑ υπολογίζεται κυρίως βάσει επιφανείας και όχι βάσει πραγματικής αξίας, έχει οδηγήσει σε εξωφρενικά ποσοστά φορολόγησης. Οι ετήσιοι συντελεστές φορολόγησης ως προς την πραγματική αξία του ακινήτου προσεγγίζουν ακόμη και τις δύο ποσοστιαίες μονάδες, ενώ ο πραγματικός συντελεστής φορολόγησης του εισοδήματος που μπορεί να αποφέρει ένα ακίνητο φτάνει να ξεπερνάει ακόμη και το 50%, εκμηδενίζοντας στην πράξη κάθε πραγματική απόδοση. Μάλιστα, την ώρα που οι ιδιοκτήτες έρχονται αντιμέτωποι με αυτά τα δεδομένα, στο υπουργείο Οικονομικών συζητείται ακόμη και η περαιτέρω αύξηση της φορολογίας στο εισόδημα από ακίνητα. Το ίδιο το μνημόνιο μιλάει για διαμόρφωση του συντελεστή φορολόγησης από το 11% στο 15% για το εισόδημα από ακίνητα, ενώ σενάριο που επεξεργάζεται το υπουργείο Οικονομικών φέρνει το εισόδημα από ενοίκια να εντάσσεται στην κλίμακα των μισθωτών και συνταξιούχων, κάτι που σημαίνει ότι οι συντελεστές φορολόγησης μπορεί να εκτιναχθούν υπό προϋποθέσεις ακόμη και στο 46%.
Παλαιό διαμέρισμα 70 τ.μ. στο 6ο διαμέρισμα της Αθήνας «κρατάει» αντικειμενική αξία 68.152,5 ευρώ παρά την παλαιότητά του. λόγω της υψηλής τιμής ζώνης που διατηρεί από το 2007 η συγκεκριμένη περιοχή στο κέντρο της πρωτεύουσας. Πρόσφατα, το συγκεκριμένο ακίνητο άλλαξε χέρια προς 22.000 ευρώ. Με πόσο φόρο κατοχής είχε επιβαρυνθεί το συγκεκριμένο ακίνητο από το 2011 μέχρι σήμερα;
• Επί τρεις διαδοχικές χρονιές, ο ιδιοκτήτης πλήρωνε 350 ευρώ για το πρώτο έτος (2011), επιπλέον 350 ευρώ για το 2ο έτος και 297,5 ευρώ για το 3ο έτος λόγω του «χαρατσιού» της ΔΕΗ (αρχικά ΕΕΤΗΔΕ και στη συνέχεια ΕΕΤΑ).
• Ο ΕΝΦΙΑ του 2014 ήταν 264 ευρώ, ενώ άλλα τόσα θα είναι και ο ΕΝΦΙΑ του 2015.
Μέσα σε πέντε χρόνια, λοιπόν, καταβλήθηκαν 1.525 ευρώ φόροι για ένα ακίνητο το οποίο στην αγορά «πιάνει» πλέον 22.000 ευρώ. Ο συντελεστής φορολόγησης στην 5ετία έχει εκτιναχθεί στο 7%. Υπάρχουν και χειρότερα παραδείγματα. Οπως αυτό διαμερίσματος 40 τετραγωνικών επίσης στο κέντρο της Αθήνας. Με αντικειμενική αξία 27.062 ευρώ, άλλαξε πριν από πέντε μήνες χέρια έναντι 9.000 ευρώ. Αυτό το ακίνητο επιβαρύνεται με ΕΝΦΙΑ 150 ευρώ τον χρόνο, ενώ από το 2011 μέχρι σήμερα έχει καταβάλει συνολικά 870 ευρώ σε φόρους κατοχής. Δηλαδή, σε πέντε χρόνια έχει... φύγει σε φόρους το ένα δέκατο της αξίας του ακινήτου.
Το... παράδοξο του ΕΝΦΙΑ είναι ότι τα ακίνητα μεγαλύτερης αξίας φορολογούνται με χαμηλότερο συντελεστή από τα αντίστοιχα μεγαλύτερης αξίας. Προ μηνών, οροφοδιαμέρισμα 3ου ορόφου στη Βάρκιζα συνολικής επιφανείας 210 τ.μ. (εκ των οποίων τα 50 τ.μ. νομιμοποιημένα) πουλήθηκε προς μόλις 230.000 ευρώ. Ποια ήταν η αντικειμενική του αξία; 405.607 ευρώ, όπως αναφέρει και το συμβόλαιο. Αυτό το ακίνητο επιβαρύνεται με ΕΝΦΙΑ 1.507 ευρώ, ενώ επειδή η αντικειμενική του αξία ξεπερνάει τις 300.000 ευρώ, προστίθεται και συμπληρωματικός φόρος ακινήτων ύψους 111 ευρώ. Αρα, ο συνολικός φορολογικός συντελεστής διαμορφώνεται στο 0,7%, όταν τα φθηνότερα ακίνητα των 10.000 και των 20.000 ευρώ φορολογούνται σε ετήσια βάση με συντελεστή 1% και 2%.
Πόσο ενοίκιο μπορεί να εξασφαλίζει σε ετήσια βάση ένα διαμέρισμα 40 τ.μ. το οποίο έχει πραγματική αξία 9.000 ευρώ; Ακόμη και 1.000 ευρώ τον χρόνο να αποφέρει –ποσό που ανεβάζει τη μεικτή του απόδοση στο 11%– ο ιδιοκτήτης του μπορεί να κληθεί να πληρώσει έως και 330 ευρώ φόρο εισοδήματος (σ.σ. ο συντελεστής φόρος κυμαίνεται σήμερα από 11% έως 33% ανάλογα με το συνολικό εισόδημα από ενοίκια), από 20-60 ευρώ εισφορά αλληλεγγύης και 150 ευρώ ΕΝΦΙΑ. Ο συνολικός λογαριασμός μπορεί να διαμορφωθεί ακόμη και πάνω από τα 500 ευρώ, που σημαίνει ότι ο πραγματικός συντελεστής μπορεί να αναρριχηθεί ακόμη και πάνω από το 50%. Αν μάλιστα υιοθετηθεί το σενάριο περί φορολόγησης των ακινήτων βάσει της κλίμακας –που σημαίνει ότι το εισόδημα από ακίνητα θα φτάσει να φορολογείται ακόμη και με 42%-48%– ο πραγματικός συντελεστής θα εκτοξευθεί στο 57%-63%.

Μαίνεται ο «πόλεμος» των μελανιών στα πακέτα των τσιγάρων

Η εταιρεία συνεργάζεται με το 75% των κεντρικών τραπεζών του κόσμου στα περίφημα μελάνια ασφαλείας, εκείνα δηλαδή που χρησιμοποιούνται στα χαρτονομίσματα. Ξεκίνησε σχετικά ταπεινά από τον Μορίς Αμόν, τον ιδρυτή της, που προμήθευε τις γαλακτοκομικές επιχειρήσεις με ένα ειδικό λίπος. Η εταιρεία ονομάσθηκε SICPA (Societe Industrielle et Commerciale des Produits Alimentaires). Τη δεκαετία του ’40 όμως εξειδικεύθηκε σε κάτι τελείως διαφορετικό: στα μελάνια ασφαλείας για χαρτονομίσματα, προμηθεύοντας τη Μαδρίτη για την εκτύπωση της ισπανικής πεσέτας.
Η δουλειά δεν ήταν απλή. Επιτηρούμενη από το εγκληματολογικό εργαστήριο της Λωζάννης, οι μέθοδοι και τα χρώματα παραγωγής των ειδικών μελανιών έγιναν στάνταρντ στην Ιντερπόλ. Εξαιτίας της φύσης της, η εταιρεία διατηρεί στενή σχέση τόσο με τις διωκτικές υπηρεσίες όσο και με τις κεντρικές τράπεζες. «Ο πελάτης της» είναι, σε τελευταία ανάλυση, οι κυβερνήσεις.
Το 2007, η SICPA αναπτύσσει ένα νέο προϊόν για να ανταποκριθεί στις αυξημένες ανάγκες των κυβερνήσεων, το λεγόμενο Sicpatrace, το οποίο διευκολύνει την ιχνηλασιμότητα των προϊόντων που είναι ευαίσθητα σε ψευδεπίγραφη αντιγραφή (counterfeiting), λαθρεμπόριο και δασμο-φοροδιαφυγή. Πρόκειται για ένα barcode με τσιπ που ενσωματώνει πληροφορίες για το πού παρήχθη μια μονάδα προϊόντος και αν έχουν πληρωθεί φόροι γι’ αυτήν.
Ενα χρόνο αργότερα εκδηλώνεται η κρίση στην Ελλάδα και η απότομη αύξηση των φόρων κατανάλωσης οδηγεί σε έκρηξη του εμπορίου με παράνομα προϊόντα. Ετσι η SICPA εμφανίζεται στην Ελλάδα, αναζητώντας μια «πόρτα» στην ευρωπαϊκή αγορά, καθώς μέχρι τότε το προϊόν Sicpatrace επωλείτο σε χώρες του Τρίτου Κόσμου. Αλλά υπήρξαν και χώρες που απέρριψαν το προϊόν, όπως οι Φιλιππίνες. Εκεί οι τοπικές αρχές υποστήριξαν ότι «δεν αποτρέπεται η διασυνοριακή διακίνηση λαθραίων προϊόντων» και ότι η επιβάρυνση της τιμής των τσιγάρων «θα ήταν υπερβολική». Η ελβετική εταιρεία ανέφερε ότι οι Φιλιππίνες έχαναν 10 δισ. από το λαθρεμπόριο τσιγάρων και καπνού, χωρίς να είναι σε θέση να το αποδείξει. Ωστόσο περηφανεύεται δημόσια ότι το σύστημά της είναι υπεύθυνο για την είσπραξη 40 δισ. δολαρίων σε υπερβάλλοντες φόρους και δασμούς.
Η SICPA εμφανίσθηκε στη χώρα μας πριν από μία τετραετία, κάνοντας πολύ δραστήριο λόμπινγκ για την εισαγωγή της τεχνολογίας της ως μεθόδου ανίχνευσης των προϊόντων καπνού και αλκοόλ. Την εποχή της κυβέρνησης Σαμαρά, υπουργοί παρουσίασαν στον υπουργό Οικονομικών τους εκπροσώπους των Ελβετών. Η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων ανέθεσε σε καθηγητή του ΕΜΠ να συντάξει γνωμοδότηση. Ο πανεπιστημιακός (σ.σ. αργότερα συνελήφθη στην Πάφο για άλλη υπόθεση) απεφάνθη ότι η ελβετική μέθοδος εξασφάλιζε τα περισσότερα πλεονεκτήματα, αλλά κατέθεσε τα συμπεράσματά του μόνο στον υπουργό.
Η ιστορία δεν προχώρησε. Ασφαλώς ρόλο εδώ έπαιξε και το ισχυρό αντίπαλο λόμπι της βιομηχανίας καπνού, που τονίζει ότι η εφαρμογή του συστήματος των Ελβετών θα επιβάρυνε τις εταιρείες και στη συνέχεια τον καταναλωτή κατά τουλάχιστον 35 εκατ. ευρώ, με αποτέλεσμα την αύξηση της τιμής και άρα και του περιθωρίου για τους λαθρεμπόρους. Και οι αντιπροσωπείες των εταιρειών ποτών αντιμετωπίζουν καχύποπτα το προωθούμενο από τους Ελβετούς προϊόν.
Μεγάλες καπνοβιομηχανίες, όπως η Philip Morris, προτείνουν ένα δικό τους σύστημα ανίχνευσης. Ενα εσωτερικό έγγραφο της SICPA αναφέρει ότι η διαφορά μεταξύ του συστήματος που προτείνει η καπνοβιομηχανία και εκείνου των Ελβετών είναι ότι «στις λύσεις της βιομηχανίας καπνού τα στρατηγικά δεδομένα για τα μεγέθη σε φόρους (fiscal data) παραμένουν στον έλεγχο της βιομηχανίας, όταν η SICPA δίδει πλήρη ιδιοκτησία των δεδομένων της στην κυβέρνηση, επιτρέποντας τη συμφωνία στο ισοζύγιο των όγκων και τη βελτιστοποίηση των εισπράξεων».
Στις 31 Ιουλίου συνήλθε σύσκεψη στην Αθήνα υπό τον υπουργό Επικρατείας Π. Νικολούδη για να ορίσει το πλαίσιο αντιμετώπισης του λαθρεμπορίου τσιγάρων, πετρελαίου και αλκοόλ. Ωστόσο, ο «πόλεμος» για τη σήμανση των τσιγάρων δεν είναι μόνο ελληνικός. Το 2010 συνήλθε το διακυβερνητικό Σώμα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για να συμφωνήσει σε ένα πρωτόκολλο για το παράνομο εμπόριο τσιγάρων. Σε αυτή τη συνεδρίαση και τα δύο συστήματα –εκείνο των Ελβετών και αυτό της Philip Morris– αντιμετωπίσθηκαν αρνητικά από το σώμα. Το πρώτο, διότι δεν καταγράφει το διασυνοριακό λαθρεμπόριο, το δεύτερο, διότι δεν καταγράφει τις μικρές μονάδες συσκευασίας, αλλά και τον δεύτερο ή και τον τρίτο αγοραστή. Δύο χρόνια αργότερα, στη συνάντηση του ΠΟΥ στη Σεούλ της Νότιας Κορέας, το ελβετικό σύστημα κερδίζει πόντους.
Κυβερνητικές πηγές ανέφεραν ότι παρά την προτίμηση που έχουν δείξει ορισμένα κυβερνητικά στελέχη στο ελβετικό σύστημα, η τελεσίδικη απόφαση δεν έχει ακόμα ληφθεί. Ο κ. Νικολούδης έχει ανακοινώσει παραμέτρους που οδηγούν στην επιλογή του, ιδιαίτερα την ανάγκη να έχει το κράτος τον απόλυτο έλεγχο των αρχείων προέλευσης των μονάδων (πακέτων, τσιγάρων) του προϊόντος. Από την άλλη, λόγω των εκλογών η κυβέρνηση δεν ήθελε να εμπλακεί σε έναν επιχειρηματικό πόλεμο προεκλογικά που θα μπορούσε να της στοιχίσει. Γι’ αυτό ίσως και οι διαβεβαιώσεις, «δεν έχουμε αποφασίσει».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟ ΡΕΤΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ

 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ

Zafeiris Zax ΚΑΙ

Nickolas Papanikolaou

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΙΝ ΤΟ  '70.

ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΠΡΟΣΩΠΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ ΝΑ ΤΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ........

Φόρο στη ζάχαρη προτείνει ο Τζέιμι Ολιβερ

Εκστρατεία κατά της ζάχαρης άρχισε ο γνωστός βρετανός σεφ, Jamie Oliver, προτείνοντας, μεταξύ άλλων, την επιβολή φόρου στα αναψυκτικά.
Στην τελευταία του τηλεοπτική εκστρατεία ο Oliver έδειξε κάποιες συγκλονιστικές εικόνες - μικρά παιδιά που έχουν βγάλει τα τους χαλασμένα δόντια, μια μαμά που δίνει με το μπιμπερό στο μωρό της ανθρακούχο αναψυκτικό, μία 13χρονη μαθήτρια με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 που ελέγχει τα επίπεδα σακχάρου κάθε λίγες ώρες. Στη συνέχεια, ο Jamie ενίσχυσε την επιχειρηματολογία του δείχνοντας μία ταινία από μαθητές σε ένα δημοτικό σχολείο που καλλιεργούν λαχανικά και διατρέφονται υγιεινά, ως αποτέλεσμα της εκπαίδευσής τους, χωρίς την επιβολή φόρου ζάχαρης.
Ο στόχος του Jamie για να επιβάλει η κυβέρνηση 20% φόρο στα αεριούχα ποτά- υποστηρίζεται ευρέως και από τους υπόλοιπους που ασχολούνται με τον τομέα της υγείας. Θέλει τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν από την είσπραξη του φόρου (υπολογίζονται σε 1 δισ. λίρες Αγγλίας, το χρόνο) να πηγαίνουν απευθείας στα σχολεία για τη χρηματοδότηση των μαθημάτων υγιεινής διατροφής και μαγειρέματος.
Την εκστρατεία του διάσημου μάγειρα δεν την βλέπει με καλό μάτι η βιομηχανία τροφίμων. Εκπρόσωπο της όταν έρχονται αντιμέτωποι με τα πραγματικά περιστατικά σχετικά με τη ζημιά που προκαλεί η ζάχαρη στην υγεία δηλώνουν: «Υπάρχουν ειδικοί πάνω στο θέμα αυτό, ας τους ακούσουμε», υποστηρίζοντας ότι ο καλύτερος τρόπος για να πάει μπροστά μία κοινωνία είναι να δίνονται επιλογές στους καταναλωτές.
Η κουβέντα για την κατανάλωση ζάχαρης στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει ανοίξει για τα καλά και οι σύμβουλοι υγείας της κυβέρνησης επιθυμούν η κατανάλωσή της να μειωθεί σε επτά κουταλάκια του γλυκού ανά ημέρα, από 40 που είναι σήμερα, γεγονός που απαιτεί την αλλαγή του τρόπου ζωής.
Η κατανάλωση ζάχαρης έχει ήδη αρχίσει να μειώνεται, στην Βρετανία, αλλά, όπως έδειξε ο Oliver στην εκπομπή του η προσθήκη ζάχαρης γίνεται στα πάντα, από το ψωμί μέχρι τις σάλτσες. Οπότε η σκέψη για την επιβολή φόρου ζάχαρης ίσως να μην είναι και τόσο ρεαλιστική, αυτό που θα πρέπει να γίνει είναι ο κόσμος να αλλάξει γενικότερα στάση και αντίληψη για την κατανάλωσή της.
Μια καλή αρχή ίσως να ήταν η αφαίρεση των αυτόματων πολητών φαγητού, σνακ και αναψυκτικών από τα νοσοκομεία και τα σχολεία, αλλά και η άρνηση χορήγησης άδειας λειτουργίας σε καταστήματα φαστ φουντ κοντά σε σχολεία. Ακόμα προτείνετε οι διοργανωτές αθλητικών γεγονότων να αρνούνται χορηγίες από εταιρείες αναψυκτικών.

Η Boeing εγκαινιάζει εγκατάσταση εμπορικών διαστημοπλοίων

Βάση του Starliner

Τα Starliner θα συναρμολογούνται σε υπόστεγο που νοικιάζει η Boeing στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι   (Φωτογραφία:  Associated Press ) 

 

 

Ακρωτήριο Κανάβεραλ, Φλόριντα

Και το όνομα αυτού Starliner: Με ευκαιρία τα εγκαίνια ενός υποστέγου συναρμολόγησης στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ, η Boeing ανακοίνωσε το όνομα του νέου σκάφους που αναπτύσσει για εμπορικές επανδρωμένες αποστολές στο Διάστημα.

Γνωστό μέχρι σήμερα με την ονομασία CST-100, το Starliner της Boeing αναπτύχθηκε στο πλαίσιο συμβολαίου με τη NASA για τη μεταφορά πληρωμάτων από και προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Μετά τον παροπλισμό των αμερικανικών διαστημικών λεωφορείων το 2011, τα ρωσικά Soyuz είναι τα μόνα που μπορούν να μεταφέρουν αστροναύτες.



Η εξάρτηση από τη Ρωσία προγραμματίζεται να τερματιστεί το 2017 με τις παρθενικές πτήσεις του Starliner και του Dragon Crew, ενός παρόμοιου σκάφους που αναπτύσσεται για τη NASA από την εταιρεία SpaceX του επιχειρηματία Έλον Μασκ. Και τα δύο σκάφη θα μπορούν να μεταφέρουν επτά άτομα ή ένα συνδυασμό φορτίου και επιβατών.

Διαβάστε επίσης:

• Το νέο διαστημόπλοιο του Έλον Μασκ «προσεδαφίζεται σαν ελικόπτερο»
• Έπειτα από χρόνια καθήλωσης, η NASA επιλέγει νέα διαστημικά ταξί

Τα Starliner θα συναρμολογούνται και θα προετοιμάζονται σε ένα παλιό στέγαστρο των διαστημικών λεωφορείων που ενοικίασε και ανακαίνισε η Boeing στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στη Φλόριντα.

Η Boeing, η οποία χρηματοδοτείται με 4,2 δισ. δολάρια για την ανάπτυξη του νέου σκάφους, έχει δηλώσει ότι η εμπορική επιτυχία του Starliner θα εξαρτηθεί από την προσέλκυση κι άλλων πελατών πέρα από τη NASA.

Η SpaceX, όπως και μια δεύτερη εταιρεία με την ονομασία Orbital Sciences, έχουν εξασφαλίσει συμβόλαια της NASA για τη μεταφορά φορτίων στο πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα.

Ν. Πορτοκάλογλου: Χρειαζόμαστε στη Βουλή ένα μέτωπο ευρωπαϊκό

«Αυτό δεν ήταν κυβέρνηση, αλλά η φωλιά του κούκου. Ευτυχώς ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης έφυγε νωρίς και δεν είδε αυτήν την παρωδία της Αριστεράς που ζήσαμε».
Αφορμή για το «γεύμα» με τον Νίκο Πορτοκάλογλου, στάθηκε η αυριανή συναυλία του στις 8.30 μ.μ. στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής με τίτλο «Ταξίδι στο κέντρο της πόλης». Και θα είναι η αποχαιρετιστήρια με τις «Φτερωτές Κιθάρες» του, καθώς ήδη ετοιμάζεται για ένα νέο μουσικό ταξίδι.
Ομολογώ ότι εκμεταλλεύθηκα τη φιλία μας για να διεκδικήσω την πρώτη του συνέντευξη μετά την κριτική που δέχθηκε για τον στίχο «νικητές και νικημένοι όλοι χάσαμε μαζί» στο νέο του τραγούδι. Τι το ’θελα όμως;
Συνειδητοποίησα πόσο μάταιο είναι να προσπαθείς να χωρέσεις σε μια σελίδα μια φιλική κουβέντα που έμελλε να κρατήσει ένα ολόκληρο απόγευμα και από την πολιτική και την Αριστερά έφτασε μέχρι τη Σμύρνη και τους οικογενειακούς ψυχιάτρους!
«Σου έχει ξανατύχει προεκλογική συναυλία;» ρώτησα για αρχή. «Οχι, και ανησυχώ μήπως θα συμβαίνει συχνά στο εξής» απάντησε γελώντας και αμέσως τον προκάλεσα για μια αποτίμηση της χρονιάς που φεύγει.
«Νιώθω σαν να ζήσαμε μια ανώμαλη προσγείωση, αλλά και το οριστικό τέλος των ψευδαισθήσεων. Την τελευταία πενταετία είδαμε τρεις φορές το ίδιο έργο σε μια απέλπιδα προσπάθεια να απαρνηθούμε την πραγματικότητα της χρεοκοπίας. Το πρώτο ήταν το “λεφτά υπάρχουν”, το δεύτερο “τα Ζάππεια” και το τρίτο “τα νταούλια κι οι ζουρνάδες”. Το φινάλε κάθε έργου ήταν από ένα Μνημόνιο. Γι’ αυτό θέλω να είμαι αισιόδοξος ότι το παραμύθι “να τα παίρνουμε από τους κουτόφραγκους, αλλά να μην τους δίνουμε λογαριασμό, γιατί εμείς είμαστε και περήφανοι και λεβέντες", έλαβε τέλος».
«Αισιόδοξο σε βρίσκω», τον διακόπτω. «Στα όρια της κατάθλιψης είμαι. Ισως γι’ αυτό το αισιόδοξο κομμάτι του εαυτού μου θέλει να ελπίζει ότι ζούμε επιτέλους την αρχή της ενηλικίωσής μας. Οτι καταλάβαμε, δηλαδή, πως το κοινό λάθος και στα τρία έργα της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι υπήρχε απόλυτη συναίνεση να μην πειραχθεί η ιερή αγελάδα του Δημοσίου. Και το έκαναν σε βάρος του μόνου υγιούς τμήματος της κοινωνίας που δουλεύει, ρισκάρει, ιδρώνει και αξιολογείται και εντέλει κράτησε όρθια τη χώρα πληρώνοντας άδικους και δυσβάσταχτους φόρους».
– Από τις εκλογές ποιο θα ήταν το ιδανικό αποτέλεσμα;
– Ενα πλειοψηφικό ευρωπαϊκό μέτωπο ανεξαρτήτως των κομμάτων που θα το συγκροτήσουν. Διότι είναι φανερό πια ότι σε όλα τα κόμματα υπάρχουν ρεαλιστές και λαϊκιστές. Το ιδανικό, λοιπόν, θα ήταν ένα μέτωπο των ρεαλιστών Ευρωπαίων που θα απομονώσουν τους θαυμαστές των δικτατόρων. Διότι, αν το σκεφτείς, αυτό ζήσαμε στην τελευταία Bουλή. Τον τόνο έδωσαν θαυμαστές του Χίτλερ, του Στάλιν και του Μάο. Είμαστε η μόνη χώρα που οι ναζιστές αποκαλούνται πατριώτες και οι σταλινικοί προοδευτικοί.
Η κουβέντα οδηγήθηκε μόνη της στην Αριστερά. «Ηταν κωμικοτραγωδία όσα ζήσαμε. Κι αυτό που μου προκαλεί τη μεγαλύτερη θλίψη ή ακόμη και θυμό είναι η μισαλλοδοξία, ο διχασμός και το μίσος που καλλιεργήθηκαν. Διαλύθηκαν φιλίες, ακόμη και οικογένειες. Μια κοινωνία έφτασε στο σημείο είτε να αλληλοϋβρίζεται στο facebook, είτε να συνδιαλέγεται μόνον με αβγά και ντομάτες. Κι εκτός από την οικονομία, φάνηκε και η χρεοκοπία της Παιδείας μας. Η έλλειψη οποιασδήποτε εκπαίδευσης στον διάλογο και τη συνεργασία. Στη σύνθεση των διαφορετικών απόψεων για έναν κοινό στόχο. Προσωπικά βίωσα μια μορφή αυταρχισμού που μου θύμισε την πρώτη φάση της μεταπολίτευσης, όταν στα 18 μου επέλεξα να μην ενταχθώ σε καμία πολιτική οργάνωση. Με αποτέλεσμα να θεωρούμαι ο απολιτίκ της παρέας και να με νουθετούν όλοι να βρω τον ίσιο δρόμο. Ε, λοιπόν, κάπως έτσι ένιωσα ξανά. Σαν να μου έλεγαν οι αριστεροί φίλοι μου ότι “εσύ που διαφωνείς μαζί μας, δεν είσαι απλώς κάποιος που βλέπει αλλιώς τα πράγματα. Αμφισβητούμε τις προθέσεις σου, το ήθος σου, την εξυπνάδα ακόμη και τον πατριωτισμό σου". Ζήσαμε μια αυταρχική, αλλά και καφενειακή Αριστερά που ουδεμία σχέση είχε με την προδιδακτορική Αριστερά, με την εξορία και τους αγώνες της. Και ειλικρινά το τελευταίο που περίμενα είναι να ξαναζήσουμε το 2015, φοιτητικούς τσακωμούς του 1975 για το ποιος είναι πιο αριστερός. Και αυτήν τη φορά όχι στο καφενείο, αλλά στην κυβέρνηση. Μοιάζει να είναι η τελευταία μας ευκαιρία και ελπίζω να την αξιοποιήσουμε. Το παραμύθι με την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο, μάς τελείωσε.
Δύο ψευτοδιλήμματα και ένα στοίχημα
Καθώς πάντα διαισθανόμουν ότι το στοίχημά του ήταν να μπλέκει την ελληνική μουσική με δυτικά ακούσματα, ρώτησα μήπως τελικά οι Ελληνες είμαστε περισσότερο Ανατολίτες παρά Ευρωπαίοι. Και ομολογώ αιφνιδιάστηκα από τον χείμαρρο που ακολούθησε: «Με πονά όταν βλέπω ένα αντιευρωπαϊκό ρεύμα στα νέα παιδιά. Τα έχουν ποτίσει με ένα ψευτοδίλημμα. Εμείς από τη μια, οι Ευρωπαίοι απέναντι. Προφανώς δεν είμαστε ίδιοι με τους Γερμανούς. Αλλά είναι ίδιοι οι Ιταλοί με τους Εγγλέζους; Οι Πορτογάλοι με τους Φινλανδούς; Αν κάτι μας συνδέει είναι κάποιοι κανόνες. Ας τους τηρήσουμε λοιπόν, κι ας ξαναβρούμε τη δική μας ταυτότητα, συμφωνώντας στα αυτονόητα. Ουδείς αρνείται ότι η Ευρώπη έχει προβλήματα. Το κοινωνικό κράτος πριονίζεται. Αλλά είναι από τα ελάχιστα μέρη στον πλανήτη που υπάρχει Δημοκρατία, ελευθερία λόγου και Τύπου, δωρεάν παιδεία και υγεία, επιδόματα ανεργίας. Δες τι συμβαίνει γύρω μας. Πόλεμος, φωτιά και μεσαίωνας. Το να σου βρωμάει, λοιπόν, η Ευρώπη και να προτιμάς Μαδούρο και Πούτιν είναι απλώς τρέλα ή τεράστια υποκρισία. Είναι σαν να σε φιλοξενούν σε μια έπαυλη και επειδή δεν σου αρέσουν οι κουρτίνες ή τα φωτιστικά να απειλείς ότι θα μείνεις στο κοτέτσι». Επιμένω. «Μήπως τελικά οι Ελληναράδες είμαστε περισσότερο Ανατολίτες»; «Είναι σαν να με ρωτάς αν πρέπει να μείνουμε μόνο με τα τσαρούχια και τα τσάμικα για να μην γίνουμε γερμανικά ρομποτάκια. Είναι ανύπαρκτο και βλακώδες το δίλημμα. Ο συνδυασμός Ανατολής και Δύσης, παλιού και νέου, πειθαρχίας και τρέλας, όχι απλώς υπήρχε πάντα στη χώρα μας, αλλά έχουμε αποδείξει ότι παράγει αριστουργήματα. Θα σου πω κάτι πιο προσωπικό.
Με τις πρόσφατες διασκευές παλιών τραγουδιών ξανανακάλυψα τα σμυρναίικα. Θυμήθηκα ιστορίες της Σμυρνιάς γιαγιάς μου και συνειδητοποίησα τον κοσμοπολιτισμό αυτής της πόλης. Ηταν μια μικρή Νέα Υόρκη στο Αιγαίο με όλες τις εθνότητες και τις θρησκείες να ζουν αρμονικά. Τη σύνθεση ανατολής και δύσης την είχαν στη μουσική τους γιατί απλούστατα τη βίωναν στην καθημερινότητά τους. Στην Οπερα έπαιζε η Σκάλα του Μιλάνου και δίπλα ακριβώς ήταν το καφέ Αμάν. Στην Εστουδιαντίνα συνυπήρχαν με απόλυτη φυσικότητα από σάζια και ούτια μέχρι κλαρινέτα και τσέλα. Επομένως δεν υπάρχει ερώτημα για το τι είμαστε οι Ελληνες. Και Ευρωπαίοι είμαστε και ανατολίτες κι ο συνδυασμός αυτός είναι ένας σπάνιος πλούτος που εκτός τους Σμυρνιούς τον ύμνησαν αργότερα ο Σεφέρης, ο Τσαρούχης, ο Χατζιδάκις, ο Σαββόπουλος και τόσοι άλλοι. Ιδού λοιπόν το στοίχημα για τους πολιτικούς. Είναι τόσο δύσκολο να καταλάβουν ότι το ζητούμενο είναι να αντιγράψουμε από τους Ευρωπαίους ένα λειτουργικό κράτος, θεσμούς και νόμους κρατώντας όμως την ιδιαίτερη ταυτότητά μας, το πρόσωπό μας. Δύσκολο θα μου πεις. Ε, καιρός δεν είναι κάνουμε και κάτι δύσκολο;».
Η δικαίωση της πέτρας του σκανδάλου και το εργόχειρο της γιαγιάς
Η κουβέντα πήγε στο νέο του τραγούδι «Θα περάσει κι αυτό» που έγινε αφορμή να δεχθεί άδικη κριτική ακόμη κι από συναδέλφους του. «Στεναχωρέθηκες;» ρώτησα. «Στην αρχή ναι, ζορίστηκα. Και η ειρωνεία είναι ότι ο στίχος που αποτέλεσε την πέτρα του σκανδάλου, το “νικητές και νικημένοι όλοι χάσαμε μαζί" που κάποιοι καλοθελητές ταύτισαν με το “όλοι μαζί τα φάγαμε", είναι αυτός που δικαιώθηκε περίτρανα με το γελοίο δημοψήφισμα. Ενιωσα σαν η Αριστερά να μου την είχε φυλαγμένη επειδή μίλησα για την κρίση ήδη από το ’11 χωρίς να συμμορφωθώ προς τας υποδείξεις της. Αλλά είμαι υπερήφανος που δεν υπέπεσα στον πειρασμό του λαϊκισμού. Τον απεχθάνομαι, όπως και την κολακεία των χειρότερων ενστίκτων, στην οποία επιδόθηκαν, όχι μόνο δημοσιογράφοι και πολιτικοί, αλλά δυστυχώς και πολλοί καλλιτέχνες με κηρύγματα χυδαίας κομματικής προπαγάνδας, μίσους και διχόνοιας.
«Αλήθεια το "θα περάσει και αυτό" πώς προέκυψε»; «Η γιαγιά μου είχε ένα εργόχειρο πάνω απ’ το κρεβάτι της που είχε κεντημένη τη φράση. Την είχα σημειώσει κι όταν την είδα, μου βγήκε αυθόρμητα το τραγούδι σαν μια γλυκιά και παρήγορη κουβέντα για το δηλητήριο που ζούσαμε. Πρόσθεσα, βέβαια, κι έναν σαρκασμό. “Θα περάσει κι αυτό, αλλά στο μεσοδιάστημα, θα περάσει η ζωή, θα περάσεις κι εσύ, θα περάσω κι εγώ".
Είπα, δηλαδή, ότι θα πεθάνουμε μέχρι να περάσει όλο αυτό, οπότε ας μονοιάσουμε επιτέλους, να το αντιμετωπίσουμε μαζί. Αυτό είναι το νόημα, κι όποιος το διαστρέβλωσε ήταν προφανώς κακόπιστος».
«Συχνά στα τραγούδια σου, υπάρχει η λέξη "πατρίδα"» παρατήρησα. «Μου βγαίνει πηγαία γιατί πάντα ακολουθούσα την καρδιά μου. Οταν ξεκινούσα με τους "Φατμέ" όλοι οι ροκάδες θεωρούσαν ότι τα τραγούδια τους πρέπει να είναι καταγγελτικά στο σύστημα. Το έβρισκα φοβερά βαρετό όλο αυτό. Εμένα με ενδιέφερε να γράψω για τις παρέες μου, τους έρωτές μας, τη γενιά μου, τη γειτονιά μου, τη χώρα μου. Από πιτσιρικάς αισθανόμουν ότι οποιαδήποτε ιδεολογία ήταν εχθρός της ζωής, της τέχνης, του έρωτα. Ενας προκρούστης που ακρωτηριάζει ό,τι δεν ταιριάζει στο δόγμα σου. Το τραγούδι θέλει ελευθερία, μια αλητεία, την επαφή με το συναίσθημα. Και καθώς η πατρίδα ήταν πάντα απαγορευμένη λέξη για τους ροκάδες, ίσως με εξιτάριζε τελικά να τη χρησιμοποιώ. Αλλά δεν θα μιλήσουμε καθόλου για μουσική;» με αιφνιδιάζει.
«Νομίζω τα έχεις πει όλα, αλλά θα μπω στον πειρασμό: Γιατί οι νέοι προτιμούν τον αγγλικό στίχο»; «Οντως. Σήμερα βρίσκεις εξαιρετικά ταλέντα στη μουσική, αλλά σπάνια καλούς στιχουργούς. Συχνά αναρωτιέμαι γιατί οι νέοι δεν διηγούνται τις ιστορίες τους στα ελληνικά. Αν προτιμούν τα αγγλικά γιατί προσβλέπουν σε διεθνή καριέρα, πάω πάσο. Αλλά το να βγαίνεις σε ένα κλαμπ στο Παγκράτι και να τραγουδάς στους φίλους σου στα αγγλικά μου φαίνεται αστείο. Ας μη φοβούνται. Κάθε γενιά έχει τις ιστορίες της κι είναι κρίμα να μη γίνονται τραγούδια».Ξαφνικά μπήκε στο στούντιο η Μαρίνα. «Δεν θα φάτε κάτι; Γεύμα δεν λέγεται η συνέντευξη;». Βρήκα την ευκαιρία: «Αλήθεια πώς τα καταφέρατε να είστε 32 χρόνια μαζί;». Χαμογέλασε. «Δεν είμαι με την ίδια Μαρίνα, ούτε εκείνη με τον ίδιο Νίκο. Εχουμε "παντρευτεί" τρεις φορές. Ο πρώτος στα 25, βιαστικός κι ενθουσιώδης. Ο δεύτερος στα 35, αφού χωρίσαμε. Και ο τρίτος κοντά στα 50. Κάθε φορά είχαμε φτάσει στα όριά μας, είχαμε διαψευσθεί, απομυθοποιηθεί, γενικώς διαλυθεί. Και ξεκινούσαμε από το μηδέν. Με νέο χτίσιμο εμπιστοσύνης, αργό και βασανιστικό. Ξέρεις, όταν βρίσκομαι σε σκοτεινές φάσεις και αναρωτιέμαι, π.χ., γιατί παντρεύτηκα, μια ζοφερή φράση του Κίργκεργκαρντ μού φτιάχνει παραδόξως τη διάθεση. “Είτε παντρευτείς, είτε δεν παντρευτείς, θα το μετανιώσεις"». «Αλλάζουν οι άνθρωποι;» ρωτώ. «Ναι πάντα το πίστευα. Αλλάζεις αν θέλεις να μάθεις νέα πράγματα, να προχωρήσεις. Και αυτό που γίνεσαι οι άλλοι το ονομάζουν ωριμότητα». «Αρα υπάρχει συνταγή να κρατηθεί μια σχέση ζωντανή» ξαναδιακόπτω. «Εντάξει τον πρώτο καιρό τα ξέρουμε. Είναι όλα τέλεια. Μετά αρχίζει και ξεφουσκώνει και διαπιστώνεις με μεγάλη δυσαρέσκεια ότι πρέπει να προσπαθήσεις και λίγο. Αρχίζει το παιχνίδι "όχι εγώ, εσύ. Εσύ να αλλάξεις για να ξαναγίνουμε όπως πριν". Το πρόβλημα είναι ότι κι ο άλλος σκέφτεται και λέει ακριβώς τα ίδια. Το σπάσιμο του φαύλου κύκλου είναι απλά να αγοράσεις ένα λουλούδι εκεί που δεν το περιμένει ή να βγεις από τον αυτιστικό σου εαυτό και να δεις σε μια στιγμή ότι π.χ. χρειάζεται βοήθεια και να της τη δώσεις. Τόσο απλές κινήσεις μπορούν να ξεμπλοκάρουν το πρόβλημα με μαγικό τρόπο. Αλλά σου μοιάζει αδύνατον να τις κάνεις εκείνη τη στιγμή». «Και πώς το κατάλαβες»; ήταν η τελευταία μου ερώτηση. «Δεν μπορείς να τα καταλάβεις όλα μόνος. Χρειάζεται βοήθεια. Εμείς ζητήσαμε κάποτε. Οταν ξεφούσκωσε το μπαλόνι του ενθουσιασμού και νιώθαμε σε απόλυτο αδιέξοδο. Ετοιμαζόμουν να μετακομίσω, η Μαρίνα μου είπε για κάποιον "ειδικό" που βοηθά ζευγάρια και πήγαμε. Η πρώτη συνάντηση κράτησε σχεδόν δύο χρόνια. Καταλάβαμε ότι είχαμε χαθεί σαν παιδάκια στο δάσος και κάποιος τους έδειξε ένα ξέφωτο. Τίποτα, όμως, δεν θα άλλαζε χωρίς το πρώτο βήμα που είναι να αναγνωρίσεις το πρόβλημα και την ανάγκη σου να ξαναβρείς τον δρόμο. Αυτό δηλαδή που εύχομαι να κάνει σήμερα και η χώρα...».
Η συνάντηση
Το «γεύμα» δεν μπήκε τυχαία εντός εισαγωγικών στον πρόλογο. «Δεν έρχεσαι από το σπίτι να ακούσεις και μερικά νέα τραγούδια» μου πρότεινε. Αλλο που δεν ήθελα. «Θα πούμε ψέματα ότι φάγαμε "Στης Μαρίνας"» είπε ο Νίκος για να την πειράξει που, αν και εξαιρετική μαγείρισσα, δεν είχε κάτι έτοιμο. «Δεν με είχατε ενημερώσει, να πάρετε πίτσα» ακούστηκε η φωνή της από το διπλανό δωμάτιο. Δεν είχαμε άλλη επιλογή. Φάγαμε μια μεγάλη, χορταστική Dominos με έξτρα τυρί και φρέσκια ντομάτα (όπως υπόσχεται ο κατάλογος) και ήπιαμε τέσσερις κόκα κόλες λάιτ. Ολα μαζί 13 ευρώ. «Οι λάιτ σας μάραναν» μας είπε η Μαρίνα...
Oι σταθμοί του
1957
Γεννιέται στον Βόλο από πατέρα Σμυρνιό και μητέρα Βολιώτισσα.
1975
Τελειώνει το Δημόσιο Νέας Σμύρνης, αλλά αποτυγχάνει να μπει στην Αρχιτεκτονική.
1980
Δημιουργεί τους «Φατμέ» με συμμαθητές του και το ’81 κυκλοφορεί ο πρώτος δίσκος τους με παραγωγό τον Τάσο Φαληρέα.
1990
Επειτα από πέντε επιτυχημένους δίσκους και μια ιστορική συναυλία στον Λυκαβηττό, οι «Φατμέ» διαλύονται και αρχίζει η μοναχική διαδρομή. «Φωνές», «Σήκω ψυχή μου σήκω χόρεψε», «Τα καράβια μου καίω».
1996
Στη συλλογή του «Ασωτος υιός» διασκευάζονται τα τραγούδια του από γνωστές φωνές του ελληνικού τραγουδιού και το 1997 γράφει τη μουσική για το «Βαλκανιζατέρ» του Σωτ. Γκορίτσα.
1999-2001
Δύο από τις πιο εμβληματικές δουλειές του. «Παιχνίδια με τον διάβολο» και «Μπραζιλέρο» (ταινία του Γκορίτσα) που ανέδειξε το τραγούδι-ύμνο «Θάλασσά μου σκοτεινή».
2006-15
Επιλέγει κυρίως τις συναυλίες ανά την Ελλάδα με κορυφαίες στον Λυκαβηττό και στο Ηρώδειο, στις οποίες παίζει και τις νέες του δουλειές «Δίψα», «Ενα βήμα πιο κοντά», «Στροφή» και «Ισως».

Δείπνο πολλών τρισ. με «δεύτερο πιάτο» την ελληνική κρίση

Σε κλειστό κλαμπ στη Νέα Υόρκη πραγματοποιήθηκε το dinner των 20 ισχυρών fund managers.

Το dinner πραγματοποιήθηκε αρχές της προπερασμένης εβδομάδας, σε ένα κλειστό κλαμπ, στο Σαουθάμπτον της Νέας Υόρκης. Οικοδεσπότης ήταν ο Μπάιρον Γουίνγκ, της BlackStone, και γύρω από τις τέσσερις ροτόντες που είχαν στηθεί για την περίσταση κάθισαν 20 από τους πιο ισχυρούς fund managers παγκοσμίως. Αυτόπτης μάρτυρας μετέφερε στην «Κ» ότι «κοιτάζοντάς τους είχες την αίσθηση ότι κριτήριο για τη συμμετοχή τους στο event ήταν τα υπό αξιολόγηση κεφάλαια του καθενός να αποτιμώνται σε τρισ. δολάρια».
Το άλλο ενδιαφέρον στοιχείο της βραδιάς ήταν το «μενού» της, δηλαδή η ατζέντα των θεμάτων που συζητήθηκαν. Με τη σειρά που τέθηκαν στο τραπέζι, ξεκίνησαν με «Κίνα», συνέχισαν με «Ελλάδα» και έκλεισαν με «αργό πετρέλαιο». Το γεγονός ότι η χώρα μας εξακολουθεί να βρίσκεται στα τρία πιο hot θέματα παγκοσμίως, και μάλιστα πιο ψηλά και από την τιμή του αργού, αποτελεί από μόνο του απόδειξη ότι ο κίνδυνος του Grexit, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, δεν έχει περάσει.
Επιβεβαιώθηκε κι εκείνη τη βραδιά. Κοινή ήταν η αίσθηση μεταξύ των 20 ότι από τη χώρα μας λείπει:
α. Η πρόθεση για να προχωρήσει σε πραγματικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η οικονομία και να πετύχει τον απαιτούμενο εκσυγχρονισμό.
β. Το απαραίτητο στελεχικό δυναμικό, το οποίο θα αναλάβει να φέρει σε πέρας αυτό το τόσο δύσκολο και σύνθετο έργο, και μάλιστα μέσα σε περιβάλλον έντονα αρνητικό.
Αυτό το κλίμα προσπάθησε να αντιστρέψει σε μια 15λεπτη εισήγηση που έκανε για το ελληνικό ζήτημα ο επενδυτής Στέλιος Ζαβός, που είχε προσκληθεί στην εκδήλωση γι’ αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Τόνισε ότι δεν υπάρχει θέμα Grexit, υπενθύμισε με νόημα ότι το 95% του δημόσιου χρέους βρίσκεται πλέον στα χέρια της τρόικας και υποστήριξε ότι μια «μεγάλη κυβέρνηση», που θα μπορούσε να προκύψει από τις επόμενες εκλογές, θα μπορούσε να βρει λύσεις και να προωθήσει μέτρα.
Το αποτέλεσμα; Στη συζήτηση που ακολούθησε το κλίμα παρέμεινε επιφυλακτικό (στα όρια του αρνητικού) για την Ελλάδα. Μάλιστα, είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι τις περισσότερες αντιρρήσεις για τις προοπτικές της χώρας εξέφρασαν εκείνοι οι fund managers που πίστεψαν στην «άνοιξη του 2014», ήρθαν στην Ελλάδα, επένδυσαν και έχασαν.
Η κρίση στην Κίνα
Το κλίμα στη συνάντηση πάντως είχε βαρύνει ήδη από τη συζήτηση του πρώτου θέματος της ατζέντας: του κινεζικού. Εκεί βασικός εισηγητής ήταν ο Στιβ Ροτζ, senior analyst σε θέματα Κίνας της Morgan Stanley. Η βασική του γραμμή ήταν μάλλον μετριοπαθής. Δεν αμφισβήτησε ανοιχτά την πρόβλεψη του Πεκίνου ότι το GDP θα τρέξει φέτος με 7%, γεγονός που προκάλεσε δυσθυμία στην ομήγυρη. Επιχειρηματολόγησε, πάντως, υποστηρίζοντας ότι στην πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει στην Κίνα είναι η μετάβαση από τη βιομηχανική παραγωγή στις υπηρεσίες. Οπότε είναι λογικό να στέλνονται αντιφατικά μηνύματα από την κινεζική οικονομία.
Στη συζήτηση που ακολούθησε ωστόσο, το 7% αμφισβητήθηκε έντονα, υποστηρίχθηκε ότι θα διαμορφωθεί πολύ χαμηλότερα, ενώ ασκήθηκε έντονη κριτική στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε το Πεκίνο την τελευταία χρηματιστηριακή κρίση. Κάπου εκεί, λογικά, η συζήτηση περιστράφηκε εύλογα στον χρόνο και στον τρόπο που θα κινηθεί η Fed.
Το dinner έκλεισε με τη συζήτηση για την πορεία της τιμής του αργού πετρελαίου. Εκφράσθηκε βεβαίως η άποψη ότι όσο διαρκούν οι χαμηλές πτήσεις του ευνοείται παγκοσμίως η αύξηση του GDP, αλλά τα καλά νέα σταμάτησαν κάπου εκεί. Υποστηρίχθηκε ότι βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον το αργό θα διαμορφωθεί ακόμα και στα 30 με 35 δολάρια το βαρέλι, αλλά μεσοπρόθεσμα -σε βάθος διετίας- θα φτάσει στα 60 με 70 δολάρια. Βεβαίως, το γεγονός ότι αναμένεται πως αργά ή γρήγορα η είσοδος και του Ιράν στην αγορά, μετά την άρση των περιορισμών (από ΗΠΑ και Ευρώπη), θα δημιουργήσει νέα δεδομένα είναι μια αντικειμενική πραγματικότητα.
Οπως αντικειμενική πραγματικότητα αποτελεί το γεγονός ότι από όλες αυτές τις εξελίξεις -που άπτονται και των τριών παραπάνω θεμάτων- επηρεάζεται άμεσα το παρόν και το μέλλον ενός από τους πιο δυναμικούς κλάδους της ελληνικής επιχειρηματικότητας: της ποντοπόρου ναυτιλίας, και όχι μόνο.

Εμβληματικές φωτογραφίες που δεν άλλαξαν τον κόσμο

Αλλά έγιναν ιστορικοί δείκτες

Μπορεί η φωτογραφία του μικρού Αϊλάν Κούρντι, του τρίχρονου παιδιού από τη Συρία που ξέβρασε νεκρό το κύμα σε παραλία της Αλικαρασσού, να αφυπνίσει τις συνειδήσεις;  

Αθήνα

Εικόνες πολύ δυνατές, φωτογραφίες βραβευμένες που χαράχτηκαν στον ανθρώπινο νου και άφησαν ελπίδες ότι «μπορούν να αλλάξουν κόσμο». Μπορούν όμως πράγματι να αλλάξουν τον κόσμο; Μπορεί η φωτογραφία του μικρού Αϊλάν Κούρντι, του τρίχρονου παιδιού από τη Συρία που ξέβρασε νεκρό το κύμα σε παραλία της Αλικαρνασσού, να αφυπνίσει τις συνειδήσεις;

Αυτό σίγουρα ελπίζει η Νιλιφέρ Ντεμίρ, η φωτογράφος του τουρκικού πρακτορείου DHA, η οποία προσπαθεί κι εκείνη να καταλάβει γιατί αυτή η φωτογραφία και όχι δεκάδες άλλες με σορούς προσφύγων που έχει τραβήξει στο παρελθόν δεν ήταν αρκετές για να κινητοποιήσουν την Ευρώπη απέναντι στην προσφυγική κρίση. «Ισως ο κόσμος περίμενε μία φωτογραφία που να μπορεί να αλλάξει τα πράγματα», υποστηρίζει στη Monde. «Ισως - προσθέτει - η φωτογραφία μου ήταν το κλικ που ο κόσμος περίμενε κι εγώ συνέβαλα με το να βρίσκομαι την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος».

Μήπως όμως αποδίδεται τελικά στις εικόνες μία εξουσία την οποία στην πραγματικότητα δεν έχουν; Η φωτογραφία του νεκρού προσφυγόπουλου είναι άλλωστε μία από τις πολλές που ιστορικά έχουν αποτυπώσει το ανθρώπινο δράμα.

Εξίσου εμβληματική φωτογραφία ήταν, για παράδειγμα, εκείνη της Κιμ Φουκ. Ποιος δεν έχει κάπου δει εκείνο το μικρό κορίτσι από το Βιετνάμ, θύμα μία βόμβας Ναπάλμ, να τρέχει γυμνό κλαίγοντας και ουρλιάζοντας από τους πόνους;



Στις 8 Ιουνίου του 1972, φωτογράφος του Associated Press απαθανατίζει τη στιγμή που δύο αεροπλάνα του Στρατού του Νότιου Βιετνάμ βομβαρδίζουν, κατά λάθος, μία παγόδα. Την επομένη, εκτός από τους New York Times που δημοσίευσαν έστω σε μία γωνιά της πρώτης σελίδας τη φωτογραφία, οι υπόλοιπες εφημερίδες δεν το τόλμησαν επειδή υπήρχε «γυμνό». Στις 12 Ιουνίου, η φωτογραφία κυκλοφορούσε παντού, αλλά ο αμερικανός πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον αμφέβαλλε για την αυθεντικότητά της. Η φωτογραφία χαρίζει στον φωτογράφο της ένα βραβείο Πούλιτζερ, το 1973, και γίνεται το σύμβολο της αδικίας αυτής της σύγκρουσης.

Για τη συγκεκριμένη εικόνα έχει ειπωθεί ότι επηρέασε - σε κάποιον βαθμό - την απόφαση της κυβέρνησης Νίξον να τερματίσει τον πόλεμο στο Βιετνάμ. «Δυστυχώς όμως δεν συνέβησαν έτσι τα πράγματα», σχολιάζει στη Liberation ο Αντρέ Γκιντέρ, ειδικός σε θέματα εικονικής Ιστορίας. Στην πραγματικότητα - υποστηρίζει - μία εικόνα συνοδεύει μία αλλαγή, η οποία έχει ήδη εκφραστεί». Όταν το Associated Press κυκλοφόρησε τη φωτογραφία, η αμερικανική κοινή γνώμη ήταν ήδη υπέρ του τερματισμού του πολέμου στο Βιετνάμ.

Η Ιστορία έχει να επιδείξει πολλές ακόμη που θα μπορούσαν, αλλά δεν άλλαξαν τον κόσμο. Τον 19χρονο φοιτητή Γουάνγκ Γουεϊλίν που στάθηκε αγέρωχος μπροστά από τα τανκ τον Ιούνιο του 1979, όταν η κινεζική κυβέρνηση αποφάσισε να πνίξει στο αίμα τις διαδηλώσεις στην Τιενανμέν. Ο φοιτητής εκείνος «ξαναζωντάνεψε την εικόνα του κόσμου για το θάρρος», είχε γράψει τότε το περιοδικό Time.

Η φωτογραφία του νοτιοαφρικανού φωτογράφου Κέβιν Κάρτερ, με το αποστεωμένο κοριτσάκι από το Νότιο Σουδάν και το όρνεο που έστεκε παραπέρα περιμένοντας τον θάνατό του, έφερε αναμφισβήτητα περισσότερες αλλαγές, θετικές αλλά και αρνητικές. Η συγκλονιστική εικόνα είχε ως αποτέλεσμα να ενισχυθεί η αποστολή βοήθειας σε αρκετά χωριά της περιοχής. Ο ίδιος ο φωτογράφος ωστόσο δεν μπόρεσε να σβήσει ποτέ από τη μνήμη του τη δυστυχία που γνώρισε στο Σουδάν. Τρεις μήνες μετά αναγνώριση της δουλειάς του (του απονεμήθηκε βραβείο Pulitzer) έβαλε τέλος στη ζωή του.



Στον μακρύ κατάλογο αυτής της κατηγορίας των φωτογραφιών έχει αναμφισβήτητα και ο ανατολικογερμανός φρουρός Κόνραντ Σούμαν, ο οποίος έγινε σύμβολο ελευθερίας, αλλά και της απελπισίας του Ψυχρού Πολέμου, πηδώντας πάνω από το συρματόπλεγμα που χώρισε το Βερολίνο. Ομοίως και η φωτογραφία των Παλαιστινίων που θρηνούν τον χαμό δύο παιδιών που έχασαν τη ζωή τους από αεροπορική επιδρομή του Ισραήλ, το 2012, και η οποία επίσης βραβεύτηκε στον Διαγωνισμό Φωτογραφίας World Press Photo. Ομοίως και η εικόνα των νεκρών γυναικών από τα χημικά (αέριο σαρίν) του Σαντάμ Χουσεΐν, το 1988, ενώ η εικόνα του Αϊλάν Κούρντι σίγουρα δεν είναι η πρώτη με νεκρό προσφυγόπουλο που βλέπει το φως της δημοσιότητας.









Ούτε η πρώτη έριξε το Τείχος ούτε η δεύτερη έφερε την ειρήνη στη Λωρίδα της Γάζας ούτε η τρίτη έβαλε οριστικό τέλος στη χρήση χημικών όπλων. Ποιος ο λόγος λοιπόν της δημοσίευσής τους; Μπορούν να απορριφθούν απλώς ως «άχρηστες». Ασφαλώς και όχι, διότι αυτές οι φωτογραφίες «γίνονται ιστορικοί δείκτες», επισημαίνει ο Γκιντέρ και σε κάθε περίπτωση δεν είναι «αμελητέες».

Μάρω Βακαλοπούλου

Newsroom ΔΟΛ

Ο τρίχρονος Αϊλάν στοιχειώνει την Ευρώπη

Αυτή είναι η ιστορία τουΟ Αϊλάν και ο Γκαλίπ

 

Αθήνα

Ένοχη απέναντι στην εικόνα του αγοριού που πέταξαν τα κύματα στα τουρκικά παράλια στέκεται η Ευρώπη. Δεν είναι ένα νεκρό παιδί, δεν είναι ένας ακόμη αριθμός. Είναι η πραγματικότητα της προσφυγικής κρίσης που γιγαντώνεται. Είναι ο Αϊλάν Κουρντί, ο τρίχρονος Σύρος που γεννήθηκε εν μέσω του εμφυλίου και δεν έζησε τίποτε άλλο από τον φόβο. Αυτή είναι η ιστορία του...

Ο Αϊλάν ξεψύχησε μαζί με τον πεντάχρονο αδελφό του Γκαλίπ και την 35χρονη μητέρα τους Ριχάν στην ύστατη αγωνιώδη προσπάθεια της οικογένειας να ξεφύγει από τις βόμβες της εμπόλεμης Συρίας.

Ο πατέρας, Αμπντουλά, επέζησε και σήμερα το μόνο που του μένει είναι να επιστρέψει στο Κομπάνι για να θάψει τα παιδιά και την γυναίκα του.

Η Συρία βρισκόταν ήδη σε πόλεμο όταν γεννήθηκε ο Αϊλάν Κουρντί.

Την επομένη της προσφυγικής τραγωδίας που γράφτηκε ανάμεσα σε Τουρκία και Κω ήλθαν στη δημοσιότητα φωτογραφίες του Αϊλάν και του Γκαλίπ να χαμογελούν κρατώντας ένα αρκουδάκι και να στέκονται αγκαλιασμένοι μπροστά σε έναν καπανέ.

Το νήμα της ζωής των παιδιών κόπηκε όταν αναποδογύρισε η βάρκα στην οποία η οικογένεια στοίβαξε το κουράγιο και τις ελπίδες της φεύγοντας από την Αλικαρνασσό με προορισμό την Κω, σε μία προσφυγική διαδρομή που θεωρείται λιγότερο επισφαλής από άλλες.

Άλλη μία βάρκα αναχώρησε την ίδια στιγμή. Τα νερά ήταν ήρεμα, έφυγαν από σημείο όπου είχαν να καλύψουν τη μικρότερη απόσταση μεταξύ Τουρκίας και Κω, όμως οι λέμβοι ήταν υπερπλήρεις. Και αναποδογύρισαν.



Σωσίβια δεν υπήρχαν. Είκοσι άνθρωποι πνίγηκαν, πέντε παιδιά ανάμεσά τους.

Στα τουρκικά παράλια ξεβράστηκαν οι ψυχές τους.

Ανάμεσά τους ο μικρός Αϊλάν με το κατακόκκινο μπλουζάκι και τα σορτς. Σαν να κοιμάται...

Η οικογένεια του Αϊλάν, όπως χιλιάδες άλλοι Σύροι πρόσφυγες, αναζήτησαν το καταφύγιο της Ευρώπης αφότου απορρίφθηκε η αίτηση για τη χορήγηση ασύλου που είχε υποβληθεί στον Καναδά όπου διατηρούσαν συγγενείς.

Η θεία του Αϊλάν και του Γκαλίπ είχε προσπαθήσει να εξασφαλίσει άσυλο για την οικογένεια στον Καναδά, όπου είχε μεταναστεύσει η ίδια 20 χρόνια πριν. Υπέβαλε εκ μέρους τους αίτηση, αλλά η απάντηση της αρμόδιας υπηρεσίας τον περασμένο Ιούνιο ήταν αρνητική.

Η αίτηση της Τέεμα Κουρντί υποβλήθηκε στο πλαίσιο προγράμματος που επιτρέπει σε πρόσφυγες να μετακομίσουν στον Καναδά εφόσον έχουν τη στήριξη πέντε Καναδών πολιτών και υπό την προϋπόθεση ότι οι τελευταίοι μπορούν να προσφέρουν οικονομική και συναισθηματική κάλυψη.

Όμως, μπορούν να γίνουν δεκτοί μόνο πολίτες στους οποίους έχει δοθεί επισήμως το καθεστώς πρόσφυγα από τον ΟΗΕ ή άλλο κράτος.


Μιλώντας στον καναδικό Τύπο, η Τέεμα Κουρντί ανέφερε ότι αφότου η οικογένεια διέφυγε από τη συνοριακή πόλη Κομπάνι (που βρέθηκε στο έλεος των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους), ο ΟΗΕ δεν τους είχε καταγράψει ως πρόσφυγες και η τουρκική κυβέρνηση δεν χορηγούσε θεώρηση εξόδου.

«Προσπαθούσα να τους προωθήσω [για το πρόγραμμα ασύλου στον Καναδά], έχω τους φίλους και τους γείτονές μου που με βοήθησαν με τις καταθέσεις σε τράπεζες, αλλά δεν μπορούσαμε να τους βγάλουμε. Γι' αυτό έφυγαν με τη βάρκα» δήλωσε στην Ottawa Citizen.

Η εικόνα του μικρού Αϊλάν που πέταξαν τα κύματα στα τουρκικά παράλια γίνεται σύμβολο της προσφυγικής κρίσης, η ιστορία του «γυρνά» από χώρα σε χώρα και επιτείνει την πίεση προς τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να σταθούν αντάξιες της Ιστορίας.

Ευαγγελία Μπίφη