GornaMakedonija σε μια λέξη - Αυτή είναι η ονομασία της ΠΓΔΜ που προκρίνεται

Republika GornaMakedonija (Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας) είναι η ονομασία της γειτονικής χώρας που προκρίνεται, τελικά, ως λύση! 

Εγκυρες πηγές διαβεβαιώνουν ότι από τα τέσσερα ονόματα που πρότεινε ο Μάθιου Νίμιτς τελικά το Republika GornaMakedonija (Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας) προκρίνεται και από τις δύο πλευρές. Η ελληνική πλευρά πέτυχε, μάλιστα, η ονομασία όχι μόνο να είναι σλαβική αλλά να εκφωνείται σε μια λέξη «GornaMakedonija», ώστε να μην υπάρξει ποτέ η λέξη «Μακεδονία» σκέτη στο όνομα. 

Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι η σκοπιανή πλευρά είχε αρχικά ζητήσει την ονομασία Republika Nova Makedonija (Δημοκρατία της Νέας Μακεδονίας), ενώ η ελληνική πλευρά είχε προτείνει η γειτονική χώρα να ονομάζεται Republika Vardarska Makedonija (Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη). Από την δέσμη προτάσεων του Νίμιτς επελέγη μια τρίτη λύση το Republika GornaMakedonija (Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας) στην οποία συμφώνησαν και οι δύο χώρες. 

Οι πληροφορίες επιμένουν ότι το σύμφωνο Ελλάδας-πΓΔΜ έχουν ήδη επεξεργαστεί και οι δύο χώρες και έχουν συμφωνήσει σε όλα: στο επόμενο διάστημα θα υπογραφεί συμφωνία που θα αφορά στο όνομα, στην αλλαγή του συντάγματος και στα αλυτρωτικά. Στη συμφωνία θα αναφέρεται ρητά ότι η πΓΔΜ θα αλλάξει το Σύνταγμα και τα αλυτρωτικά άρθρα σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. 

Η συμφωνία θα περιγράφει αναλυτικά και τις οικονομικές και αναπτυξιακές σχέσεις των δύο χωρών. Πηγές που έχουν γνώση του φακέλου αναφέρουν, μάλιστα, ότι «η πΓΔΜ θα εξελιχθεί σε ένα είδος καντονίου για την Ελλάδα, με ειδικές αναπτυξιακές ρήτρες, οικονομικών και εμπορικών συναλλαγών». 

Ως τις 20 Μαρτίου η συμφωνία θα κατατεθεί στον ΟΗΕ, αναφέρουν οι ίδιες πηγές. 

«Αρχιεπισκοπή Αχρίδος» 

Προσθέτουν, μάλιστα, ότι έχει ευρεθεί λύση και στο θέμα της Εκκλησίας. Η αυτοαποκαλούμενη και μη αναγνωρισμένη «Μακεδονική» Εκκλησία, η οποία στο παρελθόν είχε επιχειρήσει να ζητήσει να αναγνωριστεί από άλλες ορθόδοξες Εκκλησίες, θα ονομάζεται στο εξής «Αρχιεπισκοπή Αχρίδος», εγκαταλείποντας έτσι κάθε αλυτρωτική επιδίωξη. Η λύση αυτή έχει συζητηθεί μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του Αρχιεπισκόπου, κατά την πρόσφατη συνάντησή τους, και βρίσκει σύμφωνο τον κ. Ιερώνυμο. 
Πηγή: iefimerida.gr

Από εισαγωγέας μανιταριών, παραγωγός και εξαγωγέας

Με επενδύσεις ύψους 20 εκατ. ευρώ, που θα ξεκινήσουν φέτος, η εταιρεία «Μανιτάρια Κεχαγιά» με έδρα τη Θεσσαλονίκη θα πετύχει τον πλήρη μετασχηματισμό της από μια κατά βάση εμπορική επιχείρηση σε παραγωγική μονάδα.

Μέχρι το 2012, η «Μανιτάρια Κεχαγιά» ήταν μια επιχείρηση εισαγωγής μανιταριών κυρίως από Ολλανδία, Πολωνία και Ιταλία. Το 2012 αποτέλεσε χρονιά ορόσημο για την εταιρεία, καθώς επεκτάθηκε στην Αθήνα, κίνηση που της επέτρεψε να διοχετεύσει τα προϊόντα της σε όλη τη χώρα. Παράλληλα, επένδυσε 7 εκατ. ευρώ για τη δημιουργία μιας υπερσύγχρονης μονάδας παραγωγής μανιταριών πλευρώτους στο Κιλκίς, παραγωγή που αντικατέστησε αντίστοιχες εισαγωγές από άλλες χώρες, κυρίως της Ιταλίας. Η παραγωγή πλευρώτους ανήλθε στους 200 τόνους το 2013, πρώτο έτος λειτουργίας της μονάδας, το 2015 ανήλθε στους 600 τόνους, ενώ το 2017 η παραγωγή ανήλθε στους 1.000 τόνους.

Με τη νέα επένδυση, ύψους 20 εκατ. ευρώ, η παραγωγική ικανότητα της εταιρείας θα αυξηθεί σε ορίζοντα πενταετίας κατά 5.000 τόνους, σφραγίζοντας τον μετασχηματισμό της μικρής εμπορικής επιχείρησης σε μια υπερσύγχρονη μονάδα παραγωγής με εξαγωγικές βλέψεις. Η νέα μονάδα θα παράγει λευκό μανιτάρι, υποκαθιστώντας τμήμα των εισαγωγών που πραγματοποιούνται.

Η περίπτωση της «Μανιτάρια Κεχαγιά» αποτελεί μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εξαίρεση, καθώς κατάφερε –κόντρα στο εξαιρετικά αρνητικό οικονομικό περιβάλλον για τη χώρα– να πετύχει την πλήρη αλλαγή του επιχειρηματικού της μοντέλου από τις εισαγωγές αγαθών στην παραγωγή τους, και μάλιστα όχι μόνο αντικαθιστώντας τα εισαγόμενα είδη αλλά και προχωρώντας σε εξαγωγές. Αυτός ο μετασχηματισμός του παραγωγικού μοντέλου από τις εισαγωγές και την κατανάλωση στην παραγωγή και εξαγωγή αγαθών εξακολουθεί να παραμένει το μέγα ζητούμενο για την εγχώρια οικονομία και δυστυχώς έπειτα από μια δεκαετία κρίσης, ο μετασχηματισμός αυτός εν πολλοίς παραμένει όνειρο καλοκαιρινής νυκτός.

Η ενασχόληση της οικογένειας Κεχαγιά με το μανιτάρι ξεκίνησε το 1988 με τη δημιουργία –μαζί και με άλλους συνεργάτες– μιας μικρής εμπορικής επιχείρησης, η οποία ξεκίνησε τα πρώτα δειλά βήματα εισάγοντας προϊόντα μανιταριών. Το 2006, η εταιρεία έλαβε τη σημερινή εταιρική μορφή, ενώ εντάχθηκε και η 2η γενιά της οικογένειας Πολυχρόνης και Αναστάσιος Κεχαγιάς, οι οποίοι έχουν ενεργό ρόλο στην επιχείρηση, και επικεντρώθηκαν στη διάδοση του μανιταριού στην εγχώρια αγορά.

Το 2009 ο κύκλος εργασιών της διαμορφωνόταν στα 4 εκατ. ευρώ και τρία χρόνια μετά είχε διπλασιαστεί. Το προσωπικό από 6 άτομα το 2008, ανήλθε στα 19 το 2012, ενώ σήμερα απασχολούνται 73 άτομα. Με την ολοκλήρωση της δημιουργίας της νέας παραγωγικής μονάδας ο αριθμός των εργαζομένων στην εταιρεία εκτιμάται ότι θα ξεπερνά τα 250 άτομα.

Ιδιαίτερο προϊόν

Οπως σημειώνει στην «Κ» ο δημιουργός της εταιρείας και διευθύνων σύμβουλος σήμερα, Αθανάσιος Κεχαγιάς, το μανιτάρι είναι ένα πολύ ιδιαίτερο προϊόν. «Δεν πρόκειται για καλλιέργεια ενός αγροτικού προϊόντος. Το μανιτάρι είναι μύκητας και η πρόκληση είναι η δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών και η διατήρηση των συνθηκών αυτών σταθερών ώστε να επιτευχθεί το καλύτερο ποιοτικό αποτέλεσμα. Το μανιτάρι πρέπει να αναπτύσσεται σε θερμοκρασία 17 βαθμών Κελσίου. Ούτε 18 ούτε 16 – αυστηρά 17 βαθμούς Κελσίου, καθώς οι αυξομειώσεις της θερμοκρασίας ή της υγρασίας μπορούν να οδηγήσουν είτε σε κακής ποιότητας μανιτάρι ή ακόμα και σε καταστροφή του».

Η δημιουργία των συνθηκών αυτών είναι μια μεγάλη πρόκληση ειδικά για χώρες όπως η Ελλάδα που έχει σημαντικά υψηλότερες θερμοκρασίες σε σχέση με την Κεντρική Ευρώπη, όπου βρίσκονται οι κύριες χώρες παραγωγής. Υψηλότερες θερμοκρασίες σε συνδυασμό με το υψηλότερο κόστος ενέργειας στη χώρα μας, δημιουργούν ανταγωνιστικό μειονέκτημα για το ελληνικό μανιτάρι. Για την υπέρβαση των δυσκολιών αυτών η «Μανιτάρια Κεχαγιά» επένδυσε για τη δημιουργία της μονάδας στο Κιλκίς σε εξοπλισμό τεχνολογίας αιχμής για τα κλιματιστικά συστήματα, αξιοποίησε τη γεωθερμία, την υδρονέφωση κ.ά., δημιουργώντας τελικά μία από τις πιο σύγχρονες μονάδες παραγωγής μανιταριών στην Ευρώπη. Σήμερα διαθέτει περίπου 50 θαλάμους επώασης μανιταριών πλευρώτους παραγωγικής ικανότητας 100 τόνων ανά μήνα.

Επόμενος στόχος, η αγορά της Μέσης Ανατολής

Με τις σημαντικές επενδύσεις σε τεχνολογία αιχμής, η «Μανιτάρια Κεχαγιά» πέτυχε να υπερβεί τις δυσκολίες που παρουσιάζει η καλλιέργεια μανιταριών σε θερμότερες χώρες όπως η Ελλάδα. «Καταφέραμε να αντιμετωπίσουμε το ενεργειακό κόστος, ενώ υπέρ μας λειτουργεί το χαμηλότερο κόστος μεταφοράς σε σχέση με τα εισαγόμενα μανιτάρια. Ετσι μπορέσαμε όχι μόνο να ανταγωνιστούμε αποτελεσματικά τα εισαγόμενα φρέσκα μανιτάρια, αλλά να πραγματοποιούμε και εξαγωγές, ακόμα και σε χώρες της Κεντρικής Ευρώπης. Επιπλέον, το προϊόν μας στην αγορά είναι πιο φρέσκο σε σχέση με τα εισαγόμενα», σημειώνει ο κ. Α. Κεχαγιάς. Η εταιρεία είναι η μόνη πλήρως καθετοποιημένη μονάδα, αφού παράγει το υπόστρωμα μανιταριών, δηλαδή την πρώτη ύλη που αποτελείται από τον σπόρο του μανιταριού (μυκήλιο) και άχυρο. Εν συνεχεία, η πρώτη ύλη επωάζεται σε ειδικούς θαλάμους όπου επιτυγχάνονται οι κατάλληλες συνθήκες και όταν τα μανιτάρια αναπτυχθούν, μαζεύονται, συσκευάζονται και διοχετεύονται σε όλη την Ελλάδα αλλά και σε χώρες του εξωτερικού (Κύπρο, Ισραήλ κ.α.). Η παραγωγική διαδρομή από την πρώτη ύλη μέχρι τη συσκευασία είναι αυτοματοποιημένη και εποπτεύεται ηλεκτρονικά, ενώ όλες οι διαδικασίες είναι εναρμονισμένες και πιστοποιημένες σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα. Στόχος της εταιρείας είναι να επεκταθεί σε χώρες της Μέσης Ανατολής όπου οι συνθήκες δεν ευνοούν την τοπική καλλιέργεια μανιταριών, ενώ παράλληλα διαθέτει σημαντικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των χωρών της Κεντρικής Ευρώπης, καθώς το κόστος μεταφοράς είναι μικρότερο. Σύμφωνα με τον κ. Κεχαγιά, το σημείο που κάνει τη διαφορά και οδηγεί στην επιτυχία είναι οι άνθρωποι, το συνεργατικό πνεύμα και η πολλή δουλειά. «Οι άνθρωποι της εταιρείας είναι για μας οι καθημερινοί συνεργάτες και όλοι μαζί εργαζόμαστε σαν μια γροθιά, αποτελώντας μια μεγάλη οικογένεια».

«Κερδίσαμε τη μάχη φρέσκου μανιταριού κατά κονσέρβας»

Η επέκταση της εταιρείας στην παραγωγή εξηγεί ο κ. A. Κεχαγιάς ήταν μια ιδιαίτερα απαιτητική απόφαση, καθώς ήταν εγχείρημα που αντικειμενικά εμφάνιζε μεγάλες δυσκολίες. Οπως σημειώνει, η παραγωγή υψηλής ποιότητας μανιταριών αποτελεί τον υπ’ αριθμόν ένα στόχο της εταιρείας και όλες οι επενδύσεις, οι μέθοδοι παραγωγής και αυστηρές διαδικασίες ελέγχου στοχεύουν σ’ αυτή την κατεύθυνση.

Η εταιρεία είναι πιστοποιημένη με HACCP και ISO 9001:2000, καθώς επίσης από φορείς όπως GLOBALCAP, HACCP, ISO κ.ά.

Σε ό,τι αφορά τη χρηματοδότηση των επενδύσεων που απαιτήθηκαν, ο κ. A. Κεχαγιάς σημειώνει ότι τίποτα δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς την υποστήριξη και τη χρηματοδότηση των τραπεζών. «Σίγουρα οι αναπτυξιακοί νομοί περιλαμβάνουν κίνητρα, ωστόσο οι μεγάλες καθυστερήσεις στην εκταμίευση των πόρων σε μεγάλο βαθμό ακυρώνουν τη βοήθεια, καθώς μια επιχείρηση μπορεί να πνιγεί εν τη γενέσει της αν βασιστεί στους πόρους και στις ωφέλειες των αναπτυξιακών προγραμμάτων. Σε εμάς οι τράπεζες στάθηκαν πολύτιμος αρωγός στην χρηματοδότηση των επενδύσεών μας», σημειώνει.

Εκτός των επενδύσεων η εταιρεία έδωσε μεγάλο βάρος στη διάδοση του φρέσκου μανιταριού στην ελληνική αγορά. «Δουλέψαμε κοπιαστικά για να πείσουμε από τις μεγάλες αλυσίδες super markets, μέχρι τα ξενοδοχεία και τις πιτσαρίες να εντάξουν το φρέσκο μανιτάρι αντικαθιστώντας την κονσέρβα», αναφέρει. Στόχος της εταιρείας είναι ο Ελληνας να γνωρίσει την υψηλή διατροφική αξία των μανιταριών και να τα εντάξει σε μεγαλύτερο βαθμό στη διατροφή του.

Σχολιάζοντας τον εκτροχιασμό της οικονομίας μετά το 2009 και την κρίση που ταλαιπωρεί τη χώρα ο κ. Α. Κεχαγιάς σημειώνει ότι τα χρόνια πριν από την κρίση πολλά χρήματα κυκλοφόρησαν ανεξέλεγκτα και τα οποία όχι μόνο δεν αξιοποιήθηκαν σωστά, αλλά κατασπαταλήθηκαν, όχι μόνο από τον δημόσιο αλλά και τον ιδιωτικό τομέα. Ωστόσο, όπως υπογραμμίζει, οι νοικοκυραίοι που αγαπούν τη δουλειά τους, εργάζονται πολύ και κάνουν προσεκτική διαχείριση τα έχουν καταφέρει μια χαρά.

Κινητήριος δύναμη της ελληνικής μεταποίησης ο κλάδος των τροφίμων

Τον ευρύτερο ρόλο της εγχώριας βιομηχανίας τροφίμων στην ελληνική μεταποιητική βιομηχανία και ευρύτερα για την ελληνική οικονομία, υπογραμμίζει το ΙΟΒΕ σε ανάλυσή του για τον κλάδο. Οπως τονίζεται, η ελληνική βιομηχανία τροφίμων συνιστά σταθερά έναν από τους πιο σημαντικούς τομείς του δευτερογενούς τομέα της εγχώριας οικονομίας και μία από τις κινητήριες δυνάμεις της ελληνικής μεταποίησης, με τις εξελίξεις γύρω από αυτή να επηρεάζουν σημαντικά και το σύνολο της ελληνικής παραγωγής. Αποτελεί έναν δυναμικό, ανταγωνιστικό και εξωστρεφή τομέα, με σημαντικές επενδύσεις και επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ελλάδα, στα Βαλκάνια και σε όλη την Ευρώπη. Η βιομηχανία τροφίμων διατηρεί όλα αυτά τα χρόνια, ακόμη και στην παρατεταμένη περίοδο ύφεσης για την ελληνική οικονομία, τον θεμελιώδη ρόλο της, έχοντας αποδείξει ότι διαθέτει τις προϋποθέσεις για να παραμείνει βασικός μοχλός ανάπτυξης.

Τα καίρια θέματα γύρω από τον ρόλο της εγχώριας βιομηχανίας τροφίμων και ποτών κινούνται στην κατεύθυνση της εξωστρέφειας, της ελληνικής ποιότητας του προϊόντος, του ελληνικού brand name και της οργανωμένης προώθησης των ελληνικών τροφίμων.

Ο αποτελεσματικότερος συντονισμός και η στενότερη συνεργασία των εκπροσώπων του κλάδου μπορούν να συμβάλουν στη βελτίωση της αποδοτικότητας και αποτελεσματικότητας της προσπάθειας προβολής των ελληνικών προϊόντων, στη διασφάλιση επιλογής της σωστής στρατηγικής και στη σταθερότητα υλοποίησης του μακροχρόνιου σχεδιασμού.

Η δημιουργία προστιθέμενης αξίας και η ενίσχυση της εξωστρέφειας του κλάδου εναπόκεινται σε μεγάλο βαθμό και στην προβολή του ελληνικού προϊόντος, μέσα από τα κατάλληλα σχεδιασμένα κανάλια διανομής, στην ποιότητα και διαφοροποίηση και στην ενίσχυση του προτύπου της ελληνικής - μεσογειακής κουζίνας. Η σύνδεση της μεταποίησης τροφίμων με τον πρωτογενή τομέα της αγροτικής παραγωγής, αλλά και με τον τριτογενή τομέα υπηρεσιών, όπως εστιατόρια, ξενοδοχεία και εν γένει τον τουρισμό, σε συνδυασμό με τις συνέργειες που αναπτύσσονται στον χώρο των τροφίμων, αποτελούν βασικό μέσο για την ανάδειξη των ελληνικών προϊόντων, προσθέτοντας σε αυτά αξία και εξαγωγική δυναμική. Η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων τροφίμων, σημειώνεται στη μελέτη του ΙΟΒΕ, επαφίεται και στην ενίσχυση του ανθρώπινου δυναμικού, των προσόντων που ενσωματώνει, των γνώσεων, της εμπειρίας, των δεξιοτήτων, του αντικείμενου και του βαθμού εξειδίκευσης. Οι νέες τεχνολογίες, η καινοτομική δραστηριότητα, τα προϊόντα έρευνας και ανάπτυξης οδηγούν καθοριστικά τις εξελίξεις σε όλα τα στάδια παραγωγής και διάθεσης στον χώρο των τροφίμων, ενώ η ταχύτατη μεταβολή τους καθιστά αναγκαία την ταχεία προσαρμογή, την εγρήγορση και ευελιξία του ανθρώπινου δυναμικού, ώστε να είναι ικανό να ανταποκριθεί άμεσα, έγκαιρα και αποτελεσματικά στις μεταβολές αυτές και στις νέες απαιτήσεις στο πλαίσιο του διεθνούς ανταγωνισμού.

Πάγκαλος: «Τα Σκόπια ας λέγονται Αθήνα ή Σπάρτη, είναι τιμή να μας αντιγράφουν»

Για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων τοποθετήθηκε ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, Θεόδωρος Πάγκαλος, ο οποίος μεταξύ άλλων, χαρακτήρισε πολύ σωστή τη θέση που πήρε χθες ο Ντιμιτρόφ, ότι η Ελλάδα δεν έχει την αποκλειστικότητα στη χρήση του όρου Μακεδονία.

«Τα Σκόπια ας λέγονται Αθήνα ή Σπάρτη, εμένα όταν μου εμφάνισε το θέμα το 1992 ο Σαμαράς η απάντηση μου ήταν να ονομαστούν όπως θέλουν», είπε χαρακτηριστικά μιλώντας στον ΣΚΑΪ και πρόσθεσε:

«Είναι τιμή να μας αντιγράφουν. Είναι τιμή μας να αντιγράφουν τον Μέγα Αλέξανδρο. Οι αντιδράσεις προέρχονται από κόμπλεξ που έχουν όλοι οι ύποπτοι κύκλοι».

Σε σχετική ερώτηση για την τοποθέτηση του υπουργού Εθνικής Άμυνας και τον Πάνο Καμμένο για το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος και το δικαίωμα έκφρασης του λαού, ο Θεόδωρος Πάγκαλος προχώρησε σε μία τοποθέτηση που θα συζητηθεί. Σημείωσε ότι «600.000 ψήφισαν τον Σώρρα, μη μου λέτε για λαό. Ένας λαός ηλιθίων δεν μπορεί να κάνει δημοψήφισμα που θέλει ο Καμμένος».

Όπως είπε, είναι «παραμύθι» το αφήγημα της κυβέρνησης για το τέλος των μνημονίων ενώ παράλληλα, επανέλαβε τη φράση για την οποία δέχθηκε σκληρή κρητική, το «όλοι μαζί τα φάγαμε».

Εφυγε από τη ζωή ο Τζίμης Πανούσης

Έφυγε σήμερα από τη ζωή ο Τζίμης Πανούσης μετά από ανακοπή καρδιάς, σε ηλικία 64 ετών. 

Ο διάσημος μουσικός και τραγουδοποιός μεταφέρθηκε εσπευσμένα γύρω στις 3.30 στο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός» όπου παρά τις προσπάθειες ανάνηψης, οι γιατροί δεν κατάφεραν να τον κρατήσουν στη ζωή.

Πριν από περίπου ενάμισι μήνα, στις 2 Δεκεμβρίου, ο Τζίμης Πανούσης είχε καταρρεύσει επί σκηνής κατά την διάρκεια παράστασής του στο «Κύταρρο», από κρίση κολπικής μαρμαρυγής και είχε μεταφερθεί και πάλι σε νοσοκομείο όπου παρέμεινε μερικές ημέρες.

Εκείνη την ημέρα, ανάμεσα στο κοινό που παρακολουθούσε την παράσταση βρίσκονταν δύο γιατροί, οι οποίοι και τού προσέφεραν τις πρώτες βοήθειες.

Ο Τζίμης Πανούσης γεννήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1954 από Μικρασιάτες πρόσφυγες γονείς - τον Θεόδωρο και τη Φωτεινή - στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Χολαργό. Το 1973 βρήκε από αγγελία δουλειά σε περιοδεύοντα θίασο. Στη συνέχεια εγκατέλειψε το θίασο για να δουλέψει ως υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα από την οποία παραιτήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα. 

Αυτοδίδακτος στη μουσική, έκανε τις πρώτες του προσπάθειες στο χώρο της μουσικής με το σχήμα «Χαρούμενη Κουδουνίστρα» όταν ακόμα ήταν μαθητής Γυμνασίου.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 σχημάτισε τις «Μουσικές Ταξιαρχίες» που πραγματοποίησαν την πρώτη τους εμφάνιση στο κοινό το 1980 στο «Skylab» στην Πλάκα, ενώ η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά είναι ο δίσκος «Μουσικές Ταξιαρχίες» που κυκλοφόρησε το 1982. Νωρίτερα (το 1980) είχε κυκλοφορήσει μία ανεξάρτητη παραγωγή σε κασέτα, το «Disco Tsoutsouni».

Ακολούθησαν οι δίσκοι Αν η Γιαγιά μου είχε Ρουλεμαν (1984) και Hard Core (ζωντανή ηχογράφηση, 1985). Το 1983 οι Μουσικές Ταξιαρχίες καμουφλάρονται κάτω από το όνομα Alamana's Bridge (= Γέφυρα της Αλαμάνας) και συμμετέχουν στο δίσκο-συλλογή ελληνικού ροκ Made in Greece Vol.1, παρά τις αντιρρήσεις της τότε δισκογραφικής τους εταιρείας. Από τον επόμενο δίσκο "Κάγκελα Παντού" (1986) ο Πανούσης αποφασίζει να συνεχίσει μόνος του.

Το 1987 κυκλοφορεί ο τελευταίος δίσκος από την MINOS-EMI "Χημεία και Τέρατα". Οι επόμενοι δύο δίσκοι "Δουλειές του Κεφαλιού" / The Greatest Kitsch Live! (1990) και "Ο Ρομπέν των Χαζών" (ζωντανή ηχογράφηση, 1992) κυκλοφορούν από την Music Box International, ενώ το "Vivere Pericolosamente" από την Warner το 1993. Η επόμενη δισκογραφική του δουλειά κυκλοφόρησε εφτά χρόνια μετά, το 2000, με τίτλο "Με Λένε Πόπη" (ζωντανή ηχογράφηση). Κυκλοφόρησε επίσης μαζί με το περιοδικό Μετρό το 2002 το ολιγόλεπτο CD "Δείγμα Δωρεάν" με ακυκλοφόρητα τραγούδια από τις τελευταίες παραστάσεις του.

Στις 20 Γενάρη του 2009 κυκλοφόρησε ένα διπλό DVD με ζωντανή κινηματογράφηση της παράστασης "Της Πατρίδας μου η Σημαία", που δόθηκε το 2008 στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο.

Την άνοιξη του 2015 οι Μουσικές Ταξιαρχίες επανενώθηκαν για μια σειρά εμφανίσεων στο Κύτταρο μετά από 30 χρόνια απουσίας.

Πέρα από τη μουσική o Τζίμης Πανούσης έχει ασχοληθεί κατά καιρούς με το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και λιγότερο με τον κινηματογράφο. Έχει μια δεκαπεντάχρονη ιστορία σαν ραδιοφωνικός παραγωγός στους ραδιοσταθμούς Top FM, Κανάλι 15, Ωχ FM, Flash 9.65, 88 μισό Θεσσαλονίκης, ΣΚΑΪ 100.3FM, City FM 99.5. Η τηλεοπτική εκπομπή του Κορίτσια ο Τζίμης που επρόκειτο να μεταδοθεί από την τότε ΕΤ2 το 1995 τελικά «κόπηκε», ωστόσο στιγμιότυπά της έχουν κατά καιρούς παρουσιάσει κατά τη διάρκεια τηλεοπτικών συνεντεύξεών του.

Έχει εμφανιστεί έκτακτα σε τηλεοπτικές σειρές όπως οι Δέκα Μικροί Μήτσοι του Λάκη Λαζόπουλου. Στον κινηματογράφο, έχει πρωταγωνιστήσει στην ταινία Ο δράκουλας των Εξαρχείων (1981) του Νίκου Ζερβού μαζί με τις υπόλοιπες Μουσικές Ταξιαρχίες και έχει εμφανιστεί ως γκεστ σταρ στις ταινίες Ηνίοχος (1995) του Αλέξη Δαμιανού, Προστάτης Οικογένειας (1997) του Νίκου Περάκη και Safe Sex (1999) των Μ. Ρέππα - Θ. Παπαθανασίου.

Την επιστροφή κεφαλής Κενταύρου από γερμανικό μουσείο ζητάει η Ελλάδα-πλιατσικολογοι, φερτε πισω τα κλεμενα

Η ελληνική κυβέρνηση ζητεί να επιστραφεί στη χώρα μια κεφαλή Κενταύρου από τον Παρθενώνα που εκτίθεται εδώ και 160 χρόνια στο μουσείο Μάρτιν φον Βάγκνερ του πανεπιστημίου Βίρτσμπουργκ στη Γερμανία, κάτι που όμως το πανεπιστήμιο αρνείται να κάνει.

Η κεφαλή του Κενταύρου είναι ηλικίας μεγαλύτερης των 2.400 ετών και βρισκόταν στη μετόπη του Παρθενώνα, μεγάλο μέρος της οποίας βρίσκεται εδώ και 200 χρόνια στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου.

Η κεφαλή περιήλθε στην κατοχή του Μάρτιν φον Βάγκνερ -ενός Γερμανού ζωγράφου, γλύπτη και συλλέκτη έργων τέχνης- το πρώτο μισό του 19ου αιώνα από μια ιταλική ιδιωτική συλλογή. Τότε δεν γνώριζε ότι το έργο τέχνης αυτό αποτελούσε μέρος του Παρθενώνα

Τώρα η ελληνική κυβέρνηση ζητεί την επιστροφή του, όπως δηλώνει ο Γιόχεν Γκρίσμπαχ καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο πανεπιστήμιο του Βίρτσμπουργκ.

«Λαμβάνουμε τακτικά επιστολές από την Ελβετία. Εκεί έχει την έδρα της μια επιτροπή για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα. Όμως η απάντηση είναι η ίδια: δυστυχώς δεν μπορούμε να δώσουμε πίσω το έργο», πρόσθεσε.

Το πανεπιστήμιο δικαιολογεί την άρνησή του λέγοντας ότι η κεφαλή του Κενταύρου ήταν κληροδότημα του Μάρτιν φον Βάγκνερ, ο οποίος είχε τονίσει ότι δεν μπορεί να πουληθεί ή να δοθεί αλλού. Μάλιστα τονίζει ότι το σχετικό έγγραφο με την απαίτηση του φον Βάκγνερ, που χρονολογείται από το 1858, βρίσκεται στο αρχείο του πανεπιστημίου.

_{Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ}

Νew York Times: To ξενοδοχείο Calilo της Ιου στους κορυφαίους προορισμούς του 2018

Το ξενοδοχείο Calilo στον Ιο συμπεριλαμβάνουν οι New York Times σε αφιέρωμά τους με τα νέα καταλύματα που αξίζει να επισκεφθεί κανείς μέσα στο 2018.

Οπως αναφέρει η αμερικανική εφημερίδα πρόκειται για ξενοδοχεία που όχι μόνο χαρακτηρίζονται από καινοτόμο αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, αλλά συμβαδίζουν με τον τόπο που τα φιλοξενεί και έχουν έντονη περιβαλλοντική «απόχρωση» στον τρόπο λειτουργίας τους.

Το Calilo ανήκει στον πρώην trader της Wall Street, Αγγελο Μιχαλόπουλο, ο οποίος έχει αποκτήσει περίπου το ένα τέταρτο της Ιου. Με 30 σουίτες, θα λειτουργεί με ηλιακή ενέργεια και θα διαθέτει γεωθερμική ψύξη.

Οπως αναφέρει το δημοσίευμα, για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκαν υλικά όπως μάρμαρο και γρανίτης, που προέρχονται από λατομεία της περιοχής, ενώ σε έκταση περίπου 1.000 στρεμμάτων, φιλοξενεί, μεταξύ άλλων, υπαίθριο κινηματογράφο, αλλά και κήπο με οργανικά προϊόντα, τα οποία χρησιμοποιούνται στην κουζίνα του ξενοδοχείου.

Σωτήριο το ελαιόλαδο για την υγεία--- ΙΩΑΝΝΑ ΦΩΤΙΑΔΗ

• 

Οι πυροσβέστες έχουν δέκα με εκατό φορές περισσότερες πιθανότητες να πάθουν έμφραγμα στο πεδίο απ’ ό,τι στο γραφείο του σταθμού, λέει στην «Κ» ο δρ Στέφανος Κάλης, καθηγητής στο Τμήμα Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ.

ΙΩΑΝΝΑ ΦΩΤΙΑΔΗ

«Οφείλω πολλά στη Βορειοηπειρώτισσα γιαγιά μου, που δεν είχε εγκύκλια παιδεία, αλλά διέθετε κοινή λογική και γνώση της παραδοσιακής μαγειρικής». Με αυτή την εισαγωγή, ενδεικτική της σεμνότητας αλλά και της ευγνωμοσύνης του προς την οικογένειά του που έφτασε πριν από εκατό χρόνια στις ΗΠΑ από τη Βόρεια Ηπειρο, ο καθηγητής στο Τμήμα Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ, δρ Στέφανος Κάλης, ξεκινάει να μιλάει στην «Κ» για το ακαδημαϊκό του έργο στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Η συζήτηση έγινε στο πλαίσιο του συνεδρίου διατροφής που διοργάνωσε το Χάρβαρντ μαζί με την εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού PBS «The Cooking Odyssey», δεν ήταν όμως αμιγώς ακαδημαϊκή. Δίπλα στα διαγράμματα για τη διατροφική αξία του ελαιολάδου, ο δρ Κάλης μάς έδειξε χιουμοριστικά βίντεο στα οποία πρωταγωνιστεί δίπλα σε εύσωμους πυροσβέστες, προκειμένου να τους κάνει να... αλλαξοπιστήσουν, ενώ μας διηγήθηκε την ιστορία μετανάστευσης της οικογένειας Κάλη.

«Δεν είμαι διατροφολόγος», λέει με έμφαση στην «Κ», «σπούδασα Ιατρική και ακολούθησα την ειδικότητα της Παθολογίας». Συνεχίζει με μεταπτυχιακό στη Δημόσια Υγεία, που τον οδηγεί... στο Πυροσβεστικό Σώμα. «Στο τέλος των σπουδών μου έφτασε στην κλινική μια ομάδα πυροσβεστών, hazmat team, δηλαδή ομάδα αντιμετώπισης ατυχημάτων με χημικές ουσίες. Βάσει της νομοθεσίας, έπρεπε τα μέλη της να παρακολουθούνται ιατρικά». Τους αναλαμβάνει, λοιπόν, το 1992, ο νεαρός τότε Στέφανος Κάλης. Πολύ σύντομα αντιλαμβάνεται ότι ο πραγματικός εχθρός των πυροσβεστών δεν ήταν ούτε τα τοξικά ούτε οι πυρκαγιές, αλλά οι διατροφικές τους συνήθειες. Η ομάδα του δρος Κάλη καταγράφει το ιστορικό τους, κρατώντας τα αποτελέσματα των εργαστηριακών και απεικονιστικών τους εξετάσεων. «Κατά την επεξεργασία σοκαριστήκαμε, ο ένας ήταν 200 κιλά, ο άλλος είχε τα τριγλυκερίδια στα ύψη», εξιστορεί, «δεν μπορούσαμε να μείνουμε άπραγοι».

Μάστιγα η παχυσαρκία

Στις ΗΠΑ, όπου η παχυσαρκία αποτελεί μάστιγα, πεθαίνουν, κυρίως από καρδιακή προσβολή, εκατό πυροσβέστες ετησίως εν ώρα υπηρεσίας. «Το 35%-40% των επαγγελματιών πυροσβεστών δεν αθλούνται, 70% του συνόλου είναι εθελοντές, εκ των οποίων οι μισοί είναι παχύσαρκοι», μεταφέρει την πραγματική κατάσταση της υγείας των Αμερικανών πυροσβεστών. «Οταν παλεύουν με τις φλόγες, η στολή μαζί με τα εργαλεία ζυγίζει 25 κιλά», εξηγεί, «η ζέστη είναι αφόρητη και εντός της στολής, ενώ η αδρεναλίνη είναι στα ύψη». Η επαναφορά είναι εφικτή για κάποιον που έχει καλή φυσική κατάσταση, όχι όμως για έναν υπέρβαρο. «Εχουν δέκα με εκατό φορές περισσότερες πιθανότητες να πάθουν έμφραγμα στο πεδίο απ’ ό,τι στο γραφείο του σταθμού». Τα παραπάνω στοιχεία δεν έγιναν εύκολα αποδεκτά από τους ίδιους. «Εμείς συνεχίσαμε την εκστρατεία, καθώς πλέον και η αμερικανική επιστημονική κοινότητα είχε αναγνωρίσει τα οφέλη της μεσογειακής διατροφής».

Η αλλαγή νοοτροπίας απαιτεί υπομονή και επιμονή. «Είκοσι πέντε χρόνια τώρα, παράλληλα με την έρευνα και τη διδασκαλία, εργάζομαι για να υποστηρίξω τους πυροσβέστες, που σέβομαι βαθιά ως επαγγελματίες», διευκρινίζει ο 56χρονος καθηγητής, που δηλώνει υπέρμαχος της μεσογειακής διατροφής, την οποία ακολουθεί και ο ίδιος απαρέγκλιτα. «Το 2015 πήραμε μια κρατική επιχορήγηση 1,5 εκατ. δολαρίων και ξεκινήσαμε παρεμβάσεις: με 800 πυροσβέστες από την Ινδιανάπολη τρέξαμε ένα πρόγραμμα, μέσω του οποίου δημιουργήσαμε ειδικές ιστοσελίδες με διατροφικές συμβουλές, λίστες για ψώνια, συνταγές και βίντεο». Τα αποτελέσματα, για όσους ακολούθησαν τις νουθεσίες της επιστημονικής ομάδας, είναι εντυπωσιακά: σε έξι μήνες οι αλλαγές αγγίζουν το 10%.

Σωτήριο το ελαιόλαδο

Σύμφωνα με τον ίδιο, η ελληνική διατροφή διαφοροποιείται και υπερέχει της μεσογειακής. «Η κατά κεφαλήν κατανάλωση ελαιολάδου στην Ελλάδα είναι η διπλάσια από εκείνη στην Ιταλία και στην Ισπανία», απαντά ο δρ Κάλης, «εμείς “βουτάμε” κυριολεκτικά το φαγητό στο λάδι. Διαθέτουμε το στραγγιστό γιαούρτι αλλά και τις επιτραπέζιες ελιές, που όταν παρασκευάζονται με τον παραδοσιακό τρόπο αποτελούν super food. Τέλος, στην ελληνική κουζίνα έχουμε πολλά γεύματα χωρίς κρέας, που αποτελούνται μόνον από λαχανικά και όσπρια». 

Με περισσή ευλάβεια, ο δρ Κάλης φυλάσσει στο γραφείο του μια φωτογραφία των αρχών του 20ού αιώνα. Εκεί, ο παππούς του και ο αδελφός του τσουγκρίζουν αυγά και μοιράζουν το σουβλιστό αρνί, έχοντας αντί τραπεζομάντιλου μια ομογενειακή εφημερίδα που γράφει «Καλό Πάσχα». «Τα πρώτα χρόνια οι δικοί μου είχαν εγκατασταθεί στη Δυτική και Κεντρική Μασαχουσέτη, όπου ζούσαν ήδη πολλοί Βορειοηπειρώτες», εξιστορεί, «εκεί έμεναν πέντε έξι άνδρες μαζί σε ένα σπίτι και εργάζονταν στους μύλους και την κλωστοϋφαντουργία». Η οικογενειακή οδύσσεια ξεκινάει πριν από εκατό χρόνια, όταν ο Δημήτρης Κάλης εγκαταλείπει την Ανω Λεσινίτσα της Βορείου Ηπείρου. Μαζί με έναν ακόμα αδελφό του μεταναστεύουν στις ΗΠΑ, όπου σταδιακά ακολουθούν σχεδόν όλα τα μέλη της εκτεταμένης οικογένειας. «Εξαίρεση αποτελούν μερικοί συγγενείς που πήγαν στην Αίγυπτο και μια θεία που έμεινε στην Αλβανία και δεινοπάθησε», λέει σήμερα ο εγγονός του. Αφησε το χωριό και βρήκε δουλειά στα Τίρανα, «όμως δεν μιλούσε καθόλου αλβανικά και ήταν δύσκολο να επιβιώσει».

Η οικογένεια, όμως, από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού ευημερεί. «Ο παππούς μου, αν και αυτοδίδακτος, είχε επιχειρηματικό πνεύμα, διάβαζε δυο τρεις εφημερίδες την ημέρα και μιλούσε αγγλικά χωρίς προφορά», επισημαίνει ο κ. Κάλης, «μάλιστα μάθαινε στη γυναίκα του, που είχε φέρει απευθείας από τη Βόρεια Ηπειρο, ο ίδιος αγγλικά». Ανοίγει αλυσίδα καταστημάτων εστίασης, «επί ποτοαπαγόρευσης τα μετέτρεψε σε ζαχαροπλαστεία και μετά τη λήξη πάλι σε μπαρ». Η επόμενη γενιά κάνει στροφή 180 μοιρών. Ο πατέρας του κ. Κάλη, γεννημένος στο Ντιτρόιτ, γίνεται καθηγητής Ψυχιατρικής στα 35 του χρόνια και είναι ένας από τους πρώτους ψυχιάτρους που διερεύνησαν τους μηχανισμούς του ύπνου μέσω ειδικών εργαστηρίων. 

Στη Βόρεια Ηπειρο

«Οι γονείς μου, αν και μορφωμένοι, παρασύρονταν από τις τότε επιταγές της διατροφολογίας, που ισοσκέλιζε λανθασμένα το κακό και το καλό λίπος, και εκθείαζε τα διαιτητικά προϊόντα, ενώ η γιαγιά μου επέμενε να χρησιμοποιεί ελαιόλαδο, να μαζεύει χόρτα από τα βουνά και να μας ετοιμάζει πίτες», παρατηρεί υπομειδιώντας ο δρ Κάλης. «Μεγάλωσα με τις διηγήσεις της γιαγιάς από το χωριό της, ήταν επομένως αδύνατον να μην το επισκεφθώ μεγαλώνοντας», προσθέτει. «Πήγα δύο φορές στη Βόρεια Ηπειρο, ακτοπλοϊκώς μέσω της Ιταλίας, τη δεύτερη έφτασα μέχρι το χωριό μου», λέει συγκινημένος, «δεν ήταν έτσι, όπως το φανταζόμουν ως παιδί, είναι εξαιρετικά αραιοκατοικημένο, δεν διαθέτει πλέον ούτε χωράφια ούτε σχολεία». Η περιήγηση στους Αγίους Σαράντα επέφερε στον κ. Κάλη μεγαλύτερη θλίψη. «Σήμερα, ο ελληνικός πληθυσμός της πόλης έχει συρρικνωθεί στο 20%, ένας Ευρωπαίος που επισκέπτεται τους Αγίους Σαράντα δεν θα συναντήσει τίποτα που να “μαρτυρεί” ότι εκεί ζούσαν Ελληνες», καταλήγει, «έχουν καταφέρει να σβήσουν τον ελληνισμό».

Ελληνομάθεια

«Ακούγεται παράξενο, αλλά δεν έμαθα ελληνικά ούτε στο πατρικό μου ούτε σε ελληνικό σχολείο», λέει στην «Κ» σε άπταιστα ελληνικά ο κ. Στέφανος Κάλης. «Ο πατέρας μου έχει παρακολουθήσει μόνον λίγες τάξεις ελληνικού σχολείου, επειδή κηρύχθηκε ο πόλεμος και ο Ελληνας δάσκαλος επιστρατεύθηκε και επέστρεψε στην Ελλάδα, οπότε δεν ήταν σε θέση να μας διδάξει», εξηγεί, «η μητέρα μου πάλι είναι πολωνικής καταγωγής». Οταν, όμως, ως φοιτητής βρίσκεται στη Βοστώνη, μακριά από την οικογένεια, αλλά κοντά σε μια πολυπληθή ελληνική κοινότητα και πολλούς Ελλαδίτες φοιτητές, αρχίζει να διαβάζει μόνος του βιβλία στα ελληνικά και να συχνάζει στην εκκλησία της ελληνικής παροικίας. «Δηλώνω, πάντοτε, αυτοδίδακτος, όπως ο παππούς μου στα αγγλικά», λέει γελώντας, «καμαρώνω πάντως τις κόρες μου, δώδεκα και δεκαπέντε ετών, που έχουν ήδη περάσει τις εξετάσεις ελληνομάθειας, αλλά και τη σύζυγό μου, που αν και από τη Βενεζουέλα, μιλάει εξίσου καλά ελληνικά». 

Συλλογικότητα 100 γυναικών στηρίζει την ελευθερία των ανδρών «να ενοχλούν»

Μία άλλη «γυναικεία» οπτική στο ζήτημα της σεξουαλικής παρενόχλησης, το όποιο έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις στο Χόλιγουντ τους τελευταίους μήνες, εξέφρασε σήμερα μια ομάδα γυναικών, μεταξύ των οποίων η διάσημη Γαλλίδα ηθοποιός Κατρίν Ντενέβ. Η «παρέμβαση» στο ευαίσθητο αυτό θέμα έγινε μέσω της δημοσιοποίησης ενός άρθρου στη γαλλική εφημερίδα Le Monde, το οποίο υπερασπιζεται την ελευθερία των ανδρών «να ενοχλούν» και αντιτάσσεται στην «εκστρατεία κατάδοσης» που ακολούθησε την υπόθεση Γουάινσταϊν, υιοθετώντας μια στάση εκ διαμέτρου αντίθετη με τις αντιδράσεις που έχουν προκληθεί απ' αυτό το παγκόσμιο σκάνδαλο.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι η δημοσιοποιήση του άρθρου έρχεται μία ημέρα μετά την τελετή απονομής των Χρυσών Σφαιρών, όπου οι καταγγελίες κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης βρέθηκαν με δυναμικό τρόπο στο προσκήνιο.

«Ο βιασμός είναι ένα έγκλημα. Όμως το επίμονο ή αδέξιο ''καμάκι" δεν είναι αδίκημα, ούτε η αβρότητα φαλοκρατική επίθεση», αναφέρει το άρθρο, το οποίο υπογράφουν εκατό γυναίκες, μεταξύ των οποίων ηθοποιοί, συγγραφείς, ερευνήτριες και δημοσιογράφοι, απορρίπτοντας τον «πουριτανισμό» που έχει κάνει την εμφάνισή του, μετά τις πρώτες κατηγορίες για παρενόχληση και σεξουαλική επίθεση προς τον ισχυρό αμερικανό παραγωγό.

Σύμφωνα τα όσα αναφέρει το άρθρο, αν μετά την υπόθεση υπήρξε «μια θεμιτή συνειδητοποίηση των σεξουαλικών βιαιοτήτων που ασκούνται σε βάρος των γυναικών, ιδιαίτερα μέσα στο επαγγελματικό πλαίσιο», «αυτή η απελευθέρωση του λόγου στρέφεται σήμερα στο αντίθετό της: μας διατάσσουν να μιλάμε καθώς πρέπει, να αποσιωπούμε αυτό που προκαλεί θυμό, και αυτές που αρνούνται να υποκύψουν σε τέτοιες εντολές θεωρούνται προδότριες, συνεργοί!».

Το άρθρο επίσης κάνει λόγο για μία «εκστρατεία καταδόσεων», η οποία οδηγεί σε απόδοση δικαιοσύνης με «συνοπτικές διαδικασίες»: Eνδεικτικά, άνδρες «τιμωρήθηκαν κατά την άσκηση του επαγγέλματός τους, υποχρεώθηκαν σε παραίτηση, ενώ το μόνο κακό που έκαναν ήταν να αγγίξουν ένα γόνατο, να αποπειραθούν να κλέψουν ένα φιλί, να μιλήσουν για "προσωπικά" πράγματα σε ένα επαγγελματικό δείπνο ή να στείλουν μηνύματα με σεξουαλικά υπονοούμενα σε μια γυναίκα, η έλξη με την οποία δεν ήταν αμοιβαία», υποστηρίζει το κείμενο, κάνοντας λόγο για ένα «καθαρτήριο κύμα».

Για τη συλλογικότητα αυτή, «αυτός ο πυρετός να στείλουμε τα "γουρούνια" στο σφαγείο, αντί να βοηθάει τις γυναίκες να αυτονομηθούν, εξυπηρετεί στην πραγματικότητα τα συμφέροντα των εχθρών της σεξουαλικής ελευθερίας, των θρησκευτικών εξτρεμιστών, των χειρότερων αντιδραστικών και αυτών που θεωρούν (....) ότι οι γυναίκες είναι ξεχωριστά όντα, παιδιά με πρόσωπο ενηλίκου, που ζητούν να προστατεύονται».

«Ως γυναίκες, δεν αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας μέσα σ' αυτόν τον φεμινισμό που, πέρα από την καταγγελία των καταχρήσεων εξουσίας, παίρνει το πρόσωπο ενός μίσους προς τους άνδρες και τη σεξουαλικότητα», συνεχίζουν οι γυναίκες που υπογράφουν το κείμενο αυτό, λέγοντας ότι υπερασπίζονται «μια ελευθερία να ενοχλείς, απαραίτητη για τη σεξουαλική ελευθερία», προσθέτει το άρθρο.

^{(Με πληροφορίες από το ΑΠΕ)}

ΟΜΟΡΦΗ ΖΩΗ

Ηλικιωμένοι μαθαίνουν πώς να πέφτουν CHRISTOPHER F. SCHUETZE THE NEW YORK TIMES

• 

Τα μαθήματα είναι εξαιρετικά σημαντικά για τους ηλικιωμένους, καθώς τα οστά τους είναι ευαίσθητα και οι πτώσεις συχνά οδηγούν στον θάνατο.

Οι φωνές των μαθητών αντηχούσαν στον διάδρομο εμποδίων που στηνόταν μέσα στο γυμνάσιο. Υπήρχε το «βέλγικο πεζοδρόμιο», μια ξύλινη κατασκευή που είχε σχεδιαστεί για να μιμείται τα ξεχαρβαλωμένα πλακίδια, η «κυρτή πλαγιά», κάποιοι διάδρομοι με γωνία 45 μοιρών αλλά και το σλάλομ και πολλά άλλα. Μόνο που όλα αυτά δεν είχαν κατασκευαστεί για παιδιά, αλλά για μια τάξη με μαθητές από 65 μέχρι 94 ετών. Ο διάδρομος εμποδίων είχε σχεδιαστεί προκειμένου να μάθει σε αυτούς τους ανθρώπους πώς να περπατούν σε επισφαλές έδαφος, χωρίς να ανησυχούν για τις πτώσεις, και πώς θα έπεφταν αν αυτό τους συνέβαινε.

«Δεν είναι κακό να φοβάσαι την πτώση, αλλά αυτό αυξάνει τον κίνδυνο να πέσεις», λέει ο Ντίντεκε βαν Ουίσκ, φυσιοθεραπευτής που διοικεί το WIJKfysio και διδάσκει τον διάδρομο εμποδίων τρεις φορές τον χρόνο στη Λιούσντεν, μια μικρή κοινότητα έξω από το Αμερσφουρτ στο κέντρο της χώρας.

Οι Ολλανδοί, όπως και πολλοί σε άλλες χώρες, ζουν περισσότερο από τις προηγούμενες γενιές και συχνά είναι μόνοι. Ετσι τα μαθήματα που θα τους μάθουν όχι μόνον πώς να αποτρέψουν τις πτώσεις αλλά και με ποιον τρόπο να πέφτουν σωστά κερδίζουν διαρκώς δημοτικότητα.

Αυτός ο διάδρομος εμποδίων ονομάζεται «οι πτώσεις ανήκουν στο παρελθόν». Εκατοντάδες ανάλογοι διάδρομοι εμποδίων διδάσκονται από πιστοποιημένους φυσιοθεραπευτές σε ολόκληρη την Ολλανδία. Ωστόσο, τα μαθήματα πτώσης, ειδικότερα αυτά που έχουν δοκιμαστεί κλινικά, είναι πρόσφατο φαινόμενο, σύμφωνα με τον Ρίτσαρντ ντε Ρουίτερ, του νοσοκομείου που ανέπτυξε τον συγκεκριμένο διάδρομο. Ανήκουστα πριν από μία δεκαετία, τώρα αυτά τα μαθήματα είναι τόσο συχνά που η κυβέρνηση τα αξιολογεί. Και κάποιες ολλανδικές ασφαλιστικές εταιρείες καλύπτουν εν μέρει τα έξοδά τους.

Αν και οι μαθητές είναι μεγαλύτερης ηλικίας, δεν μοιάζουν όλοι να είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι. Ο Χέρμαν βαν Λόβινκ, 88 ετών, έφτασε εδώ με το ποδήλατό του. Το ίδιο και η Ανι Χούτβιν, 75 ετών. Βέβαια, κάποιοι έφτασαν εδώ με πι και μπαστούνια, ενώ άλλοι ήρθαν υποβοηθούμενοι από τους συγγενείς τους.

Οι πτώσεις είναι κάτι πολύ σοβαρό για τους ηλικιωμένους και τα γηρατειά κάνουν τα οστά εύθραυστα, ενώ αυτά που σπάνε δεν αποκαθίστανται τόσο επιτυχώς.

Γήρανση πληθυσμού

Σήμερα το 18,5% του πληθυσμού της Ολλανδίας (σχεδόν 3,2 εκατ. άνθρωποι) είναι άνω των 65 ετών, σύμφωνα με επίσημες στατιστικές. Το 1950, την εποχή που γεννήθηκαν οι νεότεροι μαθητές, οι μεγαλύτεροι των 65 ετών εκπροσωπούσαν μόλις το 7,7% του πληθυσμού. Σε ολόκληρη την Ολλανδία, 3.884 άνθρωποι μεγαλύτεροι των 65 ετών πεθάναν από πτώση το 2016, αύξηση που φτάνει το 38% συγκριτικά με δύο χρόνια νωρίτερα. Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτό δείχνει τη γήρανση του πληθυσμού, ενώ ρόλο διαδραματίζουν επίσης η χρήση κάποιων φαρμακευτικών σκευασμάτων και η γενικότερη έλλειψη σωματικής δραστηριότητας. «Είναι το ίδιο, όπως συμβαίνει και με τα μικρά παιδιά, όλο και περισσότεροι ηλικιωμένοι δεν εξασκούνται κανονικά», λέει η Σάσκια Κλοέτ, διευθύντρια προγράμματος στο VeiligheidNL, ένα ίδρυμα που προσφέρει αντίστοιχα μαθήματα.

Πότε θα χρεώνονται και πότε όχι οι πλαστικές σακούλες -Οσα πρέπει να ξέρουν οι καταναλωτές

Σε μία νέα εποχή, αυτή με λιγότερες -και όχι δωρεάν- πλαστικές σακούλες θα πρέπει να προσαρμοστούν οι καταναλωτές, αφού από σήμερα θα χρεώνονται. 

Ωστόσο οι καταναλωτές δεν θα πληρώνουν τις σακούλες σε περίπτερα και λαϊκές αγορές, ενώ εξαιρούνται και οι σακούλες που υπάρχουν στα οπωροκηπευτικά στα σούπερ μάρκετ. 


Τι θα ισχύει από σήμερα -Πόσο θα είναι το κόστος 

Όλα τα καταστήματα που δίνουν πλαστικές σακούλες στους πελάτες τους, όπως οι φούρνοι και τα σούπερ μάρκετ, θα πρέπει από σήμερα να τις χρεώνουν 0,03 ευρώ+ΦΠΑ=0,04 ευρώ και από 1/1/2019 να τις χρεώνουν 0,07 ευρώ+ΦΠΑ=0,09 ευρώ. 

Τι ισχύει για το πάχος 

Στις πλαστικές σακούλες με πάχος μέχρι 50 μm (μικρόμετρα), χρεώνεται περιβαλλοντικό τέλος. 

Πλαστικές σακούλες με πάχος από 50 μm έως 70 μm δεν επιβαρύνονται με περιβαλλοντικό τέλος, αλλά είναι υποχρεωτική η τιμολόγηση τους στον πελάτη. 

Εξαιρέσεις: 

Για πολύ λεπτές σακούλες, μικρότερες των 15 μικρόμετρων δεν χρεώνεται περιβαλλοντικό τέλος μόνο στην περίπτωση που απαιτούνται για λόγους υγιεινής ή παρέχονται ως πρωτογενής συσκευασία χύμα (χύδην) τροφίμων. 
Εξαιρούνται οι βιοαποδομήσιμες / λιπασματοποιήσιμες πλαστικές σακούλες μεταφοράς. 
Εξαιρούνται από το τέλος οι σακούλες που διατίθενται από περίπτερα και υπαίθριο εμπόριο. 
Στην πλαστική σακούλα θα πρέπει να αναγράφονται τα στοιχεία υποχρεωτικού περιεχομένου αλλά και η αξία του επιβαλλόμενου περιβαλλοντικού τέλους με διακριτό και ευανάγνωστο τρόπο. 
Τι αλλάζει για τους επιχειρηματίες 

Το ποσό που θα εισπραχθεί από τις σακούλες ονομάζεται περιβαλλοντικό τέλος και θα αποδίδεται στο Δημόσιο κάθε τρίμηνο (π.χ. για το Α’ Τρίμηνο 2018 θα αποδοθεί έως 30/4/2018). 
Όσοι χρησιμοποιούν Ταμειακές θα πρέπει να φτιάξουν ένα ξεχωριστό τμήμα όπου θα χτυπάνε 4 λεπτά την κάθε σακούλα. 
Όσοι χρησιμοποιούν Υπολογιστές θα πρέπει να φτιάξουν ένα ξεχωριστό είδος (Σακούλα ή Περιβαλλοντικό Τέλος) και θα το χρεώνουν σε κάθε συναλλαγή 4 λεπτά. 

Οι εναλλακτικές λύσεις 

Οι έμποροι από την 1η Ιανουαρίου 2018 υποχρεούται να δίνουν στους καταναλωτές τη δυνατότητα να εφοδιάζονται από τα ταμεία τους με επαναχρησιμοποιούμενες τσάντες μεταφοράς και να διευκολύνουν τα συστήματα εναλλακτικής διαχείρισης στην υλοποίηση δράσεων ανακύκλωσης, συγκεντρώνοντας και αποθηκεύοντας προσωρινά τις λεπτές σακούλες μεταφοράς. Παράλληλα, οι δήμοι σε συνεργασία με τον Ελληνικό Οργανισμό Ανακύκλωση (ΕΟΑΝ) που είναι ο αρμόδιος φορέας του υπουργείου Περιβάλλοντος για την υλοποίηση του μέτρου, υποχρεούνται να ενημερώνουν τους καταναλωτές και να προμηθεύουν το κοινό με επαναχρησιμοποιούμενες ή βιοαποδομήσιμες πλαστικές σακούλες. 
Πηγή: Iefimerida.gr