Ζουν περισσότερο όσοι έχουν σκύλο!

LIFESTYLE 11:43

Ζουν περισσότερο όσοι έχουν σκύλο!

• 

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

H συντροφιά ενός κατοικίδιου ίσως τελικά είναι μια καλή επένδυση ζωής σύμφωνα με μια νέα έρευνα, που έρχεται να επιβεβαιώσει την άποψη ότι οι ιδιοκτήτες σκύλων έχουν αυξημένα τα επίπεδα υγείας και μακροζωίας γεγονός που οφείλεται στον τετράποδο φίλο τους.

Σύμφωνα με μια νέα  μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Scientific Reports στις 17 Νοεμβρίου, η ιδιοκτησία σκύλου συνδέεται με χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από καρδιακές παθήσεις.  Οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα σχετικά με την υγεία 3,4 εκατομμυρίων Σουηδών, ηλικίας 40-80 ετών καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι ο κίνδυνος μειωνόταν κατά 36% στους ιδιοκτήτες σκύλων που ζουν μόνοι,  αλλά και κατά 15% σ' αυτούς με οικογένεια ή σύντροφο.

«Στον γενικό πληθυσμό (τόσο μονογονεϊκοί όσο και μη), οι ιδιοκτήτες σκύλων είχαν 20% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από όλες τις αιτίες και κατά 23% χαμηλότερο κίνδυνο για καρδιαγγειακό θάνατο κατά τη διάρκεια των 12 ετών παρακολούθησης», σημειώνει ο επιδημιολόγος Tove Fall του Πανεπιστημίου της Ουψάλα.

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι ιδιοκτήτες σκύλων ζουν περισσότερο επειδή τα κατοικίδια ζώα παρέχουν ένα είδος κοινωνικής στήριξης και κίνητρο για τους ανθρώπους τους να είναι πιο δραστήριοι σωματικά. Ως αποτέλεσμα, οι ιδιοκτήτες σκύλων βγήκαν περισσότερο και είχαν περισσότερη κοινωνική αλληλεπίδραση από εκείνους χωρίς σκύλους. 

Διαβάστε περισσότερα στο mustonline.gr.

«Γιατί θα τον ξαναψήφιζα»

Τι κι αν η πλειονότητα των μέσων μαζικής ενημέρωσης της χώρας δείχνει να μην μπορεί ακόμη να χωνέψει ότι ένας «άξεστος, ρατσιστής, αδαής σταρ ριάλιτι με απερίγραπτα πορτοκαλί μαλλιά» είναι εδώ και δέκα μήνες ο νόμιμα εκλεγμένος πρόεδρος της χώρας. 

Με την πλειονότητα των αμετακίνητων οπαδών του Ντόναλντ Τραμπ συντάσσονται και δύο Ελληνοαμερικανοί ψηφοφόροι του, με τους οποίους μιλήσαμε: ο Ντίνος Σιαμάς, καθηγητής Ιστορίας με μεταπτυχιακές σπουδές στις Πολιτικές Επιστήμες, και η Λίνα Κομούση, δασκάλα παιδιών με ειδικές ανάγκες.

«Θέλουν να τον παρουσιάσουν ως υποστηρικτή του κινήματος της υπεροχής των λευκών. Ο Τραμπ δεν υποστηρίζει καμία ιδεολογία. Δεν ανήκει πουθενά. Μέχρι πολύ πρόσφατα ήταν καταγεγραμμένος στους εκλογικούς καταλόγους των Δημοκρατικών και τον αντιμάχονται πολλοί Ρεπουμπλικανοί. Για εκείνον σημασία έχουν τα αποτελέσματα, άλλωστε είναι επιχειρηματίας. Η πολιτική είναι κάτι καινούργιο για εκείνον και το μεγαλύτερο λάθος του μέχρι σήμερα είναι ότι δεν προέβλεψε τον πόλεμο που θα αντιμετώπιζε από τους Δημοκρατικούς και τα μίντια, κάτι που φαινόταν ήδη προεκλογικά. Όσο όμως περισσότερο τον χτυπούν, εκείνος θα βγαίνει νικητής. Πέτυχε τη μεγαλύτερη πολιτική ανατροπή των τελευταίων 100 χρόνων χάρη στους υποστηρικτές του. Είναι πολύ πιο δυνατοί από όσο νομίζουν και με το να τους αποκαλείς ρατσιστές, το μόνο που κατορθώνεις είναι να τους εξοργίζεις και να τους πεισμώνεις περισσότερο», μας λέει ο Ντίνος Σιαμάς. 

Περίπου στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η Λίνα Κομούση: «Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ήταν τόσο πολύ εναντίον του, που τελικά αυτό σε έβαζε σε σκέψεις ως προς τον στόχο και τη σκοπιμότητά τους. Κέρδισε τις εκλογές έχοντας ως όπλο του τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μέσω των οποίων κατάφερνε να στέλνει απευθείας τα μηνύματά του στους Αμερικανούς πολίτες. Ώρες ώρες, βέβαια, θα ήθελα να μπορούσα να τον συμβουλεύσω να κάνει ια παύση και να ρωτήσει την κόρη του τι να “τουιτάρει”, αλλά όλα αυτά τα κάνει γιατί δεν είναι έμπειρος πολιτικός και δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί την εικόνα του». 

Ρωσία, Β. Κορέα και Βιρτζίνια 

Οι επιθέσεις που δέχεται ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών έχουν να κάνουν πολλές φορές με θέματα εξωτερικής πολιτικής και ρατσισμού. Ανησυχούν άραγε για όλα αυτά οι ψηφοφόροι του; Συμφωνούν, για παράδειγμα, με το πώς χειρίζεται το ζήτημα της Βόρειας. Κορέας; «Κάθε πρόεδρος θα αντιδρούσε το ίδιο. Δεν μπορεί να απειλεί τις ΗΠΑ και η αντίδραση του προέδρου να μην είναι έντονη. Όλοι έχουμε υποχρέωση να μην επιτρέπουμε απειλές για χρήση πυρηνικών, από όπου κι αν προέρχονται», υποστηρίζει ο κ. Σιαμάς. 

Όσο για το θέμα της ανάμειξης των Ρώσων στις αμερικανικές εκλογές: «Η ατζέντα αλλάζει συνέχεια και είναι πολύ πλούσια», μας λέει η κ. Κορμούση, «όταν είναι να επιτεθούν στον Τραμπ». «Όταν δεν είναι οι Ρώσοι, θα είναι η Κου Κλουξ Κλαν, γιατί είπε ότι και οι δύο πλευρές έφταιγαν για τα επεισόδια στη Βιρτζίνια. Μα έφταιγαν. Και πότε ακριβώς δηλαδή ο Τραμπ υποστήριξε την Κου Κλουξ Κλαν; Αυτά είναι γελοιότητες».  

Το θέμα, όμως, παραμένει η οικονομία

Μέχρι πολύ πρόσφατα, η κ. Κομούση ανήκε στο κόμμα των ανεξάρτητων, αλλά μας εξηγεί γιατί έκανε τόσο μεγάλη στροφή με τον Ντόναλντ Τραμπ: «Ψήφισα δύο φορές τον Μπαράκ Ομπάμα, κυρίως γιατί πιστεύω ότι υπάρχει πρόβλημα ρατσισμού στη χώρα μου και δεν θα πρέπει να υπάρχει. Θεωρούσα ότι θα μπορούσε να μας ενώσει και να αμβλύνει την κοινωνική ανισότητα. Βλέπω όμως ότι τελικά έχουμε γίνει έρμαιο ενός κακώς σχεδιασμένου κράτους πρόνοιας, που δίνει τη δυνατότητα σε πολλούς να ζουν εις βάρος όλων των υπολοίπων, οι οποίοι αναγκαζόμαστε να επωμιστούμε το δυσβάσταχτο κόστος. Έχω δύο παιδιά και μαζί με τον άντρα μου πληρώνουμε περίπου 30.000 δολάρια τον χρόνο για ασφάλεια υγείας. Το Obama Care είναι μια καταστροφή, εκτός από το θέμα των προϋπαρχουσών ασθενειών, στο οποίο και ο Τραμπ συμφωνεί. Ο σύζυγός μου λέει για τα τελευταία 8 χρόνια ότι ποτέ στη ζωή του δεν έχει δουλέψει τόσο σκληρά για να βγάλει τόσο λίγα χρήματα. Ανούσιοι νόμοι και κανονισμοί περιορίζουν τόσο πολύ την επιχειρηματική δραστηριότητα, που απορώ πώς επιβιώνουν πλέον οι επιχειρήσεις. Μένουμε στη Νέα Υόρκη, στην οποία το κόστος διαβίωσης ανεβαίνει τόσο ραγδαία, που σε λίγο καιρό μόνο δισεκατομμυριούχοι θα μπορούν να ζουν. Ανησυχώ για τα παιδιά μου που δεν θα έχουν τις ίδιες ευκαιρίες που είχα εγώ μεγαλώνοντας». 

Εκείνο που ο κ. Σιαμάς περιμένει για να κρίνει το έργο του Ντόναλντ Τραμπ είναι η φορολογική νομοθεσία που θα προτείνει: «Η κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να σου επιβάλλει φόρους. Δεν μπορεί όμως να σου πει πού θα μείνεις. Έτσι βλέπεις ότι όπου η φορολόγηση είναι υπερβολικά υψηλή, οι επιχειρήσεις φεύγουν και γι’ αυτό αυτή η πρακτική δεν μπορεί να λειτουργήσει. Πιστεύω στην “trickle down” οικονομική θεωρία (διάχυση πλούτου προς τα κάτω) και ότι η φορολογική ελάφρυνση θα έδινε το κίνητρο στους περισσότερο πλούσιους, και δεν εννοώ τους δισεκατομμυριούχους, αλλά το ανώτερο 1% (περίπου 3,2 εκατ. κάτοικοι στις ΗΠΑ) και το 5% του πληθυσμού, στους οποίους αναλογεί η φορολογική μερίδα του λέοντος, να κάνουν επενδύσεις που θα μας βοηθούσαν όλους. Από εκείνους δημιουργούνται θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα και χάρη σε εκείνους υπάρχει το κράτος πρόνοιας. Το χρηματιστήριο ήδη πάει καλά, οπότε αυτό είναι μια πρώτη ένδειξη. Είμαι σίγουρος ότι θα ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα». ■

Ο εκκεντρικός εφευρέτης που δάμασε τον ηλεκτρισμό

• 

Στην έκθεση παρουσιάζεται ο επαγωγικός κινητήρας εναλλασσόμενου ρεύματος, που σήμερα χρησιμοποιείται σε ηλεκτροκινητήρες και στη βιομηχανία.

Ενα τεράστιο πηνίο περίπου 4,5 μέτρων υποδέχεται τους επισκέπτες στο φουαγιέ του Κέντρου Διάδοσης Επιστημών ΝΟΗΣΙΣ στη Θεσσαλονίκη. Τα φώτα χαμηλώνουν και μια γαλάζια «αστραπή» φωτίζει το λόμπι. Πρόκειται για το διάσημο πηνίο Τέσλα που ήρθε στη Θεσσαλονίκη από το Βελιγράδι για τις ανάγκες της νέας περιοδικής έκθεσης του μουσείου προς τιμήν του σπουδαίου αλλά παραγνωρισμένου Αμερικανοσέρβου επιστήμονα Νίκολα Τέσλα. Το θέαμα μοιάζει μαγικό, κάτι που αποτέλεσε ευχή και κατάρα για τη ζωή του επιδραστικού επιστήμονα.

Σε μια πρόχειρη αναζήτηση στο Διαδίκτυο το όνομα «Τέσλα» προκαλεί «ηλεκτροπληξία»: τα αποτελέσματα ανέρχονται σε περίπου 175 εκατομμύρια αλλά έχουν σχέση σχεδόν αποκλειστικά με τη γνωστή αμερικανική αυτοβιομηχανία και τον Ιλον Μασκ. Στο όνομα του εφευρέτη του εναλλασσόμενου ρεύματος και ερευνητή του ηλεκτροκινητήρα «Νίκολα Τέσλα» η τάση πέφτει και τα αποτελέσματα είναι μόλις 16 εκατομμύρια, ενώ αν γράψετε το όνομά του στα ελληνικά θα βρείτε και αναφορές για την «ελληνική» καταγωγή του Θεσσαλού Τέσλα, για τα κρυμμένα «υπερόπλα» και την «ακτίνα θανάτου» και για μυστικές δυνάμεις που δεν τον άφησαν να εξελιχθεί.

«Η αλήθεια για τη ζωή του Τέσλα είναι πιο συναρπαστική από τον μύθο που τον συνοδεύει», μου λέει από το Βελιγράδι ο διευθυντής του Μουσείου «Νίκολα Τέσλα» Μπράνιμιρ Γιοβάνοβιτς λίγες μέρες πριν από την έλευσή του στη Θεσσαλονίκη. Τα τελευταία χρόνια ο κ. Γιοβάνοβιτς προσπαθεί να ρίξει φως στην προσωπικότητα και τη φιλοσοφία του Αμερικανοσέρβου επιστήμονα που πειραματίστηκε με το ηλεκτρικό ρεύμα και την ασύρματη μεταφορά ενέργειας. «Διαπιστώσαμε ότι το brand “Τέσλα” γίνεται ολοένα και πιο γνωστό, ενώ ο επιστήμονας πίσω από το όνομα μένει στη σκιά. Θέλουμε να βοηθήσουμε το σύγχρονο κοινό να καταλάβει ποιος ήταν ο Νίκολα Τέσλα», τονίζει.

«Στην ηλικία των 30-35 ετών ο Τέσλα ήταν ένας σταρ της εποχής του», μας λέει ο υπεύθυνος εκθέσεων και ανάπτυξης περιεχομένου του ΝΟΗΣΙΣ Λεωνίδας Γυμνόπουλος, προσθέτοντας ότι «ως χαρακτήρας ήταν ιδιόρρυθμος και εκκεντρικός αλλά καλλιεργούσε ένα μυστήριο γύρω από τον εαυτό του για να προσελκύσει την προσοχή πιθανών επενδυτών, όπως του Αμερικανού τραπεζίτη Τζον Π. Μόργκαν». Τα εργαστήριά του ήταν εν μέρει και εκθετήρια με τις εφευρέσεις του και οι επισκέπτες της έκθεσης θα έχουν την ευκαιρία να περιηγηθούν μέσα σε αυτά με τη βοήθεια της τεχνολογίας επαυξημένης πραγματικότητας (augmented reality). Στην έκθεση παρουσιάζονται συνολικά 14 διαδραστικά εκθέματα του Τέσλα, όπως ο επαγωγικός κινητήρας και το περίφημο σκάφος που λειτουργούσε με τηλεχειρισμό το 1898, μακέτες από το αεροπλάνο κάθετης απογείωσης, τα επιτεύγματά του στην ανάπτυξη των ακτίνων Χ, σχέδια για την ασύρματη μεταφορά ενέργειας, τεκμήρια για τη ζωή του και τη βιογραφία του αλλά και στοιχεία που μαρτυρούν μια ολιστική φιλοσοφία ζωής. «Ο Τέσλα μιλούσε από τότε για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, προειδοποιούσε για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, έβλεπε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα», σημειώνει ο κ. Γυμνόπουλος.

Εμμονική ζωή

Ο Νίκολα Τέσλα γεννήθηκε το 1856 σε μια περιοχή της σημερινής Κροατίας και στα 86 χρόνια της ζωής του κατάφερε και κατοχύρωσε περίπου 300 εφευρέσεις, ενώ διεκδικούσε δικαστικά άλλες, όπως την ευρεσιτεχνία της χρήσης ραδιοκυμάτων στις επικοινωνίες που είχε κατοχυρώσει ο Μαρκόνι. Στον αγώνα μεταξύ των δύο για το ποιος θα κάνει την πρώτη ασύρματη μετάδοση νικητής αναδείχθηκε ο Μαρκόνι οδηγώντας στην απομάκρυνση του κύριου χρηματοδότη του Τέσλα, του Τζ. Π. Μόργκαν, και στον οικονομικό παραγκωνισμό του. Τα μεγάλα οικονομικά ανοίγματα του Τέσλα στην έρευνα, σε πειράματα και στα εργαστήρια που έστηνε, όπως στο Κολοράντο και στο Λονγκ Αϊλαντ, αλλά και κάποια δημοσιεύματα της εποχής για «συνομιλίες» του με εξωγήινους (που κατά πάσα πιθανότητα ήταν ραδιοκύματα από άλλα επιστημονικά πειράματα) ξεθώριασαν το ηλεκτροφόρο αστέρι του επιστήμονα. Λίγα χρόνια πριν την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μιλούσε σε συνεντεύξεις για ένα αμυντικό όπλο που ήθελε να κατασκευάσει, ισχυριζόταν ότι είχε ανακαλύψει την κοσμική ακτινοβολία, όπως και ότι μια εφεύρεσή του είχε προκαλέσει τον σεισμό του 1898 στην Νέα Υόρκη. Πέθανε φτωχός και μόνος σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου με αριθμό πολλαπλάσιο του τρία, όπως εμμονικά ζητούσε.

Σε κάθε περίπτωση, ο εκκεντρικός επιστήμονας άφησε μια μεγάλη κληρονομιά που χρήζει διερεύνησης και η ψηφιοποίηση του αρχείου του και η ανοικτή πρόσβαση στο Μουσείο του Βελιγραδίου είναι ένα βήμα σε αυτή την κατεύθυνση. Ποιος ξέρει πόσες τρίχες θα σηκωθούν όρθιες και δεν θα είναι από τον στατικό ηλεκτρισμό.

​​«Νίκολα Τέσλα – Ο άνθρωπος που εφηύρε το μέλλον», ΝΟΗΣΙΣ, έως τις 31/3/2018.

Der Spiegel: Οι νέοι σπουδασμένοι «working poor» της Ελλάδας

H χαλάρωση της εργατικής νομοθεσίας που επέβαλαν οι δανειστές της Ελλάδας φταίει για τη δημιουργία μιας νέας κατηγορίας εργαζόμενων φτωχών,γράφει το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel.

«Πρόκειται για τους "working poor", νέοι σπουδασμένοι και με προσόντα, αλλά με αποδοχές που μόλις φτάνουν για να καλύψουν το φαγητό τους. Οι άνθρωποι στους οποίους αναφέρεται το δημοσίευμα έχουν ονοματεπώνυμο. Είναι η Στέλλα Αντωνίου, 24 ετών, μπαργούμαν με σπουδές στις γλώσσες και στη λογοτεχνία, ο Γιώργος Γεωργιάδης, 27 ετών, καθηγητής Αγγλικών, με 25 ώρες εργασίας την εβδομάδα, αλλά με αποδοχές 15 ωρών και ο Μάρκος Καρύδης, 30 χρονών, εργαζόμενος σε φαστφουντάδικο, με σπουδές στην Φυσική Αγωγή».

«Η χαλάρωση της εργατικής νομοθεσίας επέφερε ακριβώς το αντίθετο από το σκοπούμενο», επισημαίνει στο δημοσίευμά του το περιοδικό. «Ο νομοθέτης μείωσε το κατώτατο όριο μισθού στα 586 ευρώ και παράλληλα επέτρεψε στους εργοδότες να πηγαίνουν και χαμηλότερα, όταν αυτός που ψάχνει εργασία είναι κάτω των 25. Πίσω από αυτό κρύβονταν η ελπίδα ότι έτσι θα καταπολεμούνταν η νεανική ανεργία που το 2016 άγγιξε το 47%. Παράλληλα προέκυψε μια γενιά εργαζομένων που έκαναν σχεδόν τα πάντα, γνωρίζοντας ότι εάν δεν το έκαναν αυτοί, θα το έκαναν άλλοι». To Spiegel σημειώνει: «Παρόλα αυτά η μεγάλη κραυγή των εργαζομένων φτωχών δεν ακούστηκε, επειδή ειδάλλως οι ευκαιρίες για μια έστω κακοπληρωμένη δουλειά θα μειώνονταν. Και μια κακοπληρωμένη δουλειά είναι πάντα καλύτερη από την ανεργία».

Όπως εκτιμά το Spiegel «το 1/3 των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα κερδίζει τόσο λίγα που μόλις τούς φτάνει για να ζήσει. Είναι πάνω από μισό εκατομμύριο. Για τη δουλειά τους παίρνουν κάτω από 376 ευρώ το μήνα ή 60% λιγότερα από το μέσο μισθό… Ο κίνδυνος, ακόμη και με σταθερή εργασία, να συγκαταλεχθεί κανείς στους φτωχούς στην Ελλάδα είναι τόσο μεγάλος, όσο πουθενά αλλού στην ΕΕ».

Το άρθρο κάνει και σύγκριση ανάμεσα στο Βερολίνο και την Αθήνα σε ότι αφορά στο κόστος ζωής. «Για παράδειγμα, στο Βερολίνο οι τιμές για προϊόντα καθημερινής κατανάλωσης είναι μόλις 14,5% υψηλότερα από ότι στην Αθήνα, παρά το ό,τι στη γερμανική πρωτεύουσα η αγοραστική δύναμη είναι 117%».

^{Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ}