Η «Nordic Monitor» που έχει στην κατοχή της απόρρητο έγγραφο με τα σχέδια των Τούρκων, αποκαλύπτει το σχέδιο εισβολής σε 131 νησιά και βραχονησίδες του Αιγαίου.
Το σκοτεινό σχέδιο της Τουρκίαςγια εισβολή σε 131 ελληνικά νησιά και βραχονησίδες του Αιγαίου έφερε στο φως της δημοσιότητα η «Nordic Monitor» από την Στοκχόλμη, η οποία υποστηρίζει μάλιστα πως έχει την κατοχή της το μυστικό έγγραφο.
«Η Τουρκία σχεδίαζε να εισβάλει σε 131 νησιά του Αιγαίου, νησίδες και βραχονησίδες που θεωρούνταν αμφισβητούμενες» αναφέρει χαρακτηριστικά η σκανδιναβική ιστοσελίδα, που επικαλείται το απόρρητο έγγραφο.
Σύμφωνα με αυτό, τα «αμφισβητούμενα» κατά την Τουρκία νησιά, νησίδες και βραχονησίδες του Αιγαίου είναι:
Η Ζουράφα και άλλες δύο κοντινές νησίδες πλησίον της Σαμοθράκης,
13 νησίδες και βραχονησίδες στο σύμπλεγμα των Οινουσσών,
21 βραχονησίδες κοντά στη Θύμαινα,
18 στους Αρκιούς,
15 γύρω από την Ψέριμο,
12 στην Καλόλιμνο,
δύο στο Φαρμακονήσι,
10 κοντά στο Γυαλί που βρίσκεται ανάμεσα στην Κω και τη Νίσυρο,
11 στη Λέβιθα,
δύο στην Στρογγύλη και
24 βραχονησίδες και νησίδες γύρω από την Κρήτη.
Το απόρρητο έγγραφο περιλαμβάνει και έναν χάρτη με τις τοποθεσίες που αμφισβητεί η Τουρκία και για τις οποίες σχεδιάζει εισβολή σε περίπτωση έντασης με την Ελλάδα. Η εισβολή φαίνεται να έχει σχεδιαστεί από τις τουρκικές Ακαδημίες Πολέμου αλλά δεν φέρει ημερομηνία.
«Η παρουσίαση αναφέρεται στο πώς ο τουρκικός στρατός θα κινηθεί για να καταλάβει τα νησιά με την ανάπτυξη ειδικών δυνάμεων από τον αέρα και τη θάλασσα» σημειώνει η σκανδιναβική ιστοσελίδα η οποία συμπληρώνει: «Ο εισαγγελέας Οκάν Μπάτο φαίνεται να έχει ενσωματώσει το μυστικό σχέδιο στο αρχείο με διάφορα αποδεικτικά στοιχεία και το είχε κρύψει σε ασφαλές μέρος στο δικαστικό μέγαρο της Σμύρνης.
Τέτοια έγγραφα μπορούν να εξεταστούν μόνο κεκλεισμένων των θυρών στο δικαστήριο με εντολή της δικαιοσύνης» .
Η Nordic Monitor τέλος, σημειώνει ότι «η ένταση μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια λόγω της επιθετικής πολιτικής της κυβέρνησης του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε συμμαχία με τους εθνικιστές και νεοεθνικιστές εταίρους του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, προκειμένου να εκτρέψουν την προσοχή της εγχώριας κοινής γνώμης από τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα ή να λάβουν περισσότερες ψήφους στις εκλογές».
«Αγαπημένο μου παιδί, σου γράφω αυτές τις γραμμές με τα μάτια γεμάτα δάκρυα και την καρδιά παγωμένη από τον τρόμο», έγραφε η Σαρίνα Σαλτιέλ στον γιο της Μωρίς, στις 17 Μαρτίου 1943, δύο ημέρες μετά την αναχώρηση του πρώτου “τρένου του θανάτου” για το Άουσβιτς- Μπίρκεναου. Δύο ημέρες μετά το πρώτο εκείνο σφύριγμα στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό της Θεσσαλονίκης, που σήμανε την αντίστροφη μέτρηση για την άλλοτε ακμάζουσα εβραϊκή κοινότητα της πόλης.
Εβδομήντα οχτώ χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την πρώτη αποστολή θανάτου στα στρατόπεδα- κολαστήρια της ναζιστικής μηχανής θανάτου και μέσα από την επιστολή αυτή της Σαρίνας Σαλτιέλ -μία από τις πολλές που συνέλεξε, μελέτησε και συμπεριέλαβε στο βιβλίο του “Μην με ξεχάσετε” (εκδ. Αλεξάνδρεια) ο ιστορικός Λεόν Σαλτιέλ- αναβιώνει με γλαφυρό τρόπο όλη «η αγωνία που προοδευτικά μεγαλώνει, δουλειά έμπειρου σαδιστή», που ένιωθαν οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης αλλά και τη ζωή στο γκέτο, λίγο πριν από τη βίαιη εκδίωξη των Εβραίων της Θεσσαλονίκης.
«Τώρα το χειρότερο είναι ο εκτοπισμός», τόνιζε η Σαρίνα Σαλτιέλ, περιγράφοντας τα συναισθήματα που κατέκλυζαν την ίδια αλλά και τους χιλιάδες Εβραίους της πόλης: «Το αίμα μας παγώνει κάθε στιγμή, η καρδιά μας χτυπάει να σπάσει, πρέπει να εγκαταλείψουμε τα πάντα, πατρίδα, γονείς, να αποχωριστούμε ο ένας από τον άλλον, φίλους και αγαθά, και να φύγουμε με μόνο ένα σάκο στην πλάτη. Δεν έχουμε δικαίωμα να πάρουμε ούτε μία βαλίτσα». Και συνέχιζε περιγράφοντας τις ώρες και τις μέρες μετά την πρώτη αποστολή: «Η πρώτη αμαξοστοιχία έφυγε ήδη, προς ποιον προορισμό; Το αγνοούμε. Η δεύτερη θα φύγει σήμερα. Την ημέρα της αναχώρησης οι άνθρωποι ξετρελαμένοι καίνε έγγραφα, χρήματα, σπάζουν τα έπιπλά τους με κραυγές θανάσιμα πληγωμένων θηρίων, έπειτα εγκαταλείποντας τους καρπούς της δουλειάς τους φεύγουν στοιβαγμένοι σαν σαρδέλες μέσα σε βαγόνια για ζώα, και να τους αντιμετωπίζουν με λιγότερο σεβασμό από αυτά».
Η αγωνία για το άγνωστο, η ανάγκη ν’ αντλήσουν οι άνθρωποι αυτοί δύναμη από κάπου αλλά και η λαχτάρα για ένα θαύμα εναλλάσσονται από παράγραφο σε παράγραφο, με το κυρίαρχο ερώτημα -γιατί να συμβαίνουν όλα αυτά- να πλανάται στην ατμόσφαιρα. «Δεν ξέρω τι με περιμένει αύριο τα χαράματα. Αν μας εκτοπίσουν θα προσπαθήσω να είμαι δυνατή, να αντέξω όλες τις ταλαιπωρίες, μόνο για να έχω την ευτυχία να σε ξαναδώ μια μέρα. Μέσα στις δύσκολες στιγμές η μορφή σου θα μου δίνει τη δύναμη, θα λέω “όχι”, να μην αφήσουμε να μας αποτελειώσουν», γράφει η Σαρίνα Σαλτιέλ στον γιο της, ενώ σε άλλο σημείο ψάχνει να βρει αποκούμπι στην πίστη: «Ο Θεός δεν θα μας εγκαταλείψει. Μπορεί να κάνει ένα θαύμα από μια στιγμή στην άλλη. Είναι τόσες ψυχές που τον ικετεύουν».
«Ψάχνω να βρω στη συνείδησή μου τι κακό έχω κάνει για να υποφέρω έτσι, σου ορκίζομαι αγαπημένο μου παιδί πως δεν βρίσκω κάτι. Ήμουν πάντα καλή και γενναιόδωρη προς όλους», αναφέρει, σε μια προσπάθεια ν’ απαντήσει στο δικό της “γιατί”. Μια προσπάθεια που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε καθώς η Σαρίνα Σαλτιέλ και ο σύζυγό της εκτοπίστηκαν με την 4η αποστολή των “τρένων θανάτου”, στις 23 Μαρτίου 1943, και δεν επέστρεψαν ποτέ.
Με αφορμή τη σημερινή ημέρα και ανατρέχοντας στην έρευνά του για το βιβλίο, όπου εκτός από τις επιστολές της Σαρίνας Σαλτιέλ δημοσιεύονται και οι επιστολές άλλων δύο εβραίων μητέρων προς τα παιδιά τους, ο Λεόν Σαλτιέλ, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, χαρακτηρίζει σημείο- κλειδί τις αποστολές θανάτου προς το Άουσβιτς επειδή, όπως σημειώνει, όλη η Θεσσαλονίκη γνώριζε. «Οι εικόνες φρίκης των αποστολών ήταν γνωστές σε όλη την πόλη», σημειώνει χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας πως οι όποιες αντιδράσεις περιορίστηκαν στην πρώτη φάση και κυρίως αφορούσαν τις συνθήκες μεταφοράς.
Παραπέμπει, δε, σε δημοσίευμα της εποχής (Μάρτιος 1943) της εφημερίδας “Μεγάλη Ελλάς”, που έθεσε στη διάθεση του ΑΠΕ-ΜΠΕ, με τίτλο “Η δίωξις των Εβραίων”, όπου -μεταξύ άλλων- περιγράφεται με γλαφυρό τρόπο η κατάσταση: «Ο κατακτητής με πρωτοφανή λύσσα εξοντώνει τους ευρωπαϊκούς λαούς. Εκεί όμως που η καταστροφική μανία του πέρασε στα όρια πραγματικού σαδισμού είναι η δίωξις των Εβραίων. Προ τινός καιρού οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης υποχρεώθησαν να φέρουν εις εμφανές σημείον ειδικήν κονκάρδαν δια να διακρίνονται από γηγενείς. Η αναγκαστική εργασία, ο ξυλοδαρμός και οι εκτελέσεις ήσαν σχεδόν από τα καθημερινά νέα. Εσχάτως όμως, καθώς πληροφορούμεθα, εξεδιώχθησαν από τας κατοικίας των και συγκεντρώθησαν εις στρατόπεδα συγκεντρώσεως όπου τους εδίδετο μόνον άρτος περί τα 40 δράμια ημερησίως. Προ ολίγων ημερών απεφασίσθη η αποστολή των εις Πολωνίαν εντός κλειστών βαγονίων. Η πρώτη αμαξοστοιχία εκ 3.500 προσώπων ανεχώρησεν εκ Θεσσαλονίκης διά Πολωνίαν κατά τας 15 Μαρτίου. Διά να λάβετε μίαν ιδέαν του ταξειδίου αρκεί να σας αναφέρωμεν ότι επί 40 εβραίων οι οποίοι ετοποθετούντο εις ένα κλειστό βαγόνι διά ταξείδιον από Γαλλίαν εις Πολωνίαν μόνον οι 40 έβγαιναν ζωντανοί» (σ.σ. διατηρήθηκε η ορθογραφία του πρωτότυπου).
Από τις 15 Μαρτίου έως και τις 10 Αυγούστου του 1943 περίπου 43.000 Εβραίοι της Θεσσαλονίκης μεταφέρθηκαν διά της βίας στο Άουσβιτς. Απ’ αυτούς λιγότεροι από χίλιοι επέστρεψαν ζωντανοί προκειμένου ν’ αφηγηθούν τη φρίκη και να μείνει η μνήμη ζωντανή…
Η ζωή και το έργο του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή - Η γνωριμία του με τον Αϊνστάιν και η αλληλογραφία μεταξύ τους - Ποια ήταν η συμβολή του Καραθεοδωρή στη θεωρία της σχετικότητας;
Στο άρθρο μας της 10/11/2019, με τίτλο “Αφιέρωμα: Σπουδαίοι Έλληνες που δεν έγιναν διάσημοι...”, είχαμε κάνει μια μικρή αναφορά στον μεγάλο Έλληνα μαθηματικό Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή, χαρακτηρίζοντάς τον “καθηγητή” του Αϊνστάιν. Αυτό προκάλεσε έντονες αντιδράσεις αναγνωστριών και αναγνωστών, που έγραψαν ότι ο Καραθεοδωρή δεν υπήρξε καθηγητής του Αϊνστάιν. Η λέξη “καθηγητής”, όπως γράψαμε απαντώντας σ’ έναν αναγνώστη, δεν ήταν η κατάλληλη. Η πιο ορθή είναι “δάσκαλος”, όχι όμως με την κλασική έννοια του όρου: ο δάσκαλος Καραθεοδωρή στην έδρα και ο μαθητής Αϊνστάιν σ’ ένα θρανίο, αλλά με την ευρύτερη έννοια του όρου. Ο Αϊνστάιν διδάχτηκε, “πήρε”, πολλά πράγματα από τον Καραθεοδωρή, τον οποίο και αποκαλούσε σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις “μεγάλο δάσκαλο” (Ευάγγελου Σπανδάγου, “Η ζωή και το έργο του Κ. ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ”, σελ. 360).
Πριν ασχοληθούμε όμως εκτενέστερα με τις σχέσεις μεταξύ των δύο μεγάλων επιστημόνων, ας δούμε ένα σύντομο βιογραφικό του μεγάλου Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή.
Η ζωή και το έργο του Κ. Καραθεοδωρή
Ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή, όπως είναι και το ορθό (και μάλιστα με περισπωμένη, όπως έλεγε η κόρη του Δέσποινα Καραθεοδωρή - Ροδοπούλου, γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1873. Ήταν γιος του διπλωμάτη Στέφανου Καραθεοδωρή (1834-1907) και της Δέσποινας Πετροκόκκινου (1850-1879). Η οικογένεια του Κωνσταντίνου, από την πλευρά του πατέρα του, καταγόταν από την Αδριανούπολη. Ο παππούς του, ήταν ανιψιός του Πατριάρχη Κύριλλου ΣΤ’, που βρήκε μαρτυρικό θάνατο από τους Τούρκους. Η μητέρα του, Δέσποινα Πετροκόκκινου, καταγόταν από τη Χίο. Μετά τη σφαγή της Χίου (1822), οι παππούδες του, από την πλευρά της μητέρας του, εγκαταστάθηκαν σαν πρόσφυγες στο Λιβόρνο και έπειτα στη Μασσαλία, όπου γεννήθηκε η μητέρα του.
Ο Κ. Καραθεοδωρή, σπούδασε αρχικά στη Στρατιωτική Σχολή του Βελγίου (1891-1895) και ύστερα εργάστηκε ως μηχανικός στο φράγμα του Ασουάν στην Αίγυπτο (1898-1900). Έπειτα επέστρεψε στη Γερμανία και σπούδασε μαθηματικά στα Πανεπιστήμια του Βερολίνου και του Γκέτινγκεν, όπου και αναγορεύθηκε διδάκτορας το 1904. Ήθελε να εργαστεί στην Ελλάδα,αλλά δεν βρέθηκε καμία θέση γι' αυτόν ούτε σε πανεπιστήμιο,ούτε σε στρατιωτική σχολή...Έτσι δίδαξε σε πολλά Πανεπιστήμια της Γερμανίας: Βόνη (1908) Ανόβερο (1909), Μπρεσλάου (1910-1913), Γκέτινγκεν (1913-1918), Βερολίνο (1918-1920) και τελικά, από το 1924 στο Μόναχο. Επίσης,δίδαξε για μικρά διαστήματα και σε πανεπιστήμια των Η.Π.Α.
Το 1895, πήγε στη Σάμο, όπου βοήθησε τον ξάδελφό του Ιάκωβο Αριστάρχη, μηχανικό της Επαρχίας στην κατάρτιση του σχεδίου του οδικού δικτύου της Σάμου.
Τότε επισκέφτηκε και την Κρήτη, όπου Γενικός Διοικητής ήταν ο θείος του πατέρα του Αλέξανδρος Σ. Καραθεοδωρή και για πρώτη φορά συνάντησε τον Ελευθέριο Βενιζέλο, με τον οποίο τους συνέδεσε από τότε αλληλοσεβασμός, εκτίμηση και φιλία.
Τον Σεπτέμβριο του 1919, ο Βενιζέλος κάλεσε τον Καραθεοδωρή, στο Παρίσι όπου βρισκόταν για τη Διάσκεψη της Ειρήνης.
Εκεί, ο Καραθεοδωρή ανέπτυξε τις σκέψεις του για τη δημιουργία ενός δεύτερου Πανεπιστημίου στην Ελλάδα. Ως “υποψήφιες” πόλεις, πρότεινε τη Σμύρνη (ως πρώτη επιλογή) και τη Θεσσαλονίκη (ως δεύτερη). Λίγο μετά την αποβίβαση των ελληνικών στρατευμάτων στη Σμύρνη, ο Βενιζέλος κάλεσε τον Καραθεοδωρή να έρθει στην Ελλάδα για να αναλάβει την οργάνωση του Πανεπιστημίου της Σμύρνης. Πραγματικά, ο Καραθεοδωρή αν και μεσουρανούσε τότε στη Γερμανία, τον Ιούλιο του 1920 παραιτήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και ήρθε στην Ελλάδα. Η απόφασή του, άφησε πολλούς άναυδους, καθώς εγκατέλειψε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, για ένα άλλο που ακόμα βρισκόταν “στα χαρτιά”.
Πανεπιστήμιο Σμύρνης
Τον Σεπτέμβριο του 1920, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη Σμύρνη. Εκεί, έδειξε και τις οργανωτικές του ικανότητες. Ήθελε να αποδείξει ότι η Ελλάδα δεν πήγε στη Μικρά Ασία για να κατακτήσει και να καταδυναστεύσει ξένους λαούς, αλλά για να μεταλαμπαδεύσει σ’ αυτούς τον πολιτισμό τους. Γι’ αυτό, σαν έμβλημα του Πανεπιστημίου, διάλεξε το χαρακτηριστικό “Φως εξ Ανατολών...”.
Η οικογένεια ΚαραθεοδωρήΜε δική του πρωτοβουλία και χάρη και στις γνωριμίες του στη Γερμανία, πέτυχε να αγοραστούν σπουδαία συγγράμματα, τα οποία μεταφέρθηκαν με 36 κιβώτια στη Σμύρνη. Ήθελε να δημιουργήσει μια βιβλιοθήκη από 20.000 βιβλία, γιατί τη θεωρούσε “σπονδυλική στήλη” του Πανεπιστημίου. Παράλληλα, με τη βοήθεια του Γεώργιου Ιωακείμογλου (επίσης καθηγητή του Πανεπιστημίου του Βερολίνου), φρόντισε για την αγορά οργάνων και άλλου υλικού.
Αγοράστηκαν 8.000 όργανα φυσικής και χημείας από τη Γερμανία, τα οποία μαζί με το υπόλοιπο επιστημονικό υλικό, έφτασαν στη Σμύρνη σε 82 κιβώτια. Στο νέο Πανεπιστήμιο, που ο Καραθεοδωρή σκόπευε να γίνει το καλύτερο της Ανατολής, προσκάλεσε για να διδάξουν, εκτός από τον Γεώργιο Ιωακείμογλου, τον Φρίξο Θεοδωρίδη (καθηγητή του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης), τον Π. Κυριόπουλο (βοηθό του Γερμανού καθηγητή της χημείας Tamann), τον Θεολόγου Κεσίσογλου, για την έδρα της Αγρονομικής Επιστήμης και άλλους.
Γενικός Γραμματέας του Πανεπιστημίου, διορίστηκε ο Νικόλαος Κριτικός (μετέπειτα καθηγητής του ΕΜΠ), που υπηρετούσε τότε στη Μεραρχία Κυδωνιών.
Ο Καραθεοδωρή, που είχε και τη στήριξη του Ύπατου Αρμοστή της Σμύρνης Αριστείδη Στεργιάδη, ήταν βέβαιος ότι τον Οκτώβριο του 1922 το Πανεπιστήμιο Σμύρνης θα λειτουργούσε. Δυστυχώς όμως, η πραγματικότητα τον διέψευσε. Ο Καραθεοδωρή, ήταν από τους τελευταίους που έφυγαν από τη Σμύρνη. Κατάφερε μάλιστα να διασώσει πολλά βιβλία και όργανα του Πανεπιστημίου.
Θέλοντας να προσφέρει στην πατρίδα του, την Ελλάδα, δέχτηκε να αναλάβει θέση καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Στον κορυφαίο μαθηματικό, ανατέθηκε η διδασκαλία του μαθήματος “Στοιχεία των Μαθηματικών”, σε πρωτοετείς φοιτητές. Ήταν ένα απτό δείγμα μικροψυχίας από τους συναδέλφους του...
Οι φοιτητές, τον παρακολουθούσαν με αδιαφορία, ακόμα και με δυσφορία, ενώ συχνά ήταν τα δείγματα έλλειψης σεβασμού. Κάποιος φοιτητής, τον διέκοψε σε ώρα παράδοσης με τη φράση “Noch ein mal” (“Ακόμα μια φορά”). Έξαλλος ο πάντα ήρεμος και ευγενικός Καραθεοδωρή, φώναξε “Είμαι Έλλην, είμαι Έλλην” και εγκατέλειψε το αμφιθέατρο. Στις 24 Φεβρουαρίου 1924 εγκατέλειψε και την Ελλάδα για να διαδεχθεί στο Μόναχο τον περίφημο Lindemann. Να σημειώσουμε ότι το 1923, διετέλεσε και καθηγητής Μηχανικής στο ΕΜΠ.
Στις 26 Νοεμβρίου 1926, ήταν ένα από τα πρώτα μέλη της Ακαδημίας Αθηνών που εκλέχθηκαν (μαζί με τους Δ. Καμπούρογλου και Γ. Στρέιτ). Από το 1930 ως το 1932, πάλι με πρόσκληση Βενιζέλου, ανέλαβε τη θέση του κυβερνητικού επιτρόπου στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Θεσσαλονίκης, για τη βελτίωση της λειτουργίας του. Παύθηκε στις 26 Ιουλίου 1932 από την κυβέρνηση Α. Παπαναστασίου.
Το 1938, αποχώρησε λόγω ορίου ηλικίας από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου.
Από τον γάμο του με την Ευφροσύνη Αλέξανδρου Καραθεοδωρή (μακρινή του ξαδέλφη, συγγένεια έβδομου βαθμού), που έγινε το 1908, απέκτησε δύο παιδιά. Τον Στέφανο και τη Δέσποινα. Το 1947 πέθανε και η σύζυγός του και στις 2 Φεβρουαρίου 1950 έφυγε από τη ζωή ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή.
Το έργο του Καραθεοδωρή
Ο Καραθεοδωρή υπήρξε πολύπλευρος και παραγωγικός μαθηματικός που έβαλε τη σφραγίδα του σε όλα τα θέματα με τα οποία ασχολήθηκε. Πεδία της έρευνάς του ήταν: ο λογισμός των μεταβολών, οι μερικές διαφορικές εξισώσεις, οι πραγματικές συναρτήσεις, οι μιγαδικές συναρτήσεις, η γεωμετρική οπτική, η θερμοδυναμική, η θεωρία των συνόλων, η αστρονομία και η ειδική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν. Πολύ σημαντική ήταν η συμβολή του στον λογισμό των μεταβολών, η οποία χρονολογείται από το 1904.
Καραθεοδωρή και Αϊνστάιν
Για τις σχέσεις των δύο μεγάλων επιστημόνων, έχουν γραφτεί πάρα πολλά. Επειδή όμως, όπως και σε όλα μας τα άρθρα, δεν αναφέρουμε ό,τι είναι αναπόδεικτο, θα παραθέσουμε όλα όσα προκύπτουν από τις πηγές που έχουμε στη διάθεσή μας.
Ο Καραθεοδωρή γεννήθηκε όπως αναφέραμε το 1873, ενώ ο Αϊνστάιν το 1879. Όταν το 1905 ο Αϊνστάιν παρουσίασε την Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας, ο Καραθεοδωρή έχοντας τελειώσει τη διδακτορική του διατριβή, αναζητούσε εργασία. Το 1916, ο Αϊνστάιν παρουσίασε τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Ανάμεσα στις φήμες που κυκλοφορούν, είναι ότι ο Αϊνστάιν οικειοποιήθηκε τη Θεωρία της Σχετικότητας (Ειδικής και Γενικής) από τον Καραθεοδωρή.
Σύμφωνα με μια άλλη, ακραία φήμη, μια προχωρημένη εργασία του Καραθεοδωρή σχετικά με τον χωρόχρονο, έχει εξαφανιστεί από τα ράφια όλων των βιβλιοθηκών.
Πιο... επιεικείς φήμες, αναφέρουν ότι η συμβολή του Καραθεοδωρή στην ολοκλήρωση τόσο της ειδικής, όσο και της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας, ήταν πολύ σημαντική. Όταν ο Αϊνστάιν ολοκλήρωσε τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας το 1916 και την δημοσίευσε στο περιοδικό “Annalen der Physik” με τον τίτλο “Die grundlagen der allgemeinen Relativitatstheorie”, πολλοί είπαν ότι η συμβολή και η βοήθεια του Καραθεοδωρή στην επεξεργασία των μαθηματικών σχέσεων της θεωρίας αυτής, ήταν πολύ μεγάλη. Πάντως, η κόρη του Καραθεοδωρή Δέσποινα, σε συζήτηση με τους μαθηματικούς Βαγγέλη και Ρούλα Σπανδάγου, στις 16/1/2000, είπε τα εξής:
“Ο πατέρας μου είχε μια “επιστημονική φιλία” με τον Αϊνστάιν που διήρκησε μέχρι τον θάνατό του. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο δεν θα υπήρχε λόγος διατηρήσεως της φιλίας αυτής”.
Να σημειώσουμε ότι η Δέσποινα Ροδοπούλου - Καραθεοδωρή γεννήθηκε το 1909(σύμφωνα με άλλες πηγές το 1912) και έφυγε από τη ζωή το 2009, ενώ ο αδελφός της Στέφανος γεννήθηκε το 1907 και πέθανε το 1970.
Η γνωριμία των Καραθεοδωρή - Αϊνστάιν, χρονολογείται από το 1913, όταν ο πρώτος ήταν καθηγητής στο Πολυτεχνείο του Μπρεσλάου και ο δεύτερος καθηγητής στο Ερευνητικό Ινστιτούτο “Wilhelm Kaiser” του Βερολίνου. Ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, στο βιβλίο του “ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ” Μυθιστορηματική Βιογραφία”, γράφει ότι η γνωριμία τους έγινε στο Γκότιγκεν το 1915, όπου ο Πλανκ, σύστησε τον Αϊνστάιν στον Καραθεοδωρή. Εκεί, ο Αϊνστάιν είπε στον Καραθεοδωρή:
“Κύριε Καραθεοδωρή, θέλησα να σας επισκεφθώ μαζί με τον αξιότιμο καθηγητή Μαξ Πλανκ επειδή σας θαυμάζω. Όπως και εσείς, αγαπώ την επιστήμη... Ο Πλανκ με παρότρυνε να σας μιλήσω για την τελευταία μου μελέτη, την ειδική θεωρία της σχετικότητας. Χρειάστηκαν περίπου πέντε εβδομάδες πυρετώδους δουλειάς για τη συγγραφή της. Κύριε Καραθεοδωρή, θα επιθυμούσα να διαβάσετε την εργασία μου και να μου διατυπώσετε τη γνώμη σας. Θα είμαι ευτυχής ακόμη κι αν μου κάνετε παρατηρήσεις”.
Ο Καραθεοδωρή είπε στον Αϊνστάιν ότι μπορεί να τον θεωρεί δικό του άνθρωπο και να μην διστάσει, όποτε θελήσει να αλληλογραφήσει μαζί του. Επίσης ότι η αν ποτέ θελήσει τον επισκεφθεί, η πόρτα του θα είναι ανοιχτή. Οι δύο κορυφαίοι επιστήμονες αντάλλαξαν μεταξύ τους επιστολές για επιστημονικά θέματα. Παραθέτουμε ορισμένες από αυτές. Ο Καραθεοδωρή, ο Αϊνστάιν και οι επίσης σπουδαίοι μαθηματικοί Χίλμπερτ (το iq του οποίου λέγεται ότι ήταν 175, ενώ του Αϊνστάιν 160) και Blumenthal, ανέλαβαν το 1924 την έκδοση του περιοδικού “Mathematische Annalen” (Μαθηματικά Χρονικά), το οποίο κυκλοφορούσε από το 1868. Η συνεργασία αυτή διακόπηκε το 1933, όταν ο Αϊνστάιν έφυγε για τις Η.Π.Α Οι Καραθεοδωρή-Αϊνστάιν, αντάλλαξαν επιστολές όχι μόνο για επιστημονικά θέματα, αλλά και για προβλήματα που είχαν δημιουργηθεί στο περιοδικό, λόγω της σύγκρουσης του Hilbert με τον Ολλανδό μαθηματικό Bronwer και για την αγορά ενός δώρου για τα πεντηκοστά γενέθλια του εκδότη των “Μαθηματικών Χρονικών” Λούντβιχ Μπλούμενταλ.
Πολύ σημαντική επιστολή ήταν η επιστολή που έστειλε στον Αϊνστάιν ο Καραθεοδωρή από τη Θεσσαλονίκη το 1930, με την οποία του ζητά να συναντήσει τον Αμερικανό διπλωμάτη Henry Morgenthau, ένθερμο φιλέλληνα, που ήθελε να τον δει στο Βερολίνο.
Έχει γραφτεί (εφημερίδα “Αυριανή” και αλλού), ότι ο Αϊνστάιν στην τελευταία του συνέντευξη, το 1955, είπε τα εξής:
“Κύριοι ζητήσατε να σας απαντήσω σε χίλια δύο πράγματα, κανείς όμως δεν θέλησε να ρωτήσει ποιος ο δάσκαλος μου, ποιος μου έδειξε και μου άνοιξε τον δρόμο προς την ανώτερη μαθηματική επιστήμη και έρευνα. Και για να μην σας κουράσω, σας λέω απλά, χωρίς λεπτομέρειες, ότι μεγάλος δάσκαλος υπήρξε ο αξεπέραστος Έλληνας Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή, στον οποίο εγώ προσωπικά αλλά και η μαθηματική επιστήμη, η σοφία του αιώνα μας, χρωστάμε τα πάντα”.
Από επίσημα έγγραφα και πηγές, δεν προκύπτει ότι ο Αϊνστάιν που πέθανε το 1955 έδωσε κάποια συνέντευξη τύπου εκείνη τη χροιά. Η τελευταία του συνέντευξη, δόθηκε στο Princeton το 1953. Σ’ αυτήν δεν αναφέρθηκε καθόλου στον Καραθεοδωρή, αλλά έκανε εκτενείς αναφορές στον πυρηνικό αφοπλισμό και την ειρήνη.
Το σίγουρο είναι, ότι ο Αϊνστάιν θαύμαζε τον Καραθεοδωρή: “Er ist ein feiner Mensch” (“Είναι ένας υπέροχος άνθρωπος”), έλεγε χαρακτηριστικά. Και όταν πληροφορήθηκε τον θάνατο του, είπε:
“This is a great loss for mathematical science, physics and the wisdom of our century” (“Αυτή είναι μια μεγάλη απώλεια για τη μαθηματική επιστήμη, τη φυσική και τη σοφία του αιώνα μας”)
Ελπίζουμε ότι με το άρθρο μας αυτό, ξεδιαλύναμε τις όποιες απορίες υπήρχαν γύρω από τη σχέση Καραθεοδωρή-Αϊνστάιν. Και μόνο το γεγονός της μεγάλης εκτίμησης που έτρεφε Αϊνστάιν για τον Καραθεοδωρή, είναι μια ακόμη απόδειξη για το μέγεθος και την αξία του μεγάλου Έλληνα μαθηματικού, που λάτρευε την πατρίδα του, έστω κι αν αυτή τον πίκραινε...
Πηγές: ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΣΠΑΝΔΑΓΟΥ, “Η ζωή και το έργο του Κ. ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ”. Ε’ Έκδοση, Εκδόσεις “ΑΙΘΡΑ” ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ-ΡΟΔΟΠΟΥΛΟΥ-ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΒΛΑΧΟΣΤΕΡΓΙΟΥ-ΒΑΣΒΑΤΕΚΗ, “Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή”, Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ 2001. ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΣ ΙΝΤΖΕΜΠΕΛΗΣ, “ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ”, Εκδόσεις ΜΕΛΑΝΔΡΟΣ, 2019
