Μάντσεστερ: Μουσική, μπάλα και... άλλα

Ταξίδι στη μητρόπολη της βόρειας Αγγλίας, με πολλή μουσική, ποδόσφαιρο και 25 προτάσεις για διαμονή, φαγητό, διασκέδαση και τα καλύτερα αξιοθέατα και οργανωμένα τουρ για να γνωρίσετε καλύτερα την πόλη.

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΑΣΣΑΛΟΥ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΜΠΙΤΗ
«Το Μάντσεστερ είναι η μόνη πόλη που μπορεί να κοιτάξει το Λονδίνο στα μάτια», διαβάζω στην είσοδο ενός μουσείου και κάπως έτσι αρχίζουν οι σκέψεις για την πόλη την οποία έχω μόλις επισκεφτεί. Η πρώτη βόλτα είναι μια προσπάθεια να κατανοήσω πώς από αυτόν εδώ τον τόπο στα βορειοδυτικά της χώρας, έχουν ξεπηδήσει δεκάδες αγαπημένα συγκροτήματα της πανκ, ροκ και ίντι μουσικής σκηνής, δημιουργώντας μάλιστα τοπικό, αρχικά, και παγκόσμιο, στη συνέχεια, μουσικό ρεύμα (τη σκηνή του Μάντσεστερ). Και εδώ, επίσης, έχει την έδρα της μια από τις καλύτερες ποδοσφαιρικές ομάδες του κόσμου, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με φανατικούς οπαδούς σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Και δεν είναι η μόνη. Η Μάντσεστερ Σίτι ακολουθεί πιστά τα βήματα της πρώτης, ενώ σχεδόν κάθε Μανκιούνιαν (όπως ονομάζεται ο κάτοικος της πόλης) ασχολείται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με το ποδόσφαιρο. Τίποτα, όμως, δεν συμβαίνει τυχαία.
Το Μάντσεστερ, κατά τη διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης ήταν το σημαντικότερο βιομηχανικό κέντρο της Αγγλίας -εδώ άνθησε η κλωστοϋφαντουργία- και οι κάτοικοί του ήταν κυρίως εργάτες με τις οικογένειές τους, που απασχολούνταν στα τοπικά εργοστάσια. Ανθρωποι, δηλαδή, που δούλευαν σκληρά, ζούσαν φτωχά, αγωνίζονταν για καλύτερες συνθήκες ζωής και... έβρισκαν διέξοδο παίζοντας μπάλα στις γειτονιές, καταναλώνοντας αλκοόλ στις τοπικές παμπ και δημιουργώντας μουσική. Τα χρόνια πέρασαν, οι πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις στη χώρα άφησαν πίσω τους τη βαριά βιομηχανία και ο κόσμος της πόλης τις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα πέρασε από πολλές δοκιμασίες. Απεργίες, ανεργία, δύσκολες συνθήκες και όλα αυτά πάντοτε με καλό ποδόσφαιρο και μουσική!
Εδώ, στα τέλη του '70 - αρχές και μέσα του '80 ξεπήδησε η πανκ και η ποστ πανκ σκηνή του Μάντσεστερ, με τους Joy Division και τους Smiths να δίνουν το ρυθμό, ενώ προς τα τέλη της δεκαετίας ολόκληρη η πόλη παρτάρει στο περίφημο κλαμπ Hacienda, που δεν υπάρχει πια, παρέα με τους Happy Mondays, τους Inspiral Carpets, τους Stone Roses και τόσους άλλους. Η ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία Factory Records καθιστά το Λονδίνο περιττό για τα νέα συγκροτήματα, ενώ στις αρχές του '90 και όσο πλησιάζουμε προς τον 21ο αιώνα η πόλη -όπως και ολόκληρη η Αγγλία- μοιάζει να ξαναγεννιέται (ή και να αποστειρώνεται...). Οι παλιοί βιομηχανικοί χώροι πλάι στα κανάλια, απ' όπου μεταφέρονταν εμπορεύματα προς το Λίβερπουλ, μετατρέπονται σε διαμερίσματα, γυάλινα κτίρια και mall ανεγείρονται πλάι στα γοτθικά και βικτωριανά, η μεγάλη ρόδα στο κέντρο αποτελεί το... μάτι του Μάντσετσερ -κατά το London's Eye- και η περιήγηση της πόλης μοιάζει με ένα μοναδικό ταξίδι στο χρόνο!
http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_taxworld_1_19/04/2012_438365