*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ...
*** Μπαίνω κατ’ ευθείαν στα βαθιά..:
«Είναι ο Φορτούνης, παιχταράς;».
Απάντηση: ΟΧΙ.
Χαχαχα, κάποιοι συμφωνήσατε πανηγυρικά και κάποιοι βρίζετε ήδη·
τι νομίζετε...,
ο «Αθλητάμπουρας» είναι «Παντεπόπτης Οφθαλμός»
και σάς βλέπει όπου κι αν είστε, ό,τι κι αν κάνετε...
Λοιπόν, πάμε να τα πούμε όλα...
*** Η παραμονή τού Κώστα Φορτούνη στον Ολυμπιακό
ουδεμία έκπληξη προεκάλεσε σε οποιονδήποτε γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις.
Ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής έχει αποδείξει με τα έως τώρα πεπραγμένα του,
ότι -δυστυχώς γι’ αυτόν- είναι «light» περίπτωση με τη διττή έννοια τής λέξης.
Από τη μία, έχει το φως τού ταλέντου του,
κι από την άλλη, την ελαφρότητα που τού ορίζει η πασίδηλη έλλειψη σθένους.
Ο Φορτούνης είναι ασθενής.
Ο λόγος που απαντά στο ερώτημα
«Γιατί ο Φορτούνης δεν θεωρείται παιχταράς;»,
βρίσκεται σε τούτην εδώ τη φωτογραφία...
9 Δεκεμβρίου 2015.
Διεξάγεται η έκτη και τελευταία αγωνιστική των ομίλων τού «Τσάμπιονς Λιγκ»
και -όπως έχει διαμορφωθεί η βαθμολογία-
ο Ολυμπιακός έχει να υπερασπιστεί μία εξαιρετικά ευνοϊκή συνθήκη·
με βάση την εκτός έδρας νίκη του με 2-3 στο ματς τού πρώτου γύρου,
καλείται απλώς να μη χάσει,
ή έστω να ηττηθεί με σκορ μικρότερο από εκείνο που είχε πετύχει στο Λονδίνο.
Στο 9ο λεπτό τής αναμέτρησης,
ο Φορτούνης κάνει μία από εκείνες τις θλιβερές βουτιές,
που στο πρωτάθλημα τής τεταρτοκοσμικής νεοελληνικής μπανανίας,
τού αποφέρουν συχνά ως επιβράβευση ένα πέναλτι.
Όμως,
εδώ δεν είναι διαιτητής ο Σπάθας
ή οποιοδήποτε άλλο ταγμένο ενεργούμενο·
ο Ιταλός Ριτσόλι σπεύδει οργισμένος στον «ερυθρόλευκο» ηθοποιΐσκο
και τού δείχνει αστραπιαία την κίτρινη κάρτα.
Και όποιος από εσάς αμφισβητεί
ότι ο Ριτσόλι οργίστηκε από το «θέατρο» τού Φορτούνη,
ας προσέξει την εξόχως σημαντική σημειολογία:
ο κορυφαίος ρέφερι -προφανώς, ανταποδίδοντας το «unfair»-
δείχνει την κίτρινη στον Φορτούνη ενώ αυτός είναι ακόμη κάτω.
Για να ξαναθυμηθούμε την γκριμάτσα ενοχικής απορίας τού δήθεν παιχταρά...
Ο οιωνός για το καταστροφικό 0-3 από την Άρσεναλ είχε έρθει νωρίς.
Χρειάστηκαν μόλις 6 συμμετοχές του στο «Τσάμπιονς Λιγκ»,
προκειμένου να «κιτρινιστεί» ο Φορτούνης για «θέατρο».
Για να δεχθεί αντίστοιχη ποινή στο ξευτιλισμένο ελληνικό πρωτάθλημα,
έπρεπε να φτάσει τούς 65 αγώνες με τη φανέλα τού Ολυμπιακού
(στις 18 Ιανουαρίου τού 2017
και μάλιστα σε αγώνα με την πρώην ομάδα του, τον Αστέρα Τρίπολης).
Ενδιαμέσως, μερικούς μήνες μετά την ντροπιαστική στιγμή του,
και αντιδρώντας στο παρατσούκλι «Πεφτούνης»
που τού έχουν κολλήσει οι φίλαθλοι των αντιπάλων ομάδων,
κάνει σε συνέντευξή του την αλήστου μνήμης δήλωση
«Δεν πέφτω εύκολα.».
«Δεν πέφτω εύκολα.».
Τότε ήταν που γελάσαν’ ακόμη και τ’ αγάλματα των νησιών τού Πάσχα,
ενώ ταυτόχρονα ο Φορτούνης
έγινε ο αγαπημένος ποδοσφαιριστής τής Θλιμμένης Βασιλοπούλας
(ακόμη και σήμερα τού στέλνει ερωτικά γράμματα
και τού ζητάει ανάλογες ατάκες).
*** Μετά την αρμόζουσα σάτιρα, επανέρχομαι...
Γιατί δεν επερίμενε ο Ριτσόλι τον Φορτούνη να σηκωθεί;
Ο λόγος είναι απλός και συνάμα εξαιρετικά σημαντικός,
διότι θίγει τον πυρήνα τού προβλήματος.
Ο κάθε «Φορτούνης»,
και ο κάθε «Αλεξανδρής»
που δεν διστάζει να κλέψει ακόμη και το παιδί του στο τάβλι για να νικήσει,
όχι μόνο υφαρπάζουν νίκες και χρήματα από τούς αντιπάλους τους
(με τούς οποίους σε θεωρητικό-ουτοπικό επίπεδο είναι συνάδελφοι),
αλλά επιχειρούν να ξεγελάσουν και να εκθέσουν ΚΑΙ τον εκάστοτε διαιτητή.
Άρα, λοιπόν, ο Ριτσόλι,
ενεσάρκωσε την εναντίωση τού Διαιτητή προς κάθε ποδοσφαιρικό «τσόλι»
(για τη Ρίμα, ρε γαμώτο).
*** Θα αναρωτηθεί σωστά κάποιος..:
«Δηλαδή, αν ο Φορτούνης δεν υπέπιπτε σε “θέατρα”, θα ήταν παιχταράς;».
Βεβαίως και θα ήταν παιχταράς, αλλά δεν θα ήταν ο... Φορτούνης.
Η ψυχοσύνθεση αυτού τού ανθρώπου είναι τέτοια,
η νοοτροπία του είναι τέτοια,
που επί τής ουσίας (θα) αδικεί κατάφωρα το ταλέντο του.
Μετά τη δήλωσή του ότι δεν πέφτει εύκολα,
εσυνέχισε να πέφτει και να ξαναπέφτει,
εκμεταλλευόμενος τα όποια οφέλη τού προέκυπταν.
Βεβαίως,
όταν διαπιστώνει πως ο εκάστοτε αγώνας διευθύνεται από κάποιον «Ριτσόλι»,
μαζεύεται.
Ενίοτε, μάλιστα,
παθαίνει «άρνηση πτώσης» ακόμη κι όταν δικαιούται να πέσει,
διότι δεν θέλει να ξαναζήσει το διεθνές κάζο που υπέστη
μετά τη «βουτιά» του στην αναμέτρηση με την Άρσεναλ,
όταν και είχε γίνει παγκόσμιος περίγελος
(τα έχει αυτά το «Τσάμπιονς Λιγκ»·
ό,τι κάνεις, είτε καλό είν’ αυτό, είτε κακό, το μεταδίδει παντού).
*** Ποδοσφαιρικώς, λοιπόν, τι είναι ο Φορτούνης..;
Θα συμπυκνώσω την περσόνα του σε μία λέξη..:
Ο Φορτούνης είναι... φαντεζί.
Ένας φαντεζί παίκτης, ένας μπαλαδόρος,
ο οποίος συχνά αρκείται να θεωρείται ως «“Μουτσοντρίγκο” πολυτελείας».
Φοβικός απέναντι στο ίδιο του το ταλέντο
και ταλανιζόμενος από ποδοσφαιρική θρασυδειλία,
ήταν μοιραίο ότι θα επέλεγε να μείνει
στο περιχαρακωμένο περιβάλλον που τού προσφέρει ο Ολυμπιακός.
Ο Φορτούνης είναι προικισμένος και δικαιούται το Θράσος·
το Ταλέντο συμπορεύεται με το Θράσος,
διότι μόνο έτσι επιτυγχάνει την Κορύφωση και την Κορυφή.
Όμως, το ολέθριο σφάλμα τού Φορτούνη,
είναι ότι -άπληστος γαρ, και ασεβής προς το ίδιο του το ταλέντο-
επιδιώκει να προσποριστεί κέρδη και από τη δειλία του·
αυτός ο προσπορισμός φτάνει στη Χυδαιότητα
όταν γίνεται εις βάρος άλλων (και αντιπάλων).
Αν ο Φορτούνης ήταν μόνον δειλός,
είναι πιο πιθανό να είχε πάει μπροστά στο άθλημά του.
Αυτός, όμως, επέλεξε τον καταστροφικό συνδυασμό Θράσους και Δειλίας,
τον οποίον -ούτως ή άλλως- τού εγαλούχησαν και τού ενίσχυσαν
ο Μαρινάκης και τα ενεργούμενά του.
*** Πού να φύγει και να πάει ο «παιχταράς» Φορτούνης;
Πού;
Ποια ομάδα τον εζήτησε;
Όσα ειπώνονταν κατά το τελευταίο διάστημα ήταν απλώς «διαρροές».
Ε, λοιπόν,
αφού η «Π.Α.Ε. Ολυμπιακός»
έχει -επισήμως, μέσω τού νομικού τμήματός της- αποκηρύξει τις διαρροές
(αναφέρομαι στην εκδίκαση τής υπόθεσης
με την επίθεση σε Σαββίδη, Μελισσανίδη και «Ε.Π.Ο.»,
όπου η «ερυθρόλευκη» διοίκηση άδειασε μέχρι και τούς ρεπόρτερς τής ομάδας
προκειμένου να γλυτώσει την «καμπάνα»),
θεωρώ πως αυτά που αναφέρονταν εδώ και έναν μήνα
για ενδιαφέρον ευρωπαϊκών συλλόγων και για πολύ μεγάλα ποσά,
ήταν... «κολοκύθια-τούμπανα».
*** Συνελόντι ειπείν,
ο Φορτούνης έμεινε στην ομάδα που ο ίδιος θεωρεί ότι τού ταιριάζει
και αισθάνεται ασφαλής.
Ιδίως όποτε αγωνίζεται εντός έδρας,
ξέρει ότι θα έχει εσαεί ως ασπίδα του
το τζιτζιφιόγκικο και ευνουχισμένο μακρόσυρτο «Εεεεεεεε» τού Νεοέλληνα Μπούλη,
το οποίο -πασπαλισμένο από ναζιστική εσάνς-
ηχεί διαρκώς στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης»
όταν τα πράγματα δεν κυλούν κατά το μακιαβελικό και γκεμπελικό δοκούν.
Βεβαίως, αυτός ο θλιβερός μοχλός πίεσης προς τούς διαιτητές,
αυτό το αποκρουστικό επιφώνημα, ακούγεται σε όλα τα γήπεδα τής χώρας,
αλλά στην έδρα τού Ολυμπιακού βρίσκει την κορύφωσή του.
Μιλάμε για το «Εν’ χορώ “Εεεεεεε”».
*** Αλήθεια,
πόσα κυριολεκτικώς κρίσιμα ματς
έχει καθαρίσει ο «παιχταράς» Φορτούνης στην καριέρα του στον Ολυμπιακό;
Ελάχιστα.
Ποια είναι τα μνημειώδη επιτεύγματά του;
Πόσες φορές πήρε μόνος του μια ομάδα ή μια πρόκριση;
Προσωπικώς, δεν γνωρίζω την απάντηση,
διότι κρύβεται στην ταινία «Η Σιωπή των Αχ... αμνών».
Βεβαίως, για να είμαστε σφαιρικοί, ο Φορτούνης αδικείται κιόλας,
καθώς ο Ολυμπιακός τής τελευταίας 20ετίας
εναπέθεσε το «καθάρισμα» των δύσκολων παιχνιδιών
στους ταγμένους διαιτητάς και επόπτας
(«δευτεροβαθμίως» στους «Τζιμπλάκηδες»
και «τριτοβαθμίως» σε άτομα με... ερυθρόλευκα αυτοκίνητα).
*** Μ’ αυτά και μ’ αυτά, φτάνουμε στο τελικό συμπέρασμα..:
Ο Φορτούνης είναι ένας φαντεζί βολεψάκιας.
Ένας ποδοσφαιριστής που στην καλή του μέρα είναι «χάρμα ιδέσθαι»,
αλλά στην κακή του ημέρα είναι... «“ΒΑ.ΜΑ.” ιδέσθαι»
(οι γνώστες το πιάσατε το υπονούμενο,
οι μη γνώστες ψάξτε λίγο και θα το πιάσετε κι εσείς).
*** Σε επίπεδο εικονοπλασίας,
ίσως ο Φυσιογνωμισμός δίνει την πιο εύστοχη απάντηση
για την περσόνα που λέγεται «Φορτούνης».
Αν παρακάμψουμε το γεγονός
ότι μιλάμε για έναν πασίγνωστο στην Ελλάδα ποδοσφαιριστή,
αν αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόσωπο ως άγνωστό μας,
θα ταξιδέψουμε πίσω, στη δεκαετία τού ’50 ή τού ’60,
και θα δούμε ένα φοβισμένο παιδί τής ορεινής Ελληνικής Επαρχίας
που ζει όλον τον χρόνο στο απομονωμένο χωριό του.
Ένα παιδί που είναι αναγκασμένο να ξοδεύει τη ζωή του
στα κοπάδια, στα χωράφια και στο μοναδικό καφενείο τής πλατείας,
και περιμένει πώς και πώς να έρθει το καλοκαίρι·
περιμένει να ανεβούν στο χωριό οι πρωτευουσιάνοι
και οι συγχωριανοί που κατέφεραν να απορροφηθούν από την πόλη,
και να τούς σχολιάζει ή να κλέβει τις «προχωρημένες» ατάκες τους.
Με κλεμμένες ατάκες παίρνει «λίπος» για τον βαρύ χειμώνα,
και άντε, το πολύ-πολύ,
να καταφέρει τον χαρακτήρα που συνεπύκνωσε ο Βουτσάς
στην ηθογραφική κωμωδία «Ένα έξυπνο, έξυπνο, μούτρο»:
«Εγώ ήταν να μην τρουπώσω. Έτσι και τρούπωσα..; Τρούπωσα!».
Ως εκ’ τούτου,
ο Φορτούνης έχει κάθε δικαίωμα να αρκείται που τρούπωσε στον Ολυμπιακό.
Όμως, αν σε κάθε «θέατρο» και σε κάθε «βουτιά» του,
βαυκαλίζεται μέσα του με τον αυτοπροσδιορισμό «Πονηρός ο βλάχος»,
τον ενημερώνω ότι ακόμη και στην «Εποχή τής Παγκοσμιοποίησης»
ο «Βλάχος» είναι απολύτως σεβαστός από τούς Αστούς,
αλλά ουδόλως σεβαστός είναι ο Πονηρός.
Η Πονηριά δεν είναι Εξυπνάδα. Η Πονηριά είναι Κατάντια.
*** Κάνει αφόρητη ζέστη. Φύγαμε για... βουτιές.
(Όταν γίνεσαι ανέκδοτο, ψάξε το ανέκδοτο μέσα σου.)
Ο Αθλητάμπουρας
